Maandelijks archief: december 2020

De wereld wordt beslist harder om ons heen. Vooral in onze westerse maatschappij zijn mensen steeds meer op eigen voordeel gericht. Men houdt daarbij vaak geen rekening meer met elkaar. Daardoor ontstaat er veel pijn, zoals echtscheidingen, problemen in het huwelijk en tussen ouders en kinderen. Familie ruzies die dramatische gevolgen kunnen hebben, zodat men elkaar in geen jaren meer wil zien. Dat is echter nooit de wil van God en dat geldt zeker voor christenen die de Heer Jezus hebben leren kennen. God wil vergeving en verzoening.

Maar natuurlijk, er zijn zoveel dingen die mensen pijn doen. Soms is er sprake van pijnlijke herinneringen aan onrecht of vernederingen die heel diep ingrijpen in de ziel van een mens. Daardoor kunnen wonden ontstaan die onzichtbaar zijn voor anderen en die zich maar moeilijk sluiten. Als de wond zich (na jaren) toch gesloten heeft en we dus de pijn niet meer zo voelen, blijft het vaak een gevoelige plek, die gemakkelijk weer pijn gaat doen als we met het verleden geconfronteerd worden.

Soms worden het trauma’s die ons leven van tijd tot tijd blijven beheersen, ons angsten geven of slapeloosheid. De voornaamste oorzaak daarvan is meestal, dat we de pijn zijn blijven koesteren, totdat zij ontaardt in bitterheid. Bitterheid is niet wat je wil en het is een blokkade in het ontvangen van Gods zegeningen.

Het begint als een ergernis, we ergeren ons aan iets wat een ander doet of zegt. Wanneer we dit voeden, er b.v. met anderen over gaan praten en er daardoor steeds meer voeding
aan geven, groeit het uit tot een afkeer van die ander en tenslotte wordt het een bitterheid wat ons hart en gedachte vult. Het is als een plant, het begint met het zaad van ergernis, daarna groeit de plant van afkeer en brengt tenslotte de vrucht van bitterheid voort.

Jezus leerde ons, altijd te vergeven. (Mat.6:12) “en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren” . Toch is vergeven niet altijd makkelijk, het kan zelfs erg moeilijk zijn, vooral als men niet helemaal door heeft wat ‘vergeven’ betekent.

Wat is feitelijk vergeven?
Het oorspronkelijke Griekse woord ‘vergeven’ betekent letterlijk loslaten. Deze betekenis houdt in dat je vergeven kan, door God te bidden je de kracht te geven om hetgeen gebeurd is los te laten, hoe de ander er ook nog tegenover staat. In het ideale geval heeft de persoon die jou iets heeft aangedaan spijt en wil hij of zij het goedmaken en dan kan er ook verzoening plaats vinden. Verzoening betekent dat de relatie zich weer kan herstellen. Maar soms is dat niet zo en kun je even goed vergeven, d.w.z. met de hulp van de Heer ‘loslaten’, zodat de pijn verdwijnt en het je niet meer emotioneel raakt. Je kan dan bijvoorbeeld: bidden voor degene die je wat aangedaan heeft, want je hart is helemaal vrij gemaakt door de Heer. Het is ook geen probleem meer de persoon in kwestie te ontmoeten of zelfs lief te hebben, Jezus heeft ons geleerd onze vijanden lief te hebben en dat we moeten zegenen en goed doen aan die ons haten. (Mat.5:44) “Maar Ik zeg u: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en u vervolgen”.

Vergeven heeft dus niets te maken met gelijk of ongelijk hebben. Vergeven is gewoon je woede loslaten en niet meer zinnen op wraak.

Het is een groot misverstand dat vergeven niet nodig zou zijn als degene die ons pijn heeft aangedaan of kwaad berokkend, daar niet eerst uitdrukkelijk om vraagt. Veel mensen begrijpen niet dat vergeven iets is wat beter is voor jezelf, het gaat feitelijk nog niet eens speciaal om die ander die jou de pijn heeft aangedaan, maar het gaat om jou zelf. Wanneer je vergeeft laat je namelijk alle negatieve gevoelens rondom een vervelende gebeurtenis varen, je laat het los en je brengt het bij God en je laat ook het oordeel verder aan Hem over.

Maar, vergeven is zeker niet:

De fouten van de ander goedpraten. Want daarmee dienen we de waarheid zeker niet.
Het is ook niet: ‘vergeten’ wat er is gebeurd, soms is daar een langer proces voor nodig. De intentie moet er natuurlijk wel zijn om te vergeten en niet teveel met het verleden bezig te blijven. Mensen die teveel met het verleden bezig zijn, maken het zichzelf onnodig moeilijk. Maar dat gaat niet altijd zo eenvoudig, daar hebben we tijd voor nodig. Laten we ook beseffen dat hetgeen gebeurd is meestal niet meer terug te draaien is, dus praat er niet steeds weer over met anderen, daardoor blijft het pijn doen en kan het moeilijk genezen en bleef je er steeds mee bezig.
Vergeven is ook niet: net doen of er niets gebeurd is, want dat is schijn en niet echt.

Vergeven is ook een wilsbesluit.
Bij vergeven gaat erom dat je het gewoon niet langer toelaat, dat hetgeen je is aangedaan door die ander, jouw emoties regeert. Je kunt er vaak niets meer aan veranderen, maar… je kunt wel bepalen hoe je er nu mee omgaat. Vergeven is genezend en dus beter voor jezelf. Het is daarbij ook Gods wil dat we vergeven.

Een gelijkenis over vergeven.
Laten we in dit verband eens kijken naar de bijzondere gelijkenis die Jezus geeft met betrekking tot vergeven (Matth.18:23-35).

We lezen daar over een dienstknecht die zijn meester tienduizend talenten schuldig is. Omdat hij deze schuld nooit kon terugbetalen, zou hij samen met zijn vrouw, zijn kinderen en al zijn bezittingen worden verkocht. Hij smeekte de meester echter om genade, waarna deze hem zijn hele schuld kwijtschold. Terwijl hij naar buiten liep, kwam de knecht iemand anders tegen die op zijn beurt hem een klein bedrag schuldig was en daarna gebeurde het volgende: de knecht commandeerde de man “betaal me”, de man antwoordde “dat kan ik niet”. Maar de knecht die eerst dat grote bedrag was kwijtgescholden zei: “Nou, dan ga je nu de gevangenis in”. De man die dat kleine bedrag schuldig was smeekte hem om meer tijd, maar de knecht was op zijn beurt ongenadig.

Natuurlijk waren de bedienden, die even daarvoor getuige waren geweest van de wonderbaarlijke kwijtschelding, zeer geschokt door wat er nu gebeurde. Ze vertelden het onmiddellijk aan hun meester. “…die knecht heeft nu een ander in de gevangenis laten gooien omdat hij hem een klein bedrag schuldig was….” De Bijbel vertelt dat de meester hierover erg boos was. Hij riep de knecht bij zich en zei: ,”Je bent een slechte dienaar (vers 32)’’. Vervolgens gaf hij hem in handen van de folteraars, totdat hij zelf alsnog zijn hele schuld terugbetaald zou hebben. Het laatste vers zegt: “Zo zal mijn hemelse Vader ook ieder van jullie behandelen die zijn broeder of zuster niet van harte vergeeft “(vers 35).

Jezus legt hiermee uit dat deze gelijkenis eigenlijk gaat over het vergeven van anderen. Uit zijn woorden komen twee duidelijke feiten naar voren.

Ten eerste, het niet vergeven van anderen is slecht en dus een zonde. De meester zei: “Je bent een slechte dienaar!” Waarom? Omdat hij de ander zijn schuld niet kwijtschold, terwijl hem zelf zo veel schuld was kwijtgescholden. Wij zien het vaak als iets vrijwilligs iets waar je zelf een keus in hebt, maar het is simpelweg verkeerd, onomwonden een zonde, om een ander niet te vergeven, dus een kind van God heeft geen keus.
Ten tweede, de niet-vergevende knecht werd overgeleverd aan de ‘folteraars’. Die folteraars zijn niets anders dan demonen die ons kwellen, je zet er a.h.w. de deur voor satan open.

Wraak nemen, kan dat wel?
Wraak mag begrijpelijk lijken, maar het ligt toch erg zwaar op de maag. Wrok vreet namelijk aan ons en kost veel energie die men beter aan andere dingen kan besteden. Als we blijven hangen in woede en haat heeft niemand daar wat aan, jijzelf nog het allerminst. Vergeven levert je veel meer op. Het sterkt en bevrijdt je en het geeft je weer toekomst.

Geef daarom ook je wraakgevoelens aan Jezus en vergeef uit gehoorzaamheid aan Gods wil. Vergeven is ook in dit geval, de wraak loslaten en in de handen van God leggen. Natuurlijk is er ook vergelding bij God. Maar laten we de vergelding (dat wat die ander ‘verdient’) in handen leggen van Hem die het toekomt om te vergelden. Hij zal recht spreken; en dan ook nog eens op een veel eerlijker manier, want Hij weet alle dingen.

Lees Rom.12:17-21 “Vergeldt niemand kwaad voor kwaad. Behartig wat goed is voor alle mensen. Indien het mogelijk is, zoveel in u is, houdt vrede met alle mensen. Wreek uzelf niet, beminden, maar geeft de toorn plaats (lett: ‘laat plaats voor de toorn van God’); want er is geschreven: Mij komt de wraak toe; Ik zal het vergelden, zegt de Heere. Als dan uw vijand hongert, zo geef hem te eten; indien hij dorst heeft, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult u vurige kolen op zijn hoofd hopen. Wordt dus door het kwade niet overwonnen, maar overwin het kwade door het goede”.

Men zegt: ‘Als ik mijn boosheid loslaat, komt hij of zij er te makkelijk vanaf.’
Zo gesproken is vergeven voor ons een soort van resultaat na genoegdoening, dus de ander moet schuld bekennen en berouw hebben. Feitelijk is dit vanuit het perspectief van de Bijbel, een levensgevaarlijke gedachte. Waarom? Omdat Jezus zegt dat onze zonden niet vergeven worden, als we niet bereid zijn om een ander te vergeven.

Jezus heeft ook ons zo enorm veel vergeven.
Onze zonden zouden ons absoluut naar de hel gebracht hebben. Maar Hij vergaf ons en daarom zullen ook wij moeten vergeven wat anderen ons aandoen, ongeacht of zij hun fouten inzien en/of ons om vergeving vragen. Want zonder vergeving belasten wij onszelf en worden we een gemakkelijk prooi voor demonen van haat en bitterheid.

In mijn bediening ben ik regelmatig christenen tegengekomen die in deze situatie leefden: ze waren ‘in handen van de folteraars’ (=demonen) gevallen, ze leefden onder voortdurende geestelijke, mentale of lichamelijke kwelling. Mensen die de naam van Jezus aanroepen als Redder en Heer en toch worden ze geplaagd door boze geesten. Ze ervaren geen vrede of vreugde, maar zijn onderworpen aan angst, rusteloosheid, depressie, wanhoop. Als God echter iemand in handen geeft van folteraars, dan is er geen schepsel op aarde dat hem of haar uit die situatie kan bevrijden. Als God je heeft overgegeven aan de folteraars, zal men in die situatie blijven, totdat men aan Gods voorwaarde voldoet om eruit te komen, en dat is: vergeef de ander! Als je anderen niet vergeeft, dan zal God ook jou niet vergeven. (Mattheüs 6:14-15). Lees verder →