Tagarchief: zelfheiliging

(2017) Het is 500 jaar geleden dat Maarten Luther zijn beroemde 95 stellingen op de deur van de slotkerk te Wittenberg spijkerde. Een gebeurtenis die de wereld van die tijd veranderde. Hoe is hij daar zo toe gekomen? Wel, een aantal gebeurtenissen hebben daar aan bijgedragen.

Bijvoorbeeld, Maarten Luther had na zijn intrede in het klooster een bedevaart gemaakt naar Rome en toen de bekende Pilatus-trap beklommen. Men noemde deze trap de heilige trap, omdat dit de trap geweest zou zijn die Jezus heeft beklommen, nadat Hij gegeseld was en voor Pilatus moest verschijnen. Men had deze trap helemaal vanuit Jeruzalem naar Rome gebracht. De toenmalige Paus verkondigde, dat ieder die deze trap op zijn knieën opklom, een aflaat ontving. Dat wil zeggen dat men dan van God kwijtschelding ontving voor al zijn begane zonden.

Luther had die trap dus ook beklommen op zijn knieën, in zijn zoektocht naar geloofszekerheid. Maar de pijn in zijn knieën bracht hem niet de zekerheid dat zijn zonden nu vergeven waren en daar begon de verandering. God liet hem zien dat we Gods genade nodig hadden en dat we bij God niets kunnen bereiken door eigen prestatie. Ook wij hebben Gods genade elke dag weer opnieuw nodig.

Hebben we de les geleerd?
Helaas, nog steeds leeft er een hardnekkige gedachte, onder veel christenen, dat we op de één of andere manier, zelf iets moeten presteren om God in beweging te krijgen. We denken soms, dat ‘lang’ bidden en vooral ‘heel lang’ vasten, door God extra wordt beloond. Hoe langer je het volhoudt, liefst tot je aan het eind van je krachten bent, hoe fijner God dat vindt. En ook, uren in de Bijbel lezen heeft meer effect dan iedere dag 5 minuten, of in de nacht bidden heeft meer uitwerking bij de Heer, dan gewoon maar overdag en zo zijn er nog meer voorbeelden. Maar feitelijk zijn dit alleen onze eigen gedachten en zeker niet Gods gedachten. Het is ook een vorm van zelfkastijding, we worden als het ware weer onder een soort wet geplaatst en dat terwijl Jezus ons er nu juist van had bevrijd.

Mensen komen daardoor soms in een enorme kramp terecht, omdat men het gevoel heeft het nooit goed genoeg te doen. Daarom gaat men nog meer dingen doen, in een poging om God gunstig jegens ons te stemmen. Nog maar meer bidden, nog meer in de Bijbel gaan lezen, aan nog meer evangelische activiteiten mee doen, terwijl we het al zo druk hebben. Want we denken, dat is de manier om gezegend te worden door de Heer en vooral ook om uiteindelijk heiliger of geestelijker worden.

Heel vaak horen we van mensen die met een nood of probleem naar ons toe komen: “ja maar ik bid altijd al zoveel” of “ik ben altijd zo trouw aanwezig op de bidstonden van de gemeente” of “ik heb al zoveel jaar trouw mijn tiende gegeven aan God”. Ze willen daar feitelijk mee zeggen, “ik heb erg mijn best gedaan Heer en daarom is het niet eerlijk dat U me nog niet hebt geholpen”. Maar ja, als we er even over nadenken dan kan men zich ook afvragen, waarom onze prestaties indruk zouden moeten maken op God. We hebben niets verdient bij God en we kunnen niets verdienen. Al bidden we 12 uur per dag en vasten we ieder week minste twee of drie dagen, God is ons niets verschuldigd. Dat is ook niet nodig, want Jezus heeft de volle prijs voor ons betaald aan het kruis, voor alles wat we nodig zouden hebben. Daarom, alles wat God ons geeft is niets meer of minder dan genade.

Zelfheiliging.
Door al deze dingen te doen zal God ons beslist niet ‘meer’ zegenen als anderen en je wordt er ook niet heiliger van, feitelijk ben je gewoon op de weg van zelfheiliging. Voor een christen is de weg van zelfheiliging, een zeer vermoeiende weg vol frustraties, omdat we vrijwel zeker steeds weer mislukken. Zelfheiliging betekent dat we steeds moeite doen om foutloos te zijn en als het niet lukt dan hanteren we figuurlijk gesproken, de zweep voor ons zelf in plaats dat we rekenen op de genade van God.

Zelfheiliging is feitelijk een vorm van zelfkastijding, dus je denkt heiliger te worden door jezelf dingen te ontzeggen. Tot op de dag van vandaag zijn er nog mensen die denken doormiddel van zelfkastijding heiliger te kunnen worden en zo God te kunnen behagen. Dat kan ook op allerlei moderne manieren en ik geef even wat voorbeelden.
◾Je durft geen televisie te kijken en ook niet naar informatieve programma’s, want je bent bang met wereldse dingen in aanraking te komen.
◾Je leest geen enkel ander boek dan de Bijbel, want alle andere boeken beschouw je hoe dan ook als zonde. Je mag dus gewoon geen plezier hebben in een ander boek.
◾Je voelt je al gauw schuldig als je naar een film kijk, vooral het geen christelijk film is.
◾Je denkt dat alleen bidden acceptabel is voor God, als je het doe op je knieën. Want het moet ook lichamelijke moeite kosten, pijn doen, anders heeft het voor God geen waarde.
◾Een prediker van het evangelie, mag niet teveel grappen maken, maar zeker niet op zondag tijdens de wekelijkse kerkdienst.
◾Je moet altijd naar de samenkomsten, ook als je vermoeit thuis komt van je werk en feitelijk alleen maar wil uitrusten, etc. etc..
Lees verder →

Steeds goed je best doen, wordt ons al vroeg door onze ouders geleerd. Ook als het gaat om het geloof, horen we dit vaak. We moeten als een echte christen leven, gelovig en vooral proberen om heilig te zijn. En natuurlijk kunnen we dit heel goed verdedigen, er zijn tal van Bijbelteksten die we kunnen uitleggen, dat ze ons in het gelijk lijken te stellen.
Het probleem zit hierin, dat als we alles in eigen kracht willen doen en niet in Gods kracht, we er vaak maar weinig van terecht brengen. Daar komt ontzettend veel ellende uit voort: kerkscheuringen, verdeeldheid, liefdeloosheid, om maar een paar pijnpunten te noemen. Sommigen kunnen het lang vol houden, anderen storten na verloop van tijd in, met alle pijn die daar uit voortkomt, voor henzelf, hun omgeving, hun familie, hun gemeente… En soms raken ze hun geloof helemaal kwijt. Je hebt het zolang goed willen doen, geprobeerd, maar het ging niet.

Mensen komen soms in een enorme kramp terecht, omdat men het gevoel heeft het nooit goed genoeg te doen. Daarom gaan we nog harder werken, in een poging om God gunstig jegens ons te stemmen. Nog maar meer bidden, nog meer in de Bijbel gaan lezen, aan nog meer evangelische activiteiten mee doen, dan zal God ons uiteindelijk wel genadig zijn.

Maar je ontdekt, door al deze dingen te doen wordt je niet heiliger, feitelijk ben je op de weg van zelfheiliging. Voor een christen is de weg van zelfheiliging, is een zeer vermoeiende weg vol frustraties, omdat we steeds weer mislukken. Zelfheiliging betekent dat we steeds de wet voor ons zelf hanteren in plaats van dat we rekenen op de genade van God.

Zelfkastijding.
Soms wordt zelfheiliging als een vorm van zelfkastijding, dus je denkt heiliger te worden door jezelf dingen te ontzeggen. Tot op de dag van vandaag zijn er nog mensen die denken doormiddel van zelfkastijding heiliger te kunnen worden en zo God te kunnen behagen. Dat kan ook op allerlei moderne manieren en ik geef even wat voorbeelden.

Je durft geen televisie te kijken en ook niet naar informatieve programma’s, want je bent bang met onheilige dingen in aanraking te komen. Je leest geen enkel ander boek dan de Bijbel, want alle andere boeken beschouw je als zonde, je mag dus geen plezier hebben in een ander boek. Je denkt dat alleen bidden acceptabel is voor God als je het doe op je knieën. Men denkt, het moet ook lichamelijke moeite kosten, anders heeft het voor God geen waarde.
Lees verder →

De weg van zelfheiliging is een zeer vermoeiende weg vol frustraties, omdat we steeds weer mislukken. Zelfheiliging betekent dat we steeds de wet voor ons zelf hanteren in plaats van dat we rekenen op de genade van God. Je kunt heiliging zelfs opvatten als een vorm van zelfkastijding. Tot op de dag van vandaag zijn er nog mensen die denken doormiddel van zelfkastijding heiliger te kunnen worden en zo God te kunnen behagen. Dat kan op allerlei moderne manieren en ik geef even wat voorbeelden.

Waarom vasten sommige christenen? Christenen die de Heer liefhebben, kunnen soms behoefte hebben aan een periode van vasten. Daarvoor kunnen allerlei redenen zijn en natuurlijk is daar niets op tegen, behalve als vasten een soort zelfkastijding wordt. Dat is vooral het geval als het periodiek wordt, dus zonder echte reden en men zich schuldig gaat voelen als het een keer niet gebeurd. Sommige christenen zijn zo misleidt daarin, dat men denkt dat vasten een manier is om heiliger of geestelijker te worden. Dat betekent dan tegelijk, dat alle christenen die niet vasten direct al minder geestelijk of heiliger zouden zijn. Maar deze gedachte is onjuist en heeft meer met de schijnheiliging van de Schriftgeleerden in Jezus dagen te maken. Lees verder →