Eén van de argumenten om te gaan samenwonen in plaats van direct trouwen, is dat men eerst zekerheid wil hebben, alvorens men zich aan iemand wil binden. Trouwen is zo definitief en brengt zoveel rompslomp mee als het toch niet lukt en men dus weer zou willen scheiden.
Samenwonen is een stuk losser, je bent namelijk nog niet zo sterk verbonden aan een ander. Een samenlevingscontract geeft al weer wat meer zekerheid, maar het is toch nog niet zo definitief als een huwelijk. Bij een huwelijkssluiting doe je elkaar een belofte in tegenwoordigheid van iedereen die het maar wil weten en in het bijzonder ook voor God. Dat geeft verantwoordelijkheid en ook rechten en plichten, daar kom je normaal niet zomaar op terug.
Bij een samenlevingscontract worden alleen afspraken vastgelegd waarover men het samen eens geworden is. Een dergelijk contract kan eerlijk gezegd beter een ‘scheidingsovereenkomst’ worden genoemd. De reden van zo’n contract is namelijk dat er zaken in worden geregeld met het oog op een eventuele scheiding. Geen aantrekkelijk perspectief! Een huwelijksverbond is daarentegen bedoeld om elkaar trouw te blijven en vast te houden ‘tot de dood ons scheidt’. In het licht van zo’n huwelijkssluiting heeft een samenlevingsvorm als samenwonen geen bestaansrecht. Als een man en een vrouw gaan samenwonen, beloven ze elkaar immers geen trouw ten overstaan van de hele gemeenschap.
De toewijding en trouw aan elkaar is bij samenwonenden dan ook doorgaans minder. Het aantal mensen wat gaat scheiden is onder samenwonenden ook aanzienlijk groter. Immers, beiden zien hun relatie meestal als een proefhuwelijk, iets waar je nog makkelijk van af kunt komen als het toch niet zou gaan. Samenwonenden hebben dus nog een nooduitgang. Gehuwden, die elkaar voor het leven trouw beloven, hebben dat in beginsel niet meer. In ieder geval als men er toch vanaf wil, dan moet het huwelijk altijd nog officieel ontbonden worden. Het gaat dus niet zomaar zonder problemen.
Als men verkiest samen te wonen boven het huwelijk omdat het huwelijk te definitief is, geeft men aan:
- nog niet voldoende vertrouwen te hebben in de relatie om zich definitief te binden.
- of dat men twijfelt aan de houdbaarheid van de relatie voor het leven.
Heel vaak horen we de opmerking “Maar hoe dan als we niets meer voor elkaar voelen, moeten we dan toch bij elkaar blijven en mogelijk elkaars leven tot een hel maken?” Maar de basis van een gezond huwelijk is liefde en echte liefde is blijvend en komt van God. Als liefde alleen maar gebaseerd is op een passie of een hartstocht, kan dat inderdaad problemen geven. Maar als we elkaar liefhebben via Jezus, kan het nooit meer mislukken.
De Bijbel noemt het huwelijk “een geheimenis”, dat spreekt over de relatie van Christus en zijn Gemeente. Daar is geen ruimte voor een tweederangs- of surrogaat huwelijk.
Daarom moeten christenen niet mee doen met het ongehuwd samenwonen en het afwijzen als seculair (werelds) gedrag. “Maar gij geheel anders, gij hebt Christus leren kennen …” (Ef. 4:20) De samenwonenden wil ik oproepen: Bespreek dit samen met uw partner en breng de nodige verandering aan. God houdt van u! Hij heeft het goede met u en uw relatie voor.
De huwelijkssluiting voor de wet.
Het huwelijk zal Bijbels gezien, altijd door de wet van het land bekrachtigt dienen te worden. God erkent de wet en de overheid zolang als die niet tegen Gods geboden ingaat.
(Lees Rom.7:2 en Rom.13.1, 2) “Want de gehuwde vrouw is door de wet aan haar man
gebonden, zolang deze leeft.” en “Ieder mens moet zich onderwerpen aan de overheden, die boven hem staan. Want er is geen overheid dan door God en die er zijn, zijn door God gesteld”.
Sommige denken dat geslachtsgemeenschap hebben, door God op dezelfde manier gezien wordt als gehuwd zijn. Maar dit is geen Bijbelse visie. God beschouwt een stel alleen als getrouwd wanneer ze wettelijk getrouwd zijn. Zie ook Mal.2:14 waar God spreekt over Israël als Zijn ‘wettige’ vrouw. “En dan zegt gij: Waarom? Omdat de Heer getuige geweest is tussen u en de vrouw uwer jeugd, aan wie gij ontrouw geworden zijt, terwijl zij toch uw gezellin en uw wettige vrouw is.”
Jezus zegt ook tot de Samaritaanse vrouw in Joh.4:16-18 “Ga heen, roep uw man en kom hier. De vrouw antwoordde en zei tegen Hem: Ik heb geen man. Jezus zei tegen haar: U hebt terecht gezegd: Ik heb geen man, want vijf mannen hebt u gehad en die u nu hebt, is uw man niet; dat hebt u naar waarheid gezegd”.
De enige terechte conclusie die we hieruit kunnen trekken is, dat ze 5 maal getrouwd geweest is en dat ze nu ongehuwd samen leefde met de 6de man en daarop zegt Jezus “deze is uw man niet”.
Alleen als de wetten van het land tegen Gods geboden ingaan, dan moeten we God meer gehoorzamen dan mensen (Hand.4:19 en 5 :29).
Mogelijk zal dit straks ook zo worden op ´t vlak van het huwelijk, maar het kind van God zal er toch voor moeten waken zomaar samen te gaan wonen. Als de wettelijke huwelijkssluiting vervalt, dan blijft nog altijd de huwelijkssluiting in de gemeente voor het aangezicht van God. In Matt.18:18 staat: “..Voorwaar Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de hemel…” en Jezus sprak hier over de gemeente want in hetzelfde gedeelte staat: (vr.20) “Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben Ik in hun midden”. (Lees ook Mat.16:19)
Zolang het echter voor ons mogelijk is ons huwelijk eerst te laten bevestigen door de aardse wet, zullen we daar aan gevolg moeten geven. We hebben ook in dat opzicht een voorbeeld te zijn voor de wereld. God heeft dit ingesteld om ons te bewaren voor hoererij, waarop absoluut het oordeel van God komt.
Hoe staat het dan met seks voor het huwelijk?
In de Bijbel is het verboden dat een man en vrouw “buiten het huwelijk” seksuele gemeenschap met elkaar hebben. Werd dit toch gedaan, dan ‘moest’ het stel trouwen. Lees Ex.22:16. Tevens verstaan we uit 1 Kor.7:9 dat seks hoort binnen de grenzen van het huwelijk. Letterlijk staat er “als je je niet kunt onthouden, trouw dan want dat is beter dan je te branden” en met branden wordt zondigen bedoeld.
De Bijbel refereert ook vaak aan seks voor het huwelijk als “ontucht”, maar dan wel in de zin van seksuele gemeenschap tussen mensen die niet met elkaar getrouwd zijn (lees ook Deutr.22:13-30). Het enige verschil dat de Bijbel maakt tussen seks voor het huwelijk en overspel, is dat overspel plaatsvindt tussen getrouwde personen terwijl dat bij seks voor het huwelijk niet het geval is. Seks voor het huwelijk is net zozeer een zonde als overspel en alle andere vormen van seksuele zonden. Deze hebben alle betrekking op seksuele relaties met iemand waarmee je niet bent getrouwd.
De Bijbel verklaart dit als volgt: “…Maar bedenk dat het lichaam er niet is om ontucht mee te plegen: het is er voor de Heer en de Heer is er voor het lichaam.” (1 Korintiërs 6:13). Vers 18 gaat hierop verder in, “Ga ontucht uit de weg! Geen enkele andere zonde die een mens kan begaan tast het lichaam aan, maar wie ontucht pleegt zondigt tegen het 
eigen lichaam.” Galaten 5:19 zegt hetzelfde, “Het is bekend wat onze eigen wil allemaal teweegbrengt: ontucht, zedeloosheid en losbandigheid…” Efeziërs 5:3 zegt het het duidelijkst, “Laat er bij u geen sprake zijn van ontucht of zedeloosheid, of van hebzucht – deze dingen horen niet bij heiligen.” Uit deze verzen blijkt dat de Bijbel een complete en totale onthouding van seks voor het huwelijk voorstaat.
Waar Moeten we de Grens Trekken?
Een veel gestelde vraag is, “Als we geen seks voor het huwelijk mogen hebben, hoe ver kunnen we dan wel gaan?”
Gods Woord geeft ons geen gedetailleerde “lijst” van alle dingen die een koppel wel of niet zou kunnen doen voordat zij getrouwd zijn. Maar, ook omdat de Bijbel niet direct bespreekt wat een koppel wel of niet zou kunnen doen, geeft dit ons geen vrijbrief om alles maar te doen tot aan de uiterste grens van seks voor het huwelijk. In essentie is “voorspel” bedoeld om “voor de seks” plaats te vinden en om een koppel gereed te maken voor seks. Logisch gezien zijn dan alle vormen van “voorspel” beperkt tot koppels die getrouwd zijn. Alles wat als “voorspel” kan worden beschouwd, zou dus tot het huwelijk vermeden moeten worden.
Advies voor nog ongehuwden.
Laat het begin van ons huwelijk altijd bij God zijn, zeg als een Mozes tegen God, “..als U niet medegaat, laat ons van hier niet optrekken..” (Ex.33:15). Wat moeten we in ons leven, zonder de zegen van God. Het is ook Bijbels en gezond om de huwelijkssluiting te vieren in de gemeente, temidden van de kinderen Gods, daar vinden we feitelijk onze echte familie leden (Matt.12:46-50). Ook lezen we hoe het bruidspaar in Joh.2:2, Jezus en Zijn discipelen op de bruiloft had uitgenodigd en dit was maar goed ook want toen er een probleem kwam (de wijn raakte op) wist de Heer de oplossing te bieden.
Wilt u hierover doorpraten of anoniem uw verhaal kwijt, klik hier
Wat zegt de Bijbel...? 