Omgaan met verschillen van inzicht in een gemeente, is belangrijk.

Door Henk Herbold

Inleiding.
Het oplossen van interne conflicten in een evangelie gemeente, kost vaak een heleboel energie, terwijl een goed resultaat lang niet altijd zeker is. Het probleem is dat de hulpvraag meestal komt, nadat men zelf al allerlei wegen heeft bewandeld om het probleem op te lossen en vaak zonder resultaat. Het gevolg is dan dat de standpunten zich gaan verharden en heel vaak heeft dit al tot gevolg dat mensen gaan weglopen uit de gemeente. Niet zelden zijn ook leidinggevenden niet bereid om de minste te zijn. Het is dan de vraag wat er nog mogelijk is om het probleem op te lossen en soms is dat ook niet meer dan een poging, om de schade in ieder geval zoveel mogelijk te beperken.

Nu is het feitelijk niet abnormaal dat er verschillen van inzicht en zelfs conflicten zijn in een gemeente. Waar zoveel mensen samenkomen van verschillende achtergronden en zelfs culturen, ontstaan soms wrijvingen. Het is normaal in de wereld om ons heen en ook in de gemeente van de Heer, want christenen zijn ook gewoon mensen. De gemeente bestaat over het algemeen, uit zeer verschillende mensen: zoals ouderen en jongeren, kwetsbare mensen of dominante mensen, mensen die beschadigingen hebben opgelopen in het leven, mensen die succes hebben in hun leven of mensen die het maatschappelijk niet goed gaat, mensen die eenzaam zijn of mensen die dat juist niet zijn,…. en zo kunnen we nog even doorgaan.

Vanwege al die verschillen kunnen meningsverschillen of zelfs misverstanden gemakkelijk ontstaan. Dat is gewoon menselijk. Het is allemaal niet zo erg, zolang er op tijd goed mee omgegaan wordt. Maar helaas worden conflicten soms niet uitgepraat en het gevolg is een verlies aan vertrouwen en verbondenheid: tussen leden onderling, of tussen leden en leidinggevenden, of zelfs tussen leidinggevenden onderling.

Nu ervaren sommige christenen elke onenigheid bij voorbaat als een nederlaag en daar wil men liever niet mee geconfronteerd worden. Daarom veegt men heel wat zaken liever onder de mat en slikt men een heleboel frustraties in ‘voor de lieve vrede’ want we zijn toch christenen we moeten lief zijn voor elkaar en we mogen vooral geen conflicten hebben. Tot het toch niet meer ingehouden kan worden en dan explodeert men en is er in veel gevallen niets meer te redden, met grote schade aan de gemeente. Dit is absoluut nooit wat God wil, maar Hij wil juist het negatieve gebruiken in Zijn plan met ons.

God werkt ook aan ons karakter.
God wil namelijk de verschillen die we met elkaar hebben, gebruiken om aan ons karakter te werken. Nu verandert God je karakter niet door je met een toverstokje aan te raken, waardoor je ineens een verbeterd karakter krijgt. Nee, het is een proces van verandering en daarvoor gebruikt God alles wat op onze weg komt, zelfs het ogenschijnlijk negatieve. (Rom.8:28)

“..En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede..”

Doordat we zo verschillend zijn, leren we juist van elkaar, schuren we ons a.h.w. aan elkaar glad, zodat we de heerlijkheid van God en dus het karakter van Jezus, steeds meer gaan weerspiegelen. Dat schuren is hard nodig, maar soms ook erg moeilijk en pijnlijk. En God gebruikt daarvoor ook de onderlinge conflicten die we hebben.

Van alle tijden.
Laten we vooral niet denken dat conflicten alleen maar van deze tijd zijn, we lezen er ook over in de Bijbel en met name in de brieven die apostel Paulus schreef aan de verschillende gemeenten die onder zijn hoede waren. Het waren wel wat andere kwesties als waar wij vandaag mee te maken hebben, maar toch kunnen ze minstens zoveel problemen gegeven hebben. We lezen o.a. over: het wel of niet eten en drinken van voedsel dat in tempels van de afgoden geweest zou zijn of over de plicht de Joodse sabbat te vieren of over de noodzaak van de Joodse besnijdenis voor christenen. Over dit laatste heeft de apostel zelfs een brief gewijd, namelijk de brief aan de Galaten. Er waren ook onder de apostelen in de eerste christengemeente conflicten, denk maar aan het meningsverschil toen Petrus in het huis van de Romeinse hoofdman Cornelius geweest was. Men kon maar niet begrijpen dat de heilige Geest ook was uitgestort over de heidenen (Lees Hand. 10 en 11). En wat dacht u van het conflict (er staat verbittering) wat ontstond tussen Barnabas en Paulus, toen Barnabas ook Marcus wilde meenemen op een zendingsreis en Paulus daar niet van gediend was (Lees Hand.15:39).

Verschillen van inzicht zijn eigenlijk normaal, zowel in de wereld om ons heen als ook onder christenen. Hoe lastig deze meningsverschillen ook zijn, ze worden pas schadelijk voor ons persoonlijk en mogelijk voor de gemeente waartoe we behoren, wanneer ze uitlopen op persoonlijke conflicten en veroordelingen. Immers, daardoor kunnen we niet meer functioneren in het lichaam van Christus (de gemeente), samen heilig Avondmaal vieren, samen bidden en evenmin samen werken voor God. En helaas,…. het constructief of opbouwend omgaan met verschillen en geschillen in de gemeente is lang niet iedereen gegeven is. Kennelijk zit er soms ook in christenen een stuk weerbarstigheid die ons steeds weer parten speelt en die zelfs een destructieve onenigheid kan veroorzaken. Waardoor men zich a.h.w. ingraaft en stelling neemt tegen die ander die in onze optiek het conflict veroorzaakt.

Elkaar aanvaarden.
Daar staat tegenover dat de apostel Paulus ons iets anders leert. Het antwoord van Paulus aan de gemeenten van nu zou vast en zeker zijn, wat hij ook aan de gemeente te Rome schreef (Rom. 15:7), namelijk “Aanvaard elkaar tot eer van God, zoals Christus ons aanvaard heeft”.

Hieruit kunnen we het volgende leren:

– Ook al zijn er verschillen en zijn we het ernstig oneens met elkaar, toch is het onze opdracht elkaar te aanvaarden als kinderen van dezelfde Vader. Dat houdt o.a. in, liefhebben, vooral veel vergeven, accepteren, barmhartig zijn en heel erg geduldig. Natuurlijk hebben we de Heer daarvoor nodig. Maar mits we echt willen en er om bidden zal de Heer ons ook altijd te hulp komen.

– Ons voorbeeld is altijd de wijze zoals God met ons handelt, want er staat “aanvaard elkaar, zoals Christus ons aanvaard heeft”. Dit is in wezen hetzelfde wat Jezus aan Zijn discipelen heeft gezegd over de liefde (lees Joh.15:12), “Mijn gebod is, dat jullie elkaar liefhebben, zoals Ik jullie heb liefgehad.” De Heer heeft ons lief, ondanks onze ontrouw, onze fouten, onze ongehoorzaamheid. De Heer keurt het niet goed, maar we mogen hoe dan ook Zijn kind zijn. Jezus heeft ons niet aanvaardt, omdat wij zulke goede en aardige mensen zijn, maar… ondanks het feit dat we dat nogal eens juist niet zijn. Hij aanvaardt en bemint ons zoals we zijn, dus mét al onze zwakheden, gebreken en mislukkingen. Nogmaals, Hij keurt die niet goed, maar schrijft ons er evenmin om af. In dat licht behoren we ook elkaar lief te hebben in de gemeente van de Heer en te aanvaarden ongeacht de fouten en verschillen die er zijn.

– Elkaar lief hebben betekent juist helemaal niet dat we elkaar eerst aardig of sympathiek moeten te vinden (al mag dat natuurlijk best), maar dat we elkaar hoogachten in plaats van elkaar minachten, elkaar accepteren in plaats van elkaar afwijzen, elkaar opbouwen in plaats van elkaar afbreken. Met elkaar rekening houden in plaats van met elkaar afrekenen, elkaar ruimte geven in plaats van elkaar klemzetten. Elkaar vasthouden in plaats van elkaar loslaten, elkaar vergeven in plaats van elkaar vergelden, elkaar erkennen in plaats van elkaar miskennen, elkaar niet negeren of doodzwijgen, maar goed met en over elkaar praten. Alleen door elkaar zo te aanvaarden (of lief te hebben), kunnen we met elkaar leven tot eer van God.

Omgaan met verschillen
Leren omgaan met verschillen en geschillen die er Zijn in een gemeente, is een moeilijke opgave en vraagt om inzet van iedereen en ook veel gebed. Het heeft heel veel te maken met onze geestelijk groei, hoe sterker we worden (geestelijk gesproken), hoe meer we ook verdragen kunnen (Lees Rom.15:1). Bovendien moeten we beseffen dat satan er op uit is de gemeente van Christus zo veel mogelijk te verscheuren. Want hoe meer de gemeente als Jezus lichaam op aarde verdeeld raakt, des te minder zal zij aan Gods bedoeling (zout der aarde en licht der wereld) kunnen beantwoorden (Mattheüs 5:13-16).

Laat u niet door de tegenstander gebruiken om schade aan te richten aan het werk van God.

Conflicten die niet worden opgelost.
Wanneer conflicten onoplosbaar lijken, omdat vergeving en verzoening uitblijft, dan is dit een blokkade voor het werk van de heilige Geest in de gemeente. Natuurlijk, in een gemeenschap met zoveel verschillende mensen zijn ook conflicten. De gemeente is één grote familie met diverse karakters en ook… natuurlijk met buitenbeentjes. Maar ondanks die verschillen vormt het een sterk gezin waar we elkaar liefhebben en elkaar verdragen, zelfs als het moeilijk is (Rom.15:1). Dat alles is mogelijk door de kracht van het evangelie.

De kracht van het Evangelie, moet dus altijd leiden tot verzoening en vergeving. Maar soms lijken conflicten toch onoplosbaar te zijn, doordat mensen halsstarrig vasthouden aan hun eigen visie en standpunt. Men is dan niet bereid om gehoor te geven aan de oproep van het evangelie om de minste te zijn en desnoods geen gelijk te hebben. Vooral als de leiding van de gemeente daarin niet voorgaat, is de gemeente op een gevaarlijke weg. Gods Geest kan in zo’n gemeenschap zeker niet werken en we zijn zelfs een prooi van de demonen (Mat.18:34).

Hier volgen adviezen die ons helpen bij conflicten:

• Handel niet te snel maar bidt er eerst voor (Jac.1:19). Soms kunnen we in boosheid dingen zeggen waar we later spijt van hebben. Daarbij komt dat emoties maken dat we de dingen soms niet helder meer zien. Vraag de Heer om een zuiver inzicht.

• Probeer u in gedachten te verplaatsen in de ander. Hoe komt het dat die persoon zo boos reageert? Veel conflicten ontstaan als gevolg van misverstanden en dat moeten we voorkomen.

• Blaas de dingen niet extra op (denk aan de blak en de splinter uit Mat.7:3-5). De duivel doet er alles aan om de dingen ernstiger en groter de te maken dan ze in werkelijkheid zijn. Een kleine ergernis kan gemakkelijk uitgroeien tot een enorme berg waar we niet meer overheen kunnen. Dat is zeker niet wat God wil.

• Wees altijd bereid tot een gesprek. Ga een gesprek nooit uit de weg vanwege boosheid, want daarmee geven we de duivel de gelegenheid om ons verkeerde gedachten in te fluisteren. Daarnaast geven we de ander ook geen gelegenheid zijn visie op de zaak te geven. Wees bereid om ook naar de ander te luisteren.

• Houdt u bij de feiten. Vermijd verwijten en haal er niet allerlei zaken uit het verleden bij die er niets mee te maken hebben. Sommige christenen lijken een soort archief te bewaren, omdat ze vooral hun gelijk willen aantonen. Doe dat nooit, het werkt niet en geeft alleen de duivel de gelegenheid het probleem op te blazen (Lees 1 Kor.5:16).

• Buig een beetje mee. Wees niet te halsstarrig in je eigen standpunt, maar kijk waar je elkaar mogelijk in tegemoet kan komen. Wees zo nodig bereid om de minste te zijn. (Filip.2:3)

• Geef het gewoon toe als je fout zit. Laat je niet leiden door angst voor gezichtsverlies want dat is hoogmoed. Weet je zeker dat je boosheid terecht is? Of past een grootmoedig: ‘Je hebt gelijk.’ je beter?

• Kom je er toch niet uit? Praat eens met iemand met wijsheid en die vervuld is met de heilige Geest. Wees bereid om je eigen standpunt bij te stellen als blijkt dat je toch fout zit.

Wilt u napraten, of uw verhaal anoniem aan ons kwijt? Dat kan: KLIK HIER

Meer studies? Zie: www.evangelisch-nieuws.nl