Aan wie behoort het land van Israël feitelijk toe?

door Henk Herbold

Wie heeft Bijbels gezien, feitelijk recht op het land van Israël? Het volk Israël of de Arabieren? Beide groepen eisen het land voor zich op, beide op grond van het feit dat ze afstammelingen zijn van Abraham, aan wie God het met een verbondsbelofte had gegeven. Vaak wordt gezegd dat het niet juist is, om je bestaansrecht als land te baseren op een belofte die God 4000 jaar geleden aan Abraham gegeven zou hebben. Maar het is uitdrukkelijk niet alleen de Joden die hun rechten op het land op deze manier doen gelden, maar beslist ook de Palestijnen. Om die reden kunnen we er niet omheen, dat ook deze zienswijze onderdeel is van het conflict.

Gods belofte aan Abraham.
In Genesis 17:8 lezen wij, dat God Abraham het land beloofd. God zei: “En Ik zal u, en uw zaad na u, het land van uw vreemdelingschappen geven, het gehele land Kanaän, tot eeuwige bezitting; en Ik zal hun tot een God zijn”.

Dus niet alleen Abraham, maar ook zijn nageslacht. Maar, wie vormen dan het nageslacht van Abraham, aan wie het land werd beloofd als een altijddurende, onvervreemdbare bezitting? Dit is de basisvraag, die de kwestie van het gehele Midden-Oosten beheerst.

Ismaël en Izaäk.
Daarvoor moeten we terug in de geschiedenis, naar de twee zonen van Abraham, Izaäk en Ismaël. Uit Izaäk kwam Jakob voort, waar uiteindelijk de 12 zonen uit voort kwamen, die de stamvaders van Israël zijn geworden. Uit Ismaël kwamen Ismaëlieten voort en de hedendaagse Arabisch volkeren, die elkaar nog steeds bestrijden.

De strijd tussen Israël en de Arabieren is dus meer dan vierduizend jaar geleden begonnen als een ruzie tussen twee broers, zonen van dezelfde vader, maar wel van verschillende moeders. Joden zowel als Arabieren, zijn dus in letterlijke zin allebei nakomelingen van Abraham.

Ismaël was wel de oudste zoon in het gezin van Abraham. Deze Ismaël is de onmiddellijke voorvader van de tegenwoordige Arabieren. Hij was Abrahams eerstgeborene, maar wel geboren uit de slavin van Sara genaamd Hagar. Abraham had geen andere zoon, dus beschouwde Abraham Ismaël vanzelfsprekend als zijn erfgenaam, waarop ook Gods verbondsbelofte met betrekking tot het land zou over gaan.

Ismaël bleek echter niet Gods keuze te zijn en daarom kwam de Heer opnieuw tot Abraham en bevestigde Zijn belofte dat Sara zelf nog een zoon zou baren, die de feitelijke erfgenaam zou zijn. (lees Gen. 17:19-21) “En God zeide: Voorwaar, Sara, uw vrouw, zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam noemen Izaäk; en Ik zal Mijn verbond met hem oprichten, tot een eeuwig verbond voor zijn zaad na hem. En aangaande Ismaël heb Ik u verhoord; zie, Ik heb hem gezegend, en zal hem vruchtbaar maken, en hem gans zeer vermenigvuldigen; twaalf vorsten zal hij gewinnen, en Ik zal hem tot een groot volk stellen; maar mijn verbond zal Ik met Izaäk oprichten, die u Sara op dezen gezette tijd in het andere jaar baren zal”.

Deze uitspraak is duidelijk en kan niet worden misverstaan. God zegt duidelijk, dat Ismaël geen recht heeft op het land der belofte. Het behoort toe aan Isaäk, de zoon van het verbond.

Dit alles is het begin van de strijd tussen Israël en de Arabische volken. Later werd de naam Jakob veranderd in Israël. Zijn nakomelingen zijn het zaad van Abraham, de Israëlieten, zoals wij hen nu en uit de geschiedenis kennen. De Arabieren zijn de nakomelingen van Ismaël.

Wat staat Israël in deze tijd nog te wachten?
In de Bijbel kunnen we lezen wat er in de toekomst gaat gebeuren met Israël. De Bijbel spreekt over een oorlog van ‘alle volken’ tegen Jeruzalem, wat symbool staat voor heel Israël (Lees Zacharia 12 en 14 ) en gedeeltelijk is die oorlog al lang aan de gang. De Bijbel (Ezechiël 38 en 39) vertelt verder over een machtig leger uit het Noorden (Rusland, Iran en Turkije ?) dat Israël zal binnenvallen. In Psalm 83 lezen we over plannen van Arabische landen om Israël binnen te vallen. In al die gevallen zal de God van Israël ingrijpen en loopt het met de antisemitische aanvallers slecht af.

De antichrist zal nog komen, de grote wereldleider van het laatste uur (2 Thes.2:9,10). Voor een korte periode zal Israël menen dat hij de beloofde Messias is. Hij zal ook een schijnvrede brengen tussen Israël en de Arabische volkeren rondom en het weer mogelijk maken dat Israël z’n tempel herbouwd in Jeruzalem. Maar deze wereldleider zal in z’n hoogmoed steeds verder groeien en tenslotte in de tempel van Israël zich als een God laten vereren (2 Thes.2:3,4). Dan zullen ze inzien bedrogen te zijn en vluchten naar de bergen en de woestijn. Uiteindelijk zal de Verlosser, de Messias Zelf ingrijpen en zal de Here Jezus zijn koninkrijk van recht en gerechtigheid op aarde brengen (2 Thes.2:8).
God waarschuwt in Zijn Woord niet zomaar de beschuldigende vinger uit te steken richting Israël en het Joodse volk. Luister:

• Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. (Zacharia 12:3).
• Tot Sion zegt God: ‘Want het volk en het koninkrijk die u niet willen dienen, zullen te gronde gaan, en die volken zullen zeker verwoest worden’ (Jesaja 60:12). Laat dit een waarschuwing zijn voor alle landen en volken die zich nu tegen Israël keren.

De druk op Israël neemt toe
‘Hamas heeft sinds Israëls terugtrekking uit de Gazastrook in meer dan duizenden raketten en mortiergranaten op Israëlische steden en dorpen afgevuurd, waarvan zo’n 3000 in het afgelopen jaar’. Er zijn ondergrondse gangen gegraven, zodat men ongezien Israël kon binnen vallen. Het doel was zoveel mogelijk mensen te doden en verwonden en het zuiden van Israël onleefbaar te maken. Ondanks het kleine aantal fatale slachtoffers, maken de raketten een normaal leven voor honderdduizenden mensen onmogelijk. De raketten worden steeds beter en kunnen nu ook de steden Ashdod en Beersheva bereiken, waar meer dan een half miljoen mensen leven.’
Natuurlijk, Israël heeft het recht zich te verdedigen tegen een terreurorganisatie en dat doen ze ook, maar ik hoop dat meer mensen, vooral in Israël, zich gaan realiseren dat er zonder Jezus geen echte vrede mogelijk is. Er komt geen echte vrede zolang de harten van mensen niet veranderen.’

De God van Israël staat achter Israël
Elk volk en elke leider die Israël onder druk zet om het land te verdelen, zal daarvan eens de consequenties moeten dragen. Daar is de Bijbel heel duidelijk over. Lees maar wat Joel 3 zegt: ‘…Ik zal alle volken verzamelen en afvoeren naar het dal van Josafat, en Ik zal aldaar met hen in het gericht treden ter oorzake van Mijn volk en Mijn erfdeel Israël, dat zij onder de volken verstrooid hebben, terwijl zij Mijn land verdeelden en over Mijn volk het lot wierpen…’

Dit is dan de profetische uitspraak, die voor onze ogen wordt vervuld. Het grootste internationale wonder uit de hele geschiedenis is de terugkeer van Israël naar het beloofde land, nadat ze vijfentwintig eeuwen onder de volken der aarde verstrooid waren. Het is de aanzet tot de vervulling van Gods woorden, ons opgetekend in Ezechiël 36.

“Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen. En gij zult wonen in het land, dat Ik uw vaderen gegeven heb, en gij zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn” (Ezech. 36:24-28).

Deze profetie zien wij in deze tijd naar zijn vervulling toe gaan. Er moet echter nog één ding gebeuren, voordat alle profetieën betreffende Israël vervuld kunnen worden. Die ene gebeurtenis is de terugkeer van de Heer Jezus vanuit de hemel en de opname der Gemeente. Wat schijnt dat ogenblik, gezien in het licht van alles wat er de laatste jaren is gebeurd en wat met versneld tempo in de komende tijd zal gebeuren, toch dichtbij.

De spanning tussen de zoon van Isaäk, Israël en de zonen van Ismaël groeit in het Midden-Oosten met de dag. Spoedig zullen wij de bazuinstoten van de hemel horen en iedere gelovige zal worden opgenomen, de Heer tegemoet, voordat “de tijd van Jakobs benauwdheid” aanvangt.

Gezien de hedendaagse gebeurtenissen in het licht der profetie is dit de meest dringende vraag: “Bent u klaar om de Heer te ontmoeten?” Bent u echt klaar?

“Zie, Ik kom haastig; zalig is hij, die de woorden van de profetie van dit boek bewaart” (Openb.22:7).

Wilt u iets opmerken over dit onderwerp, dat kan klik hier