Maandelijks archief: januari 2017

Het huwelijk is Gods idee.

In tegenstelling tot wat veel mensen tegenwoordig denken, is het huwelijk tussen man en vrouw niet iets dat mensen zelf hebben bedacht. Het huwelijk is volgens de Bijbel door God bedacht, Hij zelf bracht het eerste mensenpaar bij elkaar (Genesis 2:22). Toen het eerste mensenpaar elkaar zagen, heeft men zich beslist verbaasd over wat God bedacht had. God heeft de man en de vrouw ook zo geschapen, dat ze elkaar lichamelijk en geestelijk op unieke wijze aanvullen. Hij is ook degene die man en vrouw kan samenbinden en tot een hechte eenheid kan maken. De Bijbel noemt dat tot één vlees worden.

Lees daarvoor Jezus woorden in Mattheüs 19: 4-6 “En Hij antwoordde en zei tegen hen: Hebt u niet gelezen dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft en gezegd heeft: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn, zodat zij niet meer twee zijn, maar één vlees? Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden.”

Door God verbonden.
Helaas zijn niet alle christelijk getrouwde stellen zich bewust, dat zij in principe door God aan elkaar verbonden zijn en dat God wil dat ze naar een blijvende eenheid groeien, voor de rest van hun leven. Dit geldt natuurlijk speciaal als we spreken over het christelijk huwelijk. Want dat is immers een huwelijk waar God zelf aanwezig was, toen het gesloten werd. Zo’n huwelijk is ook in de hemel gesloten, want Jezus zegt dat wat we op aarde binden ook in de hemel gebonden zal zijn (Mattheüs 16:19). Dat wil zeggen, we verbinden ons aan elkaar voor Gods aangezicht en het is in de hemel vastgelegd. We willen dan ook met elkaar leven zoals God het huwelijk bedoeld heeft. Om die reden is het van belang om te weten welke rolverdeling er Bijbels gezien moet zijn, in het christelijk huwelijk, tussen de man en de vrouw.

Een hechte eenheid.
Het doel is ook om een man en een vrouw, op wonderlijke wijze samen te laten smelten tot een hechte eenheid. Het huwelijk is beslist veel meer dan gewoon vriendschap. Je partner moet zelfs meer zijn dan je beste vriend, anders heb je geen echt huwelijk. Je bent namelijk één lichaam geworden en dat heb je niet met vrienden. Eén lichaam betekent bijvoorbeeld, dat het hoofd niet naar rechts kan gaan, terwijl het lichaam linksaf slaat, m.a.w. je zit aan elkaar vast en zult dus altijd rekening met elkaar moeten houden. Alleen op deze manier zul je elkaar volmaakt aan kunnen vullen. Wat de één te kort komt, vult de ander zo mogelijk aan. Partners die van elkaar houden, zullen vooral steeds meer rekening met elkaar gaan houden en dus veranderen ze ook langzaam (1 Corinthiërs 13:6,7) en sommigen gaan op een bepaalde manier zelfs meer op elkaar lijken.
Lees verder

Geplaatst in Huwelijk | Tags: , | Een reactie plaatsen

Vergeven, Gods medicijn voor jou tegen bitterheid.

De wereld wordt beslist harder om ons heen. Vooral in onze westerse maatschappij zijn mensen steeds meer op eigen voordeel gericht. Men houdt daarbij vaak geen rekening meer met elkaar. Daardoor ontstaat er veel pijn, zoals echtscheidingen, problemen in het huwelijk en tussen ouders en kinderen. Familie ruzies die dramatische gevolgen kunnen hebben, zodat men elkaar in geen jaren meer wil zien. Dat is echter nooit de wil van God en dat geldt zeker voor christenen die de Heer Jezus hebben leren kennen. Dan dienen we juist acht te geven op elkaar en zeker niet langs elkaar te leven .

Maar natuurlijk, er zijn zoveel dingen die mensen pijn doen. Soms is er sprake van pijnlijke herinneringen aan onrecht of vernederingen die heel diep ingrijpen in de ziel van een mens. Daardoor kunnen wonden ontstaan die onzichtbaar zijn voor anderen en die zich maar moeilijk sluiten. Als de wond zich (na jaren) toch gesloten heeft en we dus de pijn niet meer zo voelen, blijft het vaak een gevoelige plek, die gemakkelijk weer pijn gaat doen als we met het verleden geconfronteerd worden.

Soms worden het trauma’s die ons leven van tijd tot tijd blijven beheersen, ons angsten geven of slapeloosheid. De voornaamste oorzaak daarvan is meestal, dat we de pijn zijn blijven koesteren, totdat zij ontaardt in bitterheid. Bitterheid is niet wat je wil en het is een blokkade in het ontvangen van Gods zegeningen.

Het begint als een ergernis, we ergeren ons aan iets wat een ander doet of zegt. Wanneer we dit voeden, er b.v. met anderen over gaan praten en er daardoor steeds meer voeding aan geven, groeit het uit tot een afkeer van die ander en tenslotte wordt het een bitterheid wat ons hart en gedachte vult. Het is als een plant, het begint met het zaad van ergernis, daarna groeit de plant van afkeer en brengt tenslotte de vrucht van bitterheid voort.

Jezus leerde ons, altijd te vergeven. (Mat.6:12) “en vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren” . Toch is vergeven niet altijd makkelijk, het kan zelfs erg moeilijk zijn, vooral als men niet helemaal door heeft wat ‘vergeven’ betekent.
Lees verder

Geplaatst in Bevrijding, Bijbel, Eindtijd, Vergeven | Tags: , | Een reactie plaatsen

Toenadering, Christelijke kerken en de Islam. Kan dat wel?

Opschudding in de Christelijk kerken in Nederland (2016). Het gaat om pro-Islamitische uitspraken o.a. van een PKN kerkleider. Feitelijk is deze pro-Islam koers al enkele jaren gaande, alleen het wordt in de laatste tijd meer zichtbaar. Bijvoorbeeld, in enkele prostestante kerken in ons land leest de predikant nu niet meer alleen uit de Bijbel, maar soms ook uit de Koran. Men zegt een brug te willen slaan, niet verdelen of afwijzen maar verbinden, zo heet het.

De wereld om ons heen verandert.
Het is stellig ook een reactie op de veranderingen in de maatschappij ten aanzien van de Islam. Naar verwachting zal in de komende jaren ook de druk vanuit de Islam, steeds meer gevoeld worden in onze samenleving. Er komen gewoon steeds meer Moslims in ons land wonen en we zullen daar hoe dan ook mee te maken krijgen. Onder het motto van acceptatie en tolerantie, zullen steeds meer kerken, scholen en bedrijven, rekening gaan houden met de Islam en desnoods christelijke normen en waarden daarvoor inwisselen.

Het wordt ook steeds moeilijker om openlijk bedenkingen te uiten ten aanzien van de Islam. Al gauw wordt men gezien als een racist en dan maakt het al helemaal niets meer uit of we alleen de godsdienst bedoelen en niet de Moslim zelf, dus de persoon. Voor veel mensen is er nagenoeg geen onderscheid, men we wil nu eenmaal tolerant zijn ten aanzien van beiden.

Luister maar: een Protestant Christelijk basis school in ons land (2016), vond het nodig om de kinderen kennis te laten maken met de Islam en besloot met alle kinderen een bezoek te brengen aan een plaatselijke Moskee. Daar kregen de kinderen een les van de Imam, hoe er gebeden wordt in het Islamitisch gebedshuis. Alle kinderen moesten daarvoor enige tijd neerknielen met hun hoofd en ellebogen op de grond. Kennelijk hadden de ouders van de kinderen er geen problemen mee, of ze wisten hier niet van. Het lijkt vrij onschuldig, maar dat is het niet. De les van de Imam was gefilmd en werd via internet in het buitenland aangekondigd, als een Islamitische overwinning op de christenen. Maar er is nog veel meer.

Allah of God.
Een bekende Rooms Katholieke Bisschop (2016) in ons land, gaf in een vraag gesprek voor de televisie aan, dat het beter zou zijn als de Christenen, God niet langer ‘God’ zouden noemen, maar gewoon Allah. Hij zegt, het zou goed zijn voor het onderlinge begrip tussen Moslims en Christenen. Hij meent ook dat het voor God niets uit zou maken. Je zou je gemakkelijk af kunnen vragen, of het voor Moslims dan ook niets uit zou maken om Allah voortaan God te noemen. Maar waarschijnlijk ligt dit behoorlijk gevoelig bij Moslims.

En ja, als we het strikt taalkundig benaderen dan zijn er ook geen echte verschillen. Want waar de Fransen Dieu zeggen en de Spanjaarden Dios, de Duitsers Gott, daar spreken de Arabieren gewoon van Allah. Arabische Bijbels spreken dus ook over Allah. Dat woord is dus niet exclusief voorbehouden aan de Koran. Allah is gewoon het Arabische woord voor God. Maar hiermee is nog niet alles gezegd, want er is meer over te zeggen.
Lees verder

Geplaatst in Actueel, Islam, Israël | Tags: , , | Een reactie plaatsen

Burn-out en stress onder vrouwen van voorgangers of oudsten.

In deze tijd komt het regelmatig voor dat bij de keuze van gemeente leiders, de voorkeur wordt gegeven aan een voorganger of oudste echtpaar. Het is ook min of meer een trend geworden, dat men liever leiders-echtparen in de evangelie gemeente heeft, mannen en vrouwen die vooral elkaars gelijke zijn in de bediening. Vaak worden voorgangers- vrouwen beschouwd als een soort co-pastors in de gemeente. De man is dan de leider en de vrouw als co-pastor deelt ook in het leiderschap binnen de gemeente. Op zichzelf is daar niets mis mee, een voorgangersvrouw kan samen met haar man prima de bediening delen, mits God hen beiden daarvoor ook geroepen heeft.

Alleen tegenwoordig gaat men ten onrechte steeds vanuit, dat het gewoon zo hoort, dat vrouwen van voorgangers of oudsten delen in de bediening van hun man. Het is de vraag of dit op deze manier door God zo bedoeld is.

Te hoge verwachtingen.
Uit ervaring weten we, dat men in de gemeente van de vrouw van een leider soms te hoge verwachtingen heeft, die ze dan achteraf soms niet waar kan maken. Niet zelden raakt zo iemand overbelast, ontstaat er stress, met als gevolg lichamelijk klachten en uiteindelijk een burn-out. Als je een voorgangersvrouw bent, klinkt dat wellicht als een belangrijke titel. Maar als de taken die we denken te moeten doen en verantwoordelijkheden die we op ons nemen teveel worden, dan is het heel vaak een leven met veel stress en spanning.

De reden hoeft nog niet altijd te zijn, dat de vrouw van de leider de bekwaamheden of de gaven mist, voor de geestelijk taken die van haar verwacht worden. Maar het is veel meer, dat ze naast al haar taken in de gemeente, ook nog beschikbaar moeten zijn voor haar gezin en niet te vergeten haar man, die ze tenminste geestelijk zal moeten ondersteunen. Het komt ook niet zelden voor, dat men daarbij nog een extra baan heeft, omdat de inkomsten vanuit de gemeente te laag zijn.

De vrouw van een voorganger heeft een heel bijzondere rol in de gemeente en in het leven van haar man. Je bent de vrouw van een verantwoordelijke in de gemeente en hierdoor speel je een bepaalde rol. Maar God verwacht in de eerste plaats om goed voor jezelf, je echtgenoot en je gezin te zorgen. Dit komt op de eerste plaats, de rest is wel nodig, maar komt op de tweede plaats.

Is het altijd nodig dat echtparen delen in de bediening?
Natuurlijk is het prachtig als zowel de man als de vrouw, als echtpaar dus, door God geroepen zijn in dezelfde bediening. Een voorbeeld in de Bijbel is het echtpaar Aquila en Priscilla die enige tijd met Paulus samen werkte en die later samen een huisgemeente hadden 1 Kor.16:19. In het boek Handelingen hoofdstuk 18, worden Priscilla en Aquila voorgesteld als trouwe dienstknechten van God, die ook beiden onderwijzend bezig waren. Priscilla en Aquila namen Apollos op in hun huis en beiden onderwezen ze hem. Er staat, ‘ze legden het Woord van God nauwkeuriger aan hem uit’ (Handelingen 18:26).

Het is ook beslist een grote zegen, als God het mogelijk heeft gemaakt, dat je als man en vrouw samen geroepen bent tot dezelfde bediening. Er zijn veel voordelen op te noemen, zoals: zij kunnen elkaars raadgevers zijn, want ze voelen als geen ander aan waar de ander mee zit, ze werken immers in dezelfde bediening. Ook kunnen ze elkaar ondersteunen, in de zin van: aanvullen en indien nodig taken van elkaar overnemen. Ze kunnen elkaar a.h.w. op bepaalde momenten vertegenwoordigen in de gemeente. Het gebed voor de bediening kan veel dieper en intenser zijn, want je bent beide met dezelfde roeping bezig en je hebt (als het goed is) daar ook beide een zalving van de heilige Geest voor ontvangen.
Lees verder

Geplaatst in geestelijk leiders, leiders | Tags: | Een reactie plaatsen