Henk Herbold
Het weigeren van de coronavaccinatie valt niet bij iedereen in goede aarde en het zorgt vooral in gemeenten en kerken voor verhitte discussies. Sommige mensen zijn er principieel op tegen, omdat ze zich onder druk gezet voelen, beroepen zich vervolgens op de Bijbel en zien er allerlei Bijbelse profetieën door in vervulling gaan.
We moeten gaan kiezen: gaan we het wel of niet doen? Juist het overgaan tot actie zorgt voor frictie tussen gemeenteleden. Zolang je erover kan praten met elkaar ben je nog informatie aan het uitwisselen. Dat is nog veilig. Maar als je kleur moet bekennen, zie je vaak conflicten ontstaan. Het wordt nog lastiger als in predikingen mensen duidelijk een richting worden opgestuurd
Want dan wordt de keuze voor een vaccin niet jou persoonlijk keuze meer. Het onthult dan tegelijk waar jij staat, of bij welke groep behoor je. Hoor je bij de z.g. weigeraars of bij degene die gewoon de richtlijnen van de overheid volgen. Dat kan soms best pijnlijk zijn in gemeenten en relaties. Als je bijvoorbeeld dacht redelijk op één lijn te zitten en nu blijkt het toch anders te zijn.”
Bij bepaalde discussies zeg je ‘we zijn het oneens en we laten het zo’, maar bij deze discussie is dat toch een stuk lastiger. Het is voor veel mensen zelfs een morele afweging. Sommige zien het als een collectieve plicht om je te vaccineren, omdat je dan de z.g. groepsimmuniteit creëert, dan bescherm je dus ook anderen. Zij vinden dat degenen die het niet doen, profiteren van het feit dat iemand anders zich wel heeft laten vaccineren, dus is het in hun ogen verwerpelijk en al helemaal niet christelijk, om de vaccinatie te weigeren.
Complottheorieën.
Hoe je er ook overdenkt, ik denk echter niet dat we als christen moeten meedoen met speculaties, die geen enkele Bijbelse basis hebben. Bijvoorbeeld, onder invloed van een groeiend aantal berichten op het internet, beginnen veel gelovigen zich momenteel af te vragen, of er Bijbels gezien verband is tussen het antichristelijk getal 666 (Openb.13) het vaccin en het coronavirus.
Dit heeft alles te maken met elkaar angst aanpraten, doormiddel van speculaties en fantasieën over getalssymbolieken e.d. Het heeft in ieder geval niets met de Bijbel te maken heeft. Waarschijnlijk zitten alle onheilsprofeten er gewoon weer naast, zoals al meer is gebeurd en ook alle complottheorieën over 666, veranderingen van je DNA en nog veel meer, zijn op geen enkele manier met de echte profetieën van de Bijbel te linken.
Het oplossen van conflicten hierover in een evangelie gemeente, kost vaak een heleboel energie, terwijl een goed resultaat lang niet altijd zeker is. Het probleem is dat de standpunten zich zo gauw gaan verharden en heel vaak heeft dit tot gevolg dat mensen gaan weglopen uit de gemeente. Daar moet ook bij gezegd worden, dat men ook vaak niet bereid is om de minste te zijn, men gaat voor het grote gelijk. En ja, wat is er dan nog mogelijk om het probleem op te lossen of om in ieder geval de schade zoveel mogelijk te beperken.
Nu is het feitelijk niet abnormaal dat er verschillen van inzicht zijn in een gemeente. Waar zoveel mensen samenkomen van verschillende achtergronden en zelfs culturen, kun je dat verwachten. Het is normaal in de wereld om ons heen en ook in de gemeente van de Heer, want christenen zijn ook gewoon mensen. De gemeente bestaat over het algemeen, uit zeer verschillende mensen: zoals ouderen en jongeren, kwetsbare mensen of dominante mensen, mensen die beschadigingen hebben opgelopen in het leven, mensen die succes hebben in hun leven of mensen die het maatschappelijk niet goed gaat, mensen die eenzaam zijn of mensen die dat juist niet zijn,…. en zo kunnen we nog even doorgaan.
Vanwege al die verschillen is het gemakkelijk mogelijk dat we elkaar even niet goed begrijpen. Dat is gewoon menselijk. Het is allemaal niet zo erg, zolang we niet te snel over elkaar gaan oordelen en een beetje ruimte laten voor de mening van een ander. Maar helaas leiden conflicten vaak tot het verlies aan vertrouwen en verbondenheid: tussen leden onderling, of tussen leden en leidinggevenden, of zelfs tussen leidinggevenden onderling.
Verschillen van inzicht.
Verschillen van inzicht zijn eigenlijk normaal, zowel in de wereld om ons heen als ook onder christenen. Hoe lastig deze meningsverschillen ook zijn, ze worden pas schadelijk voor ons persoonlijk en mogelijk voor de gemeente waartoe we behoren, wanneer ze uitlopen op persoonlijke conflicten en veroordelingen. Immers, daardoor kunnen we niet meer functioneren in het lichaam van Christus (de gemeente), samen heilig Avondmaal vieren, samen bidden en evenmin samen werken voor God. En helaas,…. het constructief of opbouwend omgaan met verschillen en geschillen in de gemeente is lang niet iedereen gegeven is. Kennelijk zit er soms ook in christenen een stuk weerbarstigheid die ons steeds weer parten speelt en die zelfs een destructieve onenigheid kan veroorzaken. Waardoor men zich a.h.w. ingraaft en stelling neemt tegen die ander die in onze optiek het conflict veroorzaakt.
Elkaar aanvaarden.
Daar staat tegenover dat de apostel Paulus ons iets anders leert. Het antwoord van Paulus aan de gemeenten van nu zou vast en zeker zijn, wat hij ook aan de gemeente te Rome schreef (Rom. 15:7), namelijk “Aanvaard elkaar tot eer van God, zoals Christus ons aanvaard heeft”.
Hieruit kunnen we het volgende leren:
– Ook al zijn er verschillen en zijn we het ernstig oneens met elkaar, toch is het onze opdracht elkaar te aanvaarden als kinderen van dezelfde Vader. Dat houdt o.a. in, liefhebben, vooral veel vergeven, accepteren, barmhartig zijn en heel erg geduldig. Natuurlijk hebben we de Heer daarvoor nodig. Maar mits we echt willen en er om bidden zal de Heer ons ook altijd te hulp komen.
– Ons voorbeeld is altijd de wijze zoals God met ons handelt, want er staat “aanvaard elkaar, zoals Christus ons aanvaard heeft”. Dit is in wezen hetzelfde wat Jezus aan Zijn discipelen heeft gezegd over de liefde (lees Joh.15:12), “Mijn gebod is, dat jullie elkaar liefhebben, zoals Ik jullie heb liefgehad.” De Heer heeft ons lief, ondanks onze ontrouw, onze fouten, onze ongehoorzaamheid. De Heer keurt het niet goed, maar we mogen hoe dan ook Zijn kind zijn. Jezus heeft ons niet aanvaardt, omdat wij zulke goede en aardige mensen zijn, maar… ondanks het feit dat we dat nogal eens juist niet zijn. Hij aanvaardt en bemint ons zoals we zijn, dus mét al onze zwakheden, gebreken en mislukkingen. Nogmaals, Hij keurt die niet goed, maar schrijft ons er evenmin om af. In dat licht behoren we ook elkaar lief te hebben in de gemeente van de Heer en te aanvaarden ongeacht de fouten en verschillen die er zijn.
– Elkaar lief hebben betekent juist helemaal niet dat we elkaar eerst aardig of sympathiek moeten te vinden (al mag dat natuurlijk best), maar dat we elkaar hoogachten in plaats van elkaar minachten, elkaar accepteren in plaats van elkaar afwijzen, elkaar opbouwen in plaats van elkaar afbreken. Met elkaar rekening houden in plaats van met elkaar afrekenen, elkaar ruimte geven in plaats van elkaar klemzetten. Elkaar vasthouden in plaats van elkaar loslaten, elkaar vergeven in plaats van elkaar vergelden, elkaar erkennen in plaats van elkaar miskennen, elkaar niet negeren of doodzwijgen, maar goed met en over elkaar praten. Alleen door elkaar zo te aanvaarden (of lief te hebben), kunnen we met elkaar leven tot eer van God.
Omgaan met verschillen
Leren omgaan met verschillen en geschillen die er Zijn in een gemeente, is een moeilijke opgave en vraagt om inzet van iedereen en ook veel gebed. Speciaal als het gaat om ‘wel of niet vaccineren’, feitelijk zouden we iedereen de ruimte moeten geven om het zelf met God te regelen. Het heeft heel veel te maken met onze geestelijk groei, hoe sterker we worden (geestelijk gesproken), hoe meer we ook verdragen kunnen (Lees Rom.15:1). Bovendien moeten we beseffen dat satan er op uit is de gemeente van Christus zo veel mogelijk te verscheuren. Want hoe meer de gemeente als Jezus lichaam op aarde verdeeld raakt, des te minder zal zij aan Gods bedoeling (zout der aarde en licht der wereld) kunnen beantwoorden (Mattheüs 5:13-16).
Laat u niet door de tegenstander gebruiken om schade aan te richten aan het werk van God.
Conflicten die niet worden opgelost.
Wanneer conflicten onoplosbaar lijken, omdat vergeving en verzoening uitblijft, dan is dit een blokkade voor het werk van de heilige Geest in de gemeente. Natuurlijk, in een gemeenschap met zoveel verschillende mensen zijn ook conflicten. De gemeente is één grote familie met diverse karakters en ook… natuurlijk met buitenbeentjes. Maar ondanks die verschillen vormt het een sterk gezin waar we elkaar liefhebben en elkaar verdragen, zelfs als het moeilijk is (Rom.15:1). Dat alles is mogelijk door de kracht van het evangelie.
De kracht van het Evangelie, moet feitelijk altijd leiden tot verzoening en vergeving. Maar soms lijken conflicten toch onoplosbaar te zijn, doordat mensen halsstarrig vasthouden aan hun eigen visie en standpunt. Men is dan niet bereid om gehoor te geven aan de oproep van het evangelie om de minste te zijn en desnoods geen gelijk te hebben. Vooral als de leiding van de gemeente daarin niet voorgaat, is de gemeente op een gevaarlijke weg. Gods Geest kan in zo’n gemeenschap zeker niet werken en we zijn zelfs een prooi van de demonen (Mat.18:34).
Hier volgen adviezen die ons helpen bij conflicten:
- Handel niet te snel maar bidt er eerst voor (Jac.1:19). Soms kunnen we in boosheid dingen zeggen waar we later spijt van hebben. Daarbij komt dat emoties maken dat we de dingen soms niet helder meer zien. Vraag de Heer om een zuiver inzicht.
- Probeer u in gedachten te verplaatsen in de ander. Hoe komt het dat die persoon zo boos reageert? Veel conflicten ontstaan als gevolg van elkaar niet begrijpen en dat moeten we voorkomen.
- Blaas de dingen niet extra op (denk aan de balk en de splinter uit Mat.7:3-5). Vooral als het gaat om de corona vaccinatie, worden de dingen erg opgeblazen. In feite zit er niet zo heel groot verschil tussen iemand die wel of niet gevaccineerd is. Het besmettingsgevaar verschilt maar weinig, alleen is de kans dat een gevaccineerde ziek wordt iets kleiner. Maar overdrijf dat niet zo. De duivel doet er echter alles aan om de dingen ernstiger en groter de te maken dan ze in werkelijkheid zijn. Een kleine ergernis kan gemakkelijk uitgroeien tot een enorme berg waar we niet meer overheen kunnen. Dat is zeker niet wat God wil.
- Wees altijd bereid tot een gesprek. Ga een gesprek nooit uit de weg vanwege boosheid, want daarmee geven we de duivel de gelegenheid om ons verkeerde gedachten in te fluisteren. Daarnaast geven we de ander ook geen gelegenheid zijn visie op de zaak te geven. Wees bereid om ook naar de ander te luisteren.
- Houdt u bij de feiten. Vermijd verwijten en haal er niet allerlei zaken uit het verleden bij die er niets mee te maken hebben. Sommige christenen lijken een soort archief te bewaren, omdat ze vooral hun gelijk willen aantonen. Doe dat nooit, het werkt niet en geeft alleen de duivel de gelegenheid het probleem op te blazen (Lees 2 Kor.5:16).
- Buig een beetje mee. Wees niet te halsstarrig in je eigen standpunt, maar kijk waar je elkaar mogelijk in tegemoet kan komen. Wees zo nodig bereid om de minste te zijn. (Filip.2:3)
- Geef het gewoon toe als je fout zit. Laat je niet leiden door angst voor gezichtsverlies want dat is hoogmoed. Weet je zeker dat je boosheid terecht is? Of past een grootmoedig: ‘Je hebt gelijk.’ je beter?
- Kom je er toch niet uit? Praat eens met iemand met wijsheid en die vervuld is met de heilige Geest. Wees bereid om je eigen standpunt bij te stellen als blijkt dat je toch fout zit.
Wilt u napraten, of uw verhaal anoniem aan ons kwijt? Dat kan: KLIK HIER
Meer studies? Zie: www.evangelisch-nieuws.nl
Wat zegt de Bijbel...? 