Verslag Roemenië-reis 2013

Evangelisten Henk en Diny Herbold.

Voorbereidingen.

Het is elke jaar weer spannend om te zien hoe de Heer ons de mogelijkheid gaat geven en de weg gaat openen, om naar Roemenië te gaan. We verzamelen het hele jaar door goederen en bereiden ons op allerlei manieren voor op een zendingsreis. Het verlangen is er bij ons om te gaan, maar we hebben wel een minimum aan sponsors nodig, voordat we definitief kunnen plannen. Die sponsors kwamen er ook dit jaar. Vele trouwe vrienden van ons reageerde op onze brief en stuurde ons een gift. Mede hierdoor wisten we dat God de weg weer voor ons ging openen.

Toch blijft het ieder jaar een hele onderneming en daarbij komt dat we ook ouder worden. Maar God is in staat Zijn kracht in onze zwakheid te openbaren. Dit jaar werden we o.a. bemoedigd door de woorden van 2 Petrus 1:3 waar gesproken wordt over ‘goddelijke kracht’ die ons geschonken is en waarin alles is wat we nodig hebben in dit leven. Goddelijke kracht is bovennatuurlijk en is Gods energie die ons in Jezus geschonken is en wel door de doop in de Heilige Geest. Deze kracht stelt ook ons instaat om opnieuw de verre reis te ondernemen en alles te doen om de mensen daar te zegenen. In de loop van de tijd dat we deze reizen ondernemen hebben we regelmatig Gods kracht op wonderlijke wijze ervaren. Het heeft ons wel geleerd om op alles voorbereid te zijn en vooral niet te vrezen, want Jezus is met ons op de weg.

Vlak voor de reis, moesten we er bijvoorbeeld weer even aandenken hoe we twee jaar terug met een wagen vol met goederen stonden, aan de smalle maar drukke autoweg tussen Oradea en Cluj-Napoca. De auto stopte door een elektrische storing in de Turbo van de motor en het leek aanvankelijk na vele pogingen, onmogelijk om verder te gaan. We hadden geen bereik op onze mobiele telefoon, geen hotel of woning in de buurt, dan kun je alleen maar bidden tot God. Dat hebben we ook gedaan en de wagen opnieuw gestart in Jezus naam. Na enige tijd sloeg de auto toch weer aan en bracht ons langzaam, maar toch via de lange weg naar Cluj-Napoca toe, waar we een garage konden raadplegen.

We hebben ook geleerd dat alles wat we ondernemen in eigen kracht altijd tot mislukken gedoemd is. Veel mensen ondernemen allerlei activiteiten om de zending te steunen, maar zodra er tegenslag komt op de weg, geeft men het ook gemakkelijk weer op. Dat is op zichzelf ook heel begrijpelijk, het valt nu eenmaal niet mee om te volharden als er weerstand is. De apostel Paulus zegt in 1 Kor. 16:9 ”mij is een grote en machtige deur geopend, maar.. er zijn vele tegenstanders”.

Zo was het ook altijd in onze bediening. Het is de satan er nu eenmaal alles aan gelegen om ons te ontmoedigen. De les die we moesten leren is, dat we in alles meer moeten drijven op Gods arendsvleugels. Op een vakantie dag zagen we arenden vliegen en terwijl we er naar keken leerde we er een les door. Deze machtige vogels vliegen ogenschijnlijk in de richting van de zon en na verloop van tijd beginnen ze te cirkelen boven het dal, schijnbaar zonder enige inspanning. Ze drijven dan op de kracht van de wind en kunnen dat uren volhouden. Zo mag een kind van God drijven op de “goddelijke kracht” van de Heer. Dan neemt Hij het over, het is dan Zijn kracht in ons. We hebben God gebeden “laat ons U op deze manier mogen dienen Heer”. Met deze gedachten zijn we aan de 23ste zendingsreis begonnen en Hij was naast ons en in ons, we voelden dat we konden dienen vanuit Zijn kracht.

In ieder geval, sneller als we verwacht hadden waren de vele goederen die we mee zouden nemen gesorteerd en ingepakt. We konden weer een grote voorraad prachtige nieuwe schoenen en winterjasjes aanschaffen voor een heel laag bedrag. Alle gevers heel hartelijk bedankt, die met hun bijdragen de aanschaf van deze goederen mogelijk hebben gemaakt. De kinderen waren er enorm gelukkig mee.

We hebben verschillende gezinnen kunnen helpen met een geldbedrag voor de aanschaf van hout voor de winter en de verbouwing van hun eenvoudige woning. Geen enkel jaar kwam er zoveel geld binnen als dit jaar en dat ondanks de crisis in ons land. De Heer liet ons opnieuw zien dat het Zijn werk is en dat Hij wil dat we doorgaan om de mensen in Roemenië te zegenen.

Kort verslag van de reis.
Op zaterdag 31 augustus werd de wagen geladen en op zondag 1 september zijn we vroeg vertrokken. Samen hebben we eerst de reis opgedragen aan de Heer. We zijn in het vertrouwen dat God met ons zou zijn vertrokken. Wat een zegen dat we het nog steeds samen mogen doen en dat God ons ook zo geweldig heeft gezegend als echtpaar en team. We zeggen vaak tegen elkaar “wat zijn we toch gelukkige mensen”. Op dinsdag 3 september kwamen we in Oradea aan. Een team van vrijwilligers stond weer op ons te wachten om ons te helpen. We omhelsden elkaar en sommige huilden van blijdschap bij het weerzien. God heeft ons in alle achterliggende jaren een hechte vriendschap met hen gegeven. Na deze warme begroeting, is het team direct begonnen om, volgens afspraak voedselpakketten te gaan maken voor de armen. De goederen voor de pakketten staan weer hoog opgestapeld in de samenkomst zaal. Heel veel mensen uit arme wijken zullen weer komen naar het Sociaal Centrum voor een voedselpakket. Er worden dit jaar 95 pakketten gemaakt van ongeveer 30 euro per stuk. Dit bedrag hebben we uit de vele giften kunnen betalen.

Eerst hebben we samen gebeden voor alle goederen en het gezegend in Jezus naam. Vervolgens worden de pakketten in een snel tempo, met de hulp van het hele team gemaakt.

Daarna hebben we nog een gezellig samen zijn met het team, we hebben elkaar immers een jaar lang niet gezien. Toch hebben we het ook dan weer over de moeilijke situatie waarin velen moeten leven in Roemenië. De leidster van de kleuterschool vertelt ons dat vooral in de wintertijd veel kinderen naar de school komen met kapotte schoenen. Er kan dan heel veel sneeuw liggen en het kan bitter koud zijn. Kinderen huilen soms van de kou. Ze omhelst ze dan en trekt de kinderen dan vervolgens de kapotte schoenen uit en de natte kousen. Die gaat ze drogen en tegelijk doet ze de voetjes van de kinderen (die soms bevroren lijken), in een bak warm water om ze op te warmen. In de winter is dat een dagelijks taak van haar. Daarnaast zijn er regelmatig kinderen die hongerig op school komen omdat de moeder ze geen ontbijt mee kan geven. Ze krijgen in de middag op het centrum een warme maaltijd, maar dat duurt dan nog lang voor ze. Dus deelt de leidster vaak haar lunch met de kinderen en ze leert de andere kinderen ook, die wel iets te eten bij zich hebben, om het ook te delen. Dat gaat vrijwillig, zo verzekert ze ons, het gaat er maar om dat ze leren naar elkaar om te zien.

Terwijl ze het ons vertelt springen de tranen in haar ogen, wat een situatie, je kunt je er in Nederland niets bij voorstellen.

Gelukkig horen we ook van geweldige voortuitgang. Kinderen die opgroeien zonder voldoende voeding, hebben soms ook geestelijk achterstanden. Het valt dan niet mee ze iets bij te brengen, maar met gebed, geduld en veel liefde lukt het de leidster toch om die kinderen wat lezen, schrijven en rekenen bij te brengen. Dat kan je alleen als je je taak samen met de Heer doet en je van Hem het geduld en de wijsheid krijgt.

Ook worden dingen met het team besproken zoals, de kosten van de dagelijkse warme maaltijd die door onze stichting maandelijks wordt betaald. De kosten zijn weer gestegen en ook onze stichting wordt gevraagd of we iets meer kunnen betalen. Wat moeten we zeggen? We kunnen het niet maken om te zeggen, “dan eten ze maar minder”. Maar ook onze stichting is een geloofswerk, we hebben geen grote buffer waaruit we kunnen putten. We kunnen het alleen bij de Heer brengen, maar inmiddels hebben we in het geloof de stap gewaagt, we zullen het bedrag voor de maaltijden gaan verhogen, in het vertrouwen dat de Heer ons geloof niet zal beschamen.

Meer lezen, zie http://www.hulp-oosteuropa.nl/publicaties/reis2013.pdf

Zie ook: www.hulp-oosteuropa.nl