Categorie archief: Gebed

Vasten, is dat nodig en wat bedoelen we daarmee?

Nog meer studies over Bijbelse onderwerpen: http://www.evangelisch-nieuws.nl

In de laatste weken horen we nog wel eens over bidden en vasten. Veel evangelische organisaties roepen ons op, om in deze tijd extra te gaan bidden en vasten voor een geestelijke herleving. Uiteraard is het al een grote zegen als het verlangen bij ons opkomt, om iets te doen om de sleur van iedere dag te doorbreken en tijd te gaan reserveren voor gebed en vasten, als ook het lezen van de Gods Woord.

Maar… wat bedoelen we feitelijk met vasten?
Bij vasten denken we in de eerste plaats aan het geheel of gedeeltelijk onthouden van voedsel en drank. In ieder geval zijn de eventuele maaltijden dan sober. Dit kan ons helpen om meer tijd vrij te maken voor gebed en ons beter op de Heer te concentreren.
Helaas, niet iedereen kan dat en het is beslist waar dat er allerlei lichamelijke redenen kunnen zijn waarom mensen moeilijk aan deze manier van vasten mee kunnen doen. Men is echt geen minder christen, minder gelovig of minder geestelijk, als men niet kan of wil vasten, God rekent ons er zeker niet op af. God zal onze gebeden ook niet sneller verhoren als we vasten, we krijgen in ieder geval in die zin geen beloning van God, omdat we vasten. Al vasten we een maand en bidden we in de nacht, toch zal God ons niet belonen op grond van deze prestatie. God zal even goed naar ons horen als we gewoon eten en ’s nachts slapen. Als de Heer ons iets geeft, dan is dat alleen maar omdat Hij ons liefheeft en Hij ons genadig wil zijn vanwege het offer van Jezus aan het kruis.

Het doel van vasten heeft zeker niets te maken met het leveren van een soort uitputtingsslag, om te kijken hoe lang we het wel volhouden zonder voedsel. Nog erger wordt het als we er mee te koop gaan lopen, of liever gezegd, dat we er met anderen over praten om te laten zien hoe geestelijk we wel niet zijn. Zo’n vasten heeft al helemaal geen betekenis meer voor God. Het vasten voor een christen is een zaak tussen hen en God. Praat er dus zo min mogelijk over met anderen. Ons vasten heeft zelfs geen waarde meer als we er graag mee willen gaan pronken. Je vast nu eenmaal niet, zodat mensen positief over je denken, maar het is iets tussen jou en God. Jezus heeft hier ook duidelijk over gesproken in Mat.6:16,18

En wanneer gij vast, toont dan niet, zoals de huichelaars, een somber gelaat; want zij maken hun aangezicht ontoonbaar, om zich aan de mensen te vertonen, wanneer zij vasten. Voorwaar, Ik zeg u, zij hebben hun loon reeds. Maar gij, zalf uw hoofd, als gij vast, en was uw gelaat, om u niet bij uw vasten aan de mensen te vertonen, maar aan uw Vader, die in het verborgene is; en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.

Vasten is in de eerste plaats een manier om tijd vrij te maken en in die tijd te werken aan onze relatie met God. In dit licht gezien is alles wat je tijdelijk kunt opgeven, om je beter op God te kunnen concentreren, een vorm van vasten. Vasten is dus nooit bedoeld om ons lichaam te bestraffen, maar om ons op God te kunnen richten en je te vernederen voor God (Lees daarover ook Jakobus 4:10 en 1 Petrus 5:6).

Manieren om te vasten.
Daarom kunnen we gerust stellen dat er zeker nog allerlei andere varianten zijn, waarbij we door iets achterwege te laten, tijd gaan vinden voor gebed en het lezen van de Bijbel. Het doel is namelijk om de tijd die we eerst niet hadden, doordat we zo druk waren met allerlei andere dingen, dat we die nu wel hebben en natuurlijk om die dan aan het zoeken van God te besteden. Daarom kunnen we ‘vasten’ beslist ook nog in een veel wijder perspectief zien, vasten kan namelijk ook betekenen ‘voor een geestelijk doel iets een poosje laten staan wat jou dierbaar is’.

Bijvoorbeeld we besteden een periode eens geen tijd aan een hobby, extra werk, televisie kijken, internet, je iPhone (heel belangrijk), sport etc.. en we gebruiken die tijd dan wel voor gebed, aanbidding en Bijbel lezen. Vasten is pas compleet, als het ook gepaard kan gaan met een periode waarin we de stilte zoeken, om even alleen met God te zijn.

We krijgen niets op grond van het feit dat we vasten, maar dit is ook waar… regelmatig vasten, op welke manier dan ook draagt zeker bij aan onze geestelijke groei. Een speciale tijd van opoffering kan zelfs een hele bijzondere en diepe tijd van persoonlijke vernieuwing worden. Lees verder

Geplaatst in Actueel, Gebed, Gebed en Vasten, Vasten | Tags: | Een reactie plaatsen

Noodkreet. De gevolgen van de corona crisis, voor gehandicapten

Inleiding.
We hebben op dit moment te maken met de verschrikkelijke gevolgen van een pandemie, de besmetting neemt in ons land nu in kracht af, maar wereldwijd maakt het virus nog steeds slachtoffers. Veel mensen maken zich zorgen over van alles en dat is uiteraard te begrijpen. Er zijn vooral veel dingen onzeker op dit moment. De vraag is vooral, wordt alles wel weer zoals we vroeger gewend waren, of zal het nu allemaal anders gaan worden? Hierover hoor je steeds tegenstrijdige meningen, God weet hoe het precies zit. Maar juist die onzekerheid, zonder duidelijk uitzicht op verbetering, maakt mensen angstig. Zal het dan nog maanden of zelfs jaren zo door gaan? Niemand weet het precies.

Wat ik vooral geleerd heb in de laatste tijd, is dat de dingen waar we zo aan gewend waren, die dus heel gewoon leken, toch zo plotseling en vooral zo snel kunnen veranderen.

Gelukkige zijn er ook positieve dingen van de huidige crisis die we bemerken, dat is vooral de aandacht die sommige zwakkere groepen in onze samenleving nu krijgen. Met name kerken en evangelische gemeenten doen er alles aan, om bijvoorbeeld aandacht te geven aan de ouderen en zieken. Maar ja, onbewust worden er toch ook mensen vergeten en daar willen we graag aandacht voor vragen. Dan gaat het om geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen, die zich onvoldoende kunnen laten horen, maar die wel nu al maanden gevangen zitten in de zorginstelling. Bezoek is al maanden verboden, een uitstapje of familie bezoekje kan niet. Hier is beslist sprake van onmenselijk lijden, wat nog te weinig bekend is bij ons allemaal. Vandaar dat ik uw aandacht vraag voor het onderstaande interview met Joni van Hal (zie foto).

Interview.
Ik kom uit een gezin waarvan mijn zus lichamelijk en geestelijk gehandicapt is. Zij woont in een woonzorginstelling. Midden maart kregen wij als gezin te horen dat er geen bezoek meer bij haar mocht komen. Niet op de groep, niet in de tuin en ook niet op het terrein. Nee, daarbuiten ook niet. Want de verspreiding van Covid-19 moest beperkt blijven. Op dat moment denk je nog: oké, voor hoelang zal dit zijn?

Inmiddels zijn we twee maanden verder en er is nog vrij weinig gebeurd. Terwijl het in de vooruitzichten lag dat deze crisis nog wel even ging duren. Je zou denken; dan zet je er twee maanden eerder een team op dat gaat kijken hoe er weer bezoek ontvangen kan worden op het terrein. Maar nee hoor, naar ons idee werd er niets gedaan. Terwijl in heel Nederland allemaal mooie initiatieven worden ondernomen om anderen te helpen. Een omgebouwde container bijvoorbeeld, waar de cliënt ingereden kan worden en er voldoende afstand is tussen de cliënt en de bezoeker. Niet zomaar iemand Die bezoeker is niet zómaar iemand. Dit zijn ouders van de cliënten die hun kind zo ontzettend graag willen zien, maar al maanden van elkaar gescheiden zijn. Een paar weken je kind niet zien is al erg, twee maanden is ondraaglijk lijden. Wat wel mag is videobellen met elkaar. Heel leuk lachen en praten tegen je kind op een schermpje. Maar na die eerste paar weken gaat er toch echt iets aan je knagen. Je krijgt nare gedachten in je hoofd. Je wordt boos en verdrietig tegelijk. Zij kunnen hun kind niet zien. Ik kan en mag mijn zus niet zien. Dit wekte heimwee in mij op.

Mijn zus en ik zijn al 35 jaar bevonden met elkaar. Vroeger deden we veel samen. Kleuren, puzzelen en buiten fietsen. Wij spreken elkaars taal. Al zeggen we niets tegen elkaar, wij begrijpen elkaar. Niet gek toch, dat je hier heimwee naar hebt? Dat je je zo nu en dan verdrietig en depressief voelt? Je hierdoor soms geen raad meer weet wat je moet doen en je het idee blijft hebben dat er helemaal niets gebeurt? Hoe lang gaat dit nog duren?? Ik snap dat weinig mensen daar een antwoord op hebben. Ik vind het alleen zo schrijnend dat niemand naar deze groep bijzondere mensen omkijkt. Zo lijkt het tenminste. Het kan niet zo zijn dan dit nog maanden gaat duren. Dat mijn ouders en ik niet naar mijn zus kunnen op een normale manier. En begin nou niet over het ‘nieuwe normaal’, want dit ís niet normaal. Een anderhalve meter samenleving is niet normaal en ook niet haalbaar. Te absurd voor woorden ‘Schrijnend dat niemand naar deze bijzondere mensen omkijkt’.

Mijn zus laat op een andere manier weten dat ze ons mist. Ze is zo sterk, dat ze dit aan kan. Ze kan niet naar de dagbesteding, maar vindt haar draai op de groep. Dit is de enige troost die wij hebben. Het is alleen te absurd voor woorden dat dit al twee maanden duurt. Op een gegeven moment begrijp ik het gewoon niet meer. Waar zijn we met zijn allen mee bezig? Hoe kan het toch dat we dit toelaten? Als ouders, verwanten en als broer en zus.

Kunnen we dan echt niets doen?
Want inmiddels weten we wel, na vele onderzoeken, dat de verspreiding van Covid-19 velen malen minder groot is wanneer je buiten bent dan wanneer je binnen zit en er niet goed geventileerd word. En niet door alleen maar anderhalve meter afstand te houden. Laat mijn ouders dan handschoenen aandoen en een mondkapje voor doen als zij naar mijn zus willen komen, zodat de verspreiding zo min mogelijk is. Maar kom niet aan met een tuinhekje waar aan de ene kant mijn zus zit in haar tuin en aan de andere kant mijn ouders. En dat zij maar eenmaal in de week dertig hele minuten haar dan mogen zien. Dit kan mijns inziens echt anders. Of dat mijn ouders een enge ziekte hebben en deze meenemen naar de instelling. Tuurlijk niet, want mijn ouders komen vrijwel nergens meer.

Om deze woorden op te schrijven wil ik geen verkeerde indruk geven en zielig overkomen, want dat ben ik echt niet. De cliënten in de gehandicapten zorg, die hebben echt hulp nodig. Dit kan zo niet langer. Dit is niet meer vol te houden. Voor de cliënt niet, maar ook niet voor zijn of haar familie. Deze roep moet gehoord worden. Niets doen is geen optie meer. De politiek kan hier niet meer omheen. Blijf ook gewoon nuchter en waakzaam. En hou op met angst zaaien. Mijn zus kan het niet zeggen en daarom doe ik dit voor haar. Voor mijn ouders. Voor alle andere ouders die van hun kind gescheiden zijn. Al twee maanden. Laat ons niet alleen staan. Alstublieft! Lees verder

Geplaatst in Actueel, eenzaamheid, Gebed | Tags: , | Een reactie plaatsen

Spreekt God vandaag nog tegen ons?

Spreekt God nog vandaag.
Er zijn christenen die niet meer geloven dat God nog persoonlijk tot zijn kinderen wil spreken. Ze zeggen, ‘ze horen nooit iets van God en dus weten ze bijna zeker dat God al honderden jaren zwijgt’. Feitelijk is het vreselijk als je er zo over denkt.

De Bijbel leert immers dat God een Vader is, die intens veel van ons houdt en welke liefhebbende vader zou niet met zijn kinderen willen spreken, dat is ondenkbaar. Het is juist zo oneindig kostbaar als je beseft dat God je Vader is en dat jij zijn dierbare kind mag zijn, dat je geliefd bent door Hem. Als je dat ten diepste beseft, verandert alles in je leven.

Dat God niet meer zou spreken is juist een jammerlijke dwaling die vele christenen weerhoudt van een intieme wandel met hun hemelse Vader. Als je de Bijbel leest, zie je zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament dat God regelmatig en duidelijk spreekt tot mensen. Daaruit mogen we zeker begrijpen dat Hij juist persoonlijk betrokken zijn wil bij elk aspect van ons leven. Jezus heeft ook gezegd dat iedereen die bij Hem hoort, Zijn stem kan verstaan: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem; ik ken ze en zij volgen mij”. (Johannes 10:27) Als God niet tot ons zou spreken, heeft het natuurlijk geen zin hebben om Zijn stem te kunnen verstaan.

Er zijn vele goede voorbeelden in de Bijbel, maar heel bijzonder is wel het verhaal van Mozes. Over hem wordt gezegd dat God heel persoonlijk met hem sprak, letterlijk staat er “zoals iemand spreekt met zijn vriend” (Exodus 33:11). Dus heel gewoon en ontspannen zoals een vriend bij je binnen loopt en met je praat. Sommige mensen denken dat je daar eerst helemaal perfect voor moet zijn, een soort heilige, maar Mozes was zeker niet volmaakt en maakte vele fouten. Toch wilde God een vriendschapsrelatie met hem.

Daarom is het zeker, dat ook wij een vriendschapsrelatie met onze hemelse Vader kunnen hebben, mits we dat natuurlijk echt graag willen en er vooral tijd in willen investeren (Lees Joh.15:15). We kunnen gerust zeggen dat iedereen die zich een kind van God kan noemen (Joh.1:12), de stem van de hemelse Vader dagelijks zou kunnen horen. We zullen Gods stem meestal niet met onze natuurlijke gehoororgaan horen. Maar God kan op andere manieren spreken in onze geest, het is een innerlijke stem of een geestelijke horen. Vandaar ook dat de Bijbel zegt “wie een oor heeft die hore wat de Geest tot de gemeente zegt” (Openb. 2 en 3)

Al kan God wel hoorbaar tot ons spreken, de Bijbel spreekt er in ieder geval in het verhaal van de roeping van Samuel (1 Sam.3). De stem die tot Samuel kwam was een echte stem, niet zomaar een subjectief ‘gevoel’. Samuel had zeker tot op dit ogenblik nog nooit een dergelijke ervaring gehad; hij ‘kende de HERE nog niet; nog nooit was hem een Woord van de Heer geopenbaard’ (1 Sam. 3:7). Paulus hoorde het ook voor zijn bekering, toen hij op weg was naar Damascus om de christenen te vervolgen (Hand.9:4). Jezus riep hem met een hoorbare stem “Saul, Saul van vervolgd gij mij”. Die stem heeft zijn hele leven veranderd.

Neem zelf ook eens de proef op de som.
Waarom zou God vandaag niet tot jou willen spreken, Hij is Vader? Verwacht gewoon dat Hij zal spreken, op welke manier dan ook en begin er zo mogelijk vandaag al mee.

Bid eerst ernstig om de stem van de Gods Geest te mogen horen en begin daarna je hart te openen voor Hem. Zeg Hem waar je mee zit, de problemen, je zorgen, maar ook je vreugde en blijdschap. Neem ook de tijd om God te eren met een hoorbare stem en lees vooral Gods Woord met aandacht.

Neem er echt even tijd voor om met de Heer te zijn, dus niet in een haastig moment, gauw even voor het eten of voor het slapen gaan, dat werkt niet. Belijd zo nodig ook je zonden en verneder je diep voor God, zo mogelijk kniel neer voor God of bidt tijdens een lange wandeling in de stilte. Mensen die dit soort dingen doen zullen altijd, op één of andere wijze Gods stem vernemen.

Hoe? Wel dat is bij iedereen en ook elke keer anders. Soms spreek een tekst uit de Bijbel je erg aan en het blijft zich steeds weer bij je herhalen, of een vers uit een lied terwijl je bezig bent de Heer te aanbidden, of God spreekt hoorbaar (of merkbaar) in onze geest, of we worden plotseling herinnert aan een tekst of een gebeurtenis, hoe dan ook…. je bemerkt iets van God….want God spreekt. Het is alleen van belang dat we het wel opmerken en daarom moeten we het gewoon verwachten, want dan ga je er op letten. Het is ook zo, hoe vaker je op zo’n intieme manier met God doorbrengt, hoe gemakkelijker het zal worden om steeds beter Zijn stem te herkennen.
Lees verder

Geplaatst in Bijbelstudies, Gebed, gemeente, Gods stem, Profeteren in de gemeente | Tags: , , | 1 reactie

Vasten, is dat nog nodig?

Vooral in de periode vlak voor Pasen, horen we onder christenen nog wel eens over vasten. Men wil zich dan extra concentreren op het lijden van de Heer Jezus.

Uiteraard is het al een grote zegen als het verlangens bij ons opkomt, om iets te doen om sleur de van iedere dag te doorbreken en tijd te gaan reserveren voor gebed en het lezen van de lijdensgeschiedenis. Maar natuurlijk hoeft dat niet per definitie alleen te gebeuren in de lijdensweken, maar het kan op elk moment van het jaar.

Maar…wat bedoelen we feitelijk met vasten?
Bij vasten denken we in de eerste plaats aan het geheel of gedeeltelijk onthouden van voedsel en drank. Helaas, niet iedereen kan dat en het is beslist waar dat er allerlei lichamelijke redenen kunnen zijn waarom mensen moeilijk aan deze manier van vasten mee kunnen doen. Men is echt geen minder christen, minder gelovig of minder geestelijk, als men niet kan of wil vasten, God rekent ons er zeker niet op af. God zal onze gebeden ook niet sneller verhoren als we vasten, we krijgen in ieder geval in die zin geen beloning van God, omdat we vasten. Al vasten we een maand en bidden we in de nacht, toch zal God ons niet belonen op grond van deze prestatie. God zal even goed naar ons horen als we gewoon eten en ’s nachts slapen. Als de Heer ons iets geeft, dan is dat alleen maar omdat Hij ons liefheeft en Hij ons genadig wil zijn vanwege het offer van Jezus aan het kruis.

Het doel van vasten heeft niets te maken met het leveren van een soort uitputtingsslag, om te kijken hoe lang we het wel volhouden zonder voedsel. Nog erger wordt het als we er meehonger te koop gaan lopen, of liever gezegd, dat we er met anderen over praten om te laten zien hoe geestelijk we wel niet zijn. Zo’n vasten heeft al helemaal geen betekenis meer voor God. Het vasten voor een christen is een zaak tussen hen en God. Praat er dus zo min mogelijk over met anderen. Ons vasten heeft zelfs geen waarde meer als we er graag mee willen gaan pronken. Je vast nu eenmaal niet, zodat mensen positief over je denken, maar het is iets tussen jou en God. Jezus heeft hier ook duidelijke over gesproken in Mat.6:16,18

En wanneer gij vast, toont dan niet, zoals de huichelaars, een somber gelaat; want zij maken hun aangezicht ontoonbaar, om zich aan de mensen te vertonen, wanneer zij vasten. Voorwaar, Ik zeg u, zij hebben hun loon reeds. Maar gij, zalf uw hoofd, als gij vast, en was uw gelaat, om u niet bij uw vasten aan de mensen te vertonen, maar aan uw Vader, die in het verborgene is; en uw Vader, die in het verborgene ziet, zal het u vergelden.

Vasten is in de eerste plaats een manier om tijd vrij te maken en in die tijd te werken aan onze relatie met God. In dit licht gezien is alles wat je tijdelijk kunt opgeven, om je beter op God te kunnen concentreren, een vorm van vasten. Vasten is dus nooit bedoeld om ons lichaam te bestraffen, maar om ons op God te kunnen richten en je te vernederen voor God. (Lees daarover ook Jakobus 4:10 en 1 Petrus 5:6).

Manieren om te vasten.
Daarom kunnen we gerust stellen dat er zeker nog allerlei andere varianten zijn, waarbij we door iets achterwege te laten, tijd gaan vinden voor gebed en het lezen van de Bijbel. Het doel is namelijk om de tijd die we eerst niet hadden, doordat we zo druk waren met allerlei andere dingen, dat we die nu wel hebben en natuurlijk om die dan aan het zoeken van God te besteden. Daarom kunnen we ‘vasten’ beslist ook nog in een veel wijder perspectief zien, vasten kan namelijk ook betekenen ‘voor een geestelijk doel iets een poosje laten staan wat jou dierbaar is’.

Bijvoorbeeld we besteden een periode eens geen tijd aan een hobby, extra werk, televisie no-tvkijken, internet, je iPhone (heel belangrijk), sport etc.. en we gebruiken die tijd dan wel voor gebed, aanbidding en Bijbel lezen. Vasten is pas compleet, als het ook gepaard kan gaan met een periode waarin we de stilte zoeken, om even alleen met God te zijn.

We krijgen niets op grond van het feit dat we vasten, maar dit is ook waar…regelmatig vasten, op welke manier dan ook draagt zeker bij aan onze geestelijke groei. Een speciale tijd van opoffering kan zelfs een hele bijzondere en diepe tijd van persoonlijke vernieuwing worden.

Vasten mag geen gewoonte worden.
Jezus geeft aan in Lucas 5:33-35 dat er tijden zullen komen in het leven van een christen, waarop het verlangen ontstaat om te vasten, vooral als men om welke reden dan ook, de nabijheid van de Heer mist. Tegelijk verstaan we uit deze woorden dat vasten wel altijd een doel moet hebben en dus nooit collectief opgelegd kan worden in een gemeente of organisatie, omdat we nu eenmaal eens een poosje willen vasten. Het kan wel heel geestelijk lijken om regelmatig, bijvoorbeeld eenmaal per maand, te vasten, maar het is maar de vraag of dit op deze manier enige betekenis voor God heeft.

Men kwam met die vraag bij Jezus.
De discipelen van Johannes en ook de Farizeeën die vaste regelmatig, als een ritueel wat nu eenmaal bij de Joodse Godsdienst hoorde. Maar de discipelen van Jezus deden er niet aan mee en kennelijk zette Jezus ze daar ook niet toe aan. Hoe komt dat toch, als vasten dan altijd nodig zou zijn, waarom zei Jezus dan niet tegen z’n discipelen dat zij dat moesten doen. Maar het feit dat de Joden dat uit een soort rituele verplichting deden, betekende nog niet dat de discipelen van Jezus dat ook moesten doen. Want er is geen enkele opdracht van God daarover te vinden en daarom hadden we het hier over menselijke wetten, die men had ingesteld om meer vroom te lijken.

Behoeven christenen dan helemaal nooit te vasten, jawel. Jezus zegt hier dat er tijden zullen komen ‘dat zij zullen vasten’. De Heilige Geest moet echter altijd eerst de noodzaak van een vastentijd in ons hart hebben gelegd, m.a.w. elke vorm van vasten uit traditie heeft geen betekenis voor God.

Lees Lucas 5:33-35 – Doch zij zeiden tot Hem: De discipelen van Johannes vasten dikwijls en doen hun gebeden, en zo ook die der Farizeeën, maar die van U eten en drinken. Jezus zeide tot hen: Kunt gij soms de bruiloftsgasten laten vasten, terwijl de bruidegom bij hen is? Doch er zullen (andere) dagen komen, en wanneer de bruidegom van hen weggenomen is, dan zullen zij vasten, in die dagen.

Redenen om te vasten.
1.Je gebed om uitredding is nog steeds niet verhoord en je bent op zoek naar een antwoord. Soms kan het helpen om een tijd te vasten, zodat er rust komt om Gods stem te verstaan. Vasten kan echter nooit aangewend worden als een middel om God tot een antwoord te dwingen. Vraag eerst de Heilige Geest je hierin te leiden.
2.Gebed om bevrijding van demonisch gebonden mensen. Dit verstaan we duidelijk uit de woorden van Jezus In Matt. 17:21 “Maar dit geslacht vaart niet uit dan door bidden en vasten”. Voordat we gaan bidden met gebonden en bezeten mensen, is een tijd van vasten en bidden noodzakelijk. Alleen als we kracht ontvangen hebben uit de bron, hebben we de autoriteit om te strijden tegen demonen.
3.Gebed en vasten is een manier om geestelijk sterker te worden, om weerstand te kunnen bieden aan de aanvallen van satan. Het meest bekend is het verhaal van Jezus die 40 dagen vastte tijdens de verzoeking in de woestijn. Na zijn doop werd Jezus 40 dagen verzocht door de satan. Satan kwam met verschillende verleidingen om Jezus te laten zondigen, maar Hij ging daar niet op in. (Lees Mat.4). De satan kon Jezus uiteindelijk niet aanzetten tot zonde.
4.Vasten is zeker nodig, als we Gods stem beter willen verstaan. In de Bijbel zien we dat er steeds sprake is van vasten bij moeilijke problemen of beslissingen, waarbij men nadrukkelijk de wil van God wil zoeken. We weten ook uit Exodus 24 dat God met Mozes sprak en hem de tien geboden gaf en ook instructie over de bouw van de tabernakel die Israël moest bouwen in de woestijn. Het is opmerkelijk dat God die instructies niet gewoon beneden aan de berg kon geven aan Mozes, maar dat Hij hem riep om de berg eerst te beklimmen. Het is aannemelijk dat God eerst Mozes uit de drukte van iedere dag moest losmaken, om tot hem te kunnen spreken en dat Hij hem daarom riep om de berg eerst te beklimmen. Een tijd van afzondering met bidden en vasten kan ook voor ons helpen om Gods stem te verstaan.Het boek Handelingen legt ook vast hoe gelovigen gingen vasten voordat zij belangrijke beslissingen namen. Zo kunnen we lezen van de uitzending van Paulus en Barnabas voor hun eerste zendingsreis, vooraf lezen we in Handelingen 13:4, hoe de gemeente ging vasten en bidden. Ook lezen we hoe Paulus in verschillende gemeenten oudsten aanstelde, maar daar was steeds eerst sprake van vasten Handelingen 14:23. Kennelijk was men bevreesd naar eigen inzicht mensen aan te stellen en zocht men eerst de Heer hiervoor. Ook dit is een goed voorbeeld voor ons.
5.Vasten en bidden horen bij elkaar, het brengt ons tot een dieper gebedscontact met de Heer. Vasten zonder gebed heeft zelfs geen betekenis en gaat volledig voorbij aan het doel. Zoals al eerder gezegd, het gaat namelijk helemaal niet om geen voedsel nuttigen. Het doel van het vasten is om ons los te maken van de dagelijkse gang van zaken en tijd te gaan vinden, om ons in plaats daarvan op God te concentreren. Lees hier ook over in Lucas 2:37, waar de weduwe Anna haar leven wijdde aan vasten en bidden. Het is niet aannemelijk dat ze levenslang, nauwelijks of niet gegeten zal hebben. Maar waarschijnlijk heeft ze er wel vrijwillig voor gekozen, om veel dingen niet te doen waar anderen veel tijd aan kwijt zijn. Om zodoende extra tijd te hebben voor gebed.

Echt vasten en bidden zal blijvende gevolgen hebben.
Vasten zonder blijvende gevolgen heeft geen betekenis. Het vasten wat God wil is dus veel meer zijn dan je een poosje onthouden van voedsel of andere zaken voor het lichaam. In Jesaja 58 lezen we opmerkelijke woorden over vasten. Feitelijk lezen we hier dat onze manier van leven voor God zelfs meer betekenis heeft dan een tijd van vasten.

(Jes.58:6,7) Is dit niet het vasten dat Ik verkies: dat u de boeien van de goddeloosheid losmaakt, dat u de banden van het juk ontbindt, dat u de onderdrukten vrij laat heengaan en dat u elk juk breekt? Is het niet dit, dat u uw brood deelt met wie hongerlijdt en de ellendige ontheemden een thuis biedt, dat, als u een naakte ziet, u hem kleedt en dat u zich voor eigen vlees en bloed niet verbergt?

Vasten moet dus niet zomaar een eenmalige handeling zijn, zonder blijvende gevolgen, maar het moet een onderdeel zijn van het proces van verandering wat gaande is in ons leven, namelijk dat we steeds meer niet onszelf op de eerste plaats zetten, maar gaan dienen. Jesaja vertelt ons zelfs, dat het ware vasten de onderdrukten hun vrijheid geeft, de hongerige voedt, voor de armen zorgt en naakte mensen kleding geeft. Dit concept van het vasten is dus niet iets dat maar een periode duurt, het is eerder een manier van leven die voortkomt uit een intieme omgang met God.

Een van de mooiste voorbeelden van het intieme omgang met God zien we in Exodus 33:18-23, waar Mozes zelfs vroeg of hij Gods heerlijkheid mocht zien. We moeten goed beseffen dat die vraag werd gesteld nadat Mozes langdurig en intensief met God had gewandeld in diep ontzag en gehoorzaamheid. Mozes was daarbij zelfs zo ver gegaan, dat hij bereid was zijn leven op te offeren voor het volk Israël, dat diep gezondigd had door het gouden kalf te aanbidden (Exodus 32:32 en 34:9).

Mozes verlangen naar God was echt en zijn leven was een en al offer voor God. Vanuit die houding mocht hij die vraag stellen. Dat gaat veel verder dan het zingen van een Opwekkingslied met woorden als “Heer laat mij uw glorie zien, want ik wil genieten van uw heerlijkheid.” Het echt leren kennen van God vereist een diep besef van Gods heiligheid en veel diepgang in je leven. Intimiteit met God komt je niet aanwaaien als je zo nu en dan iets naar boven roept. Mensen die daar zo naar verlangen komen ook tot vasten en bidden. dat is vast en zeker.
Lees verder

Geplaatst in Bijbelstudies, Gebed, Gebed en Vasten, Vasten | Tags: , | Een reactie plaatsen