Categorie archief: Pastorale zorg

Een geestelijk leider is geen manager. Wat zegt de Bijbel?

Geplaatst op juli 3, 2020 door HH

In de huidige tijd zien we steeds meer leiders opstaan in evangelische kringen die zichzelf eerder zien als een soort manager van een groot bedrijf, dan als toegewijde dienaren van Gods werk. Ze leiden de gemeente alsof het een commercieel bedrijf betreft, terwijl het dat absoluut niet is, maar levend lichaam van Christus waarvan Jezus het hoofd is. Ze zijn drukken met het maken van prachtige schema’s en het ontwerpen van structuren, dan met de pastorale zorg van de gemeente leden.

Maar het is ook waar dat niet iedereen die meent een leider te zijn, het ook is. De Bijbel zegt dat God ‘sommige’ heeft aangesteld in de gemeente (1 Cor.12:28-31). Het is beslist geen schande als een leider terugtreed uit zijn functie, omdat hij gaandeweg tot de ontdekking komt niet over de juiste bestuurskwaliteiten te beschikken. Dit is in ieder geval veel beter dan te blijven in een taak waar men geen roeping voor heeft, met mogelijke schade voor de gemeente en hem zelf.

We willen hier even kort de eigenschappen bespreken waaraan leiders moeten voldoen.

1. Een geestelijk leider moet geen carrière jager zijn.

De Bijbel zegt in Rom.12:3 “Want krachtens de genade, die mij geschonken is, zeg ik een ieder onder u: koestert geen gedachten, hoger dan u voegen, maar gedachten tot bedachtzaamheid, naar de mate van het geloof, dat God elkeen in het bijzonder heeft toebedeeld.”

Een groot gevaar voor leiders is hoogmoed. Het is het eerste en belangrijkste waar leiders voor moeten waken. Natuurlijk is hoogmoed een ernstig gevaar voor iedereen, maar geestelijke leiders zullen er meer last van te hebben. Zij worden vaak in een positie geplaatst waarin andere hoge verwachtingen van hen hebben. Wanneer een leider bijvoorbeeld door veel mensen bejubeld wordt, omdat hij bepaalde dingen zeer goed doet, komt hij gemakkelijk in de verleiding om op anderen te gaan neer te zien.

Zelfs geestelijk leiders die veel waarschuwen voor hoogmoed, kunnen er toch zelf aan ten prooi vallen, want dit gevaar is vaak veel groter dan men denkt en dus kan het gemakkelijk onderschat worden. Vandaar dat dagelijks gebed en diep buigen voor de Heer, de enige weg voor een leider is om hiervoor bewaard te blijven. Hoogmoed is bij uitstek de manier waarop de duivel een geestelijk leider ten val kan brengen. Want vanuit deze zonde komt nog veel meer voort, zoals leugens, oneerlijke praktijken en schijnheiligheid. Hoogmoed komt voort uit onze zondige natuur en daarom waren we er in ieder geval allemaal bevattelijk voor.

In het bijzonder leiders moeten zich de vermaning van Paulus aan de Corinthiërs voor ogen houden in 1 Cor.3:5: “Daarom, noch wie plant, noch wie begiet, betekent iets, maar God, die de wasdom geeft.”

2. Geestelijk leiders moeten teamspelers zijn.

Twee voorbeelden waarin we zien dat God wil dat leiders teamspelers zijn.

– Handelingen 6:1-6 beschrijft hoe met het groter worden van de gemeente te Jeruzalem de behoefte aan diakenen ontstaat: er zijn ‘handen’ tekort voor het bedienen van de tafels. De apostelen zien dit in en stellen de voltallige gemeente voor: “Ziet dan uit, broeders, naar zeven mannen onder u, die goed bekend staan, vol van Geest en wijsheid, opdat wij hen voor deze taak aanstellen.”

– Dit stemt ook overeen met de raad die Mozes van zijn schoonvader Jethro kreeg toen hij van de ochtend tot de avond bezig was om recht te spreken tussen het volk: (Ex.18:21) “Gij moet onder het gehele volk omzien naar flinke, godvrezende en betrouwbare mannen, die winstbejag haten, en hen aanstellen als oversten van duizend, oversten van honderd, oversten van vijftig en oversten van tien.”

Daarom, ook nu moet het werk in de gemeente gedelegeerd worden aan betrouwbare mensen, vol van Geest en wijsheid, het werk kan niet slecht door één persoon gedaan worden. Een leider moet zich dus omringen met bekwame mensen die hem kunnen helpen en adviseren. Maar leiders die niemand naast zich dulden of kunnen verdragen, geven daarmee in feite aan ongeschikt te zijn voor het geestelijk leiderschap.

We zien nogal eens groepen van gelovigen met een leider die zichzelf onaantastbaar is gaan vinden en zelfs absolute gehoorzaamheid eist van zijn volgelingen. Hoewel men soms ook nog de mond vol heeft over Bijbelse principes van verantwoordelijkheden delen en gaven die gelovigen hebben, duldt men in de praktijk toch niemand naast zich. Men mag dan wel meewerken, maar de leider deelt niet het gezag wat hij heeft, dus de verantwoording blijft ten alle tijden alleen bij hem. Dit is dan totaal anders dan wat we in de Bijbel vinden. Mozes werd juist gecorrigeerd door zijn schoonvader Jethro, toen hij de neiging had om alles alleen te doen.

Jezus is tijdens zijn aardse bediening ook direct begonnen om 12 apostelen op te leiden. (Luc.6:13). Hij wist dat de tijd zou komen dat Hij ten hemel zou varen en dat Zijn werk door anderen zou moeten worden voortgezet.

Tevens zond Hij zijn discipelen ook uit om de boodschap van het koninkrijk te verkondigen en met zieken te bidden (Luc.9 en 10) en Hij liet ze zelfs toe om mensen te dopen (Joh.4:1). Hij schakelde ze dus werkelijk ook in.

Een van de beste middelen tegen het gevaar om solistisch te worden in geestelijk leiderschap, is direct anderen mee te nemen in de bediening en hen de ruimte te geven zich naast je te ontwikkelen. Natuurlijk zit daar ook een gevaar in, je loopt als leider veel meer risico op rivaliteit en afgunst. Maar tegelijk moet elke leider beseffen dat het werk van God niet het eigendom van de leider is, zelfs al heeft hij aan de basis van het werk gestaan. God is machtig om je als leider te bevestigen en als Hij het niet doet kunnen we beter stoppen en plaats maken voor anderen, want anders is het gewoon mensen werk. Lees verder →

Geplaatst in geestelijk leiders, Pastorale zorg | Tags: , , | Een reactie plaatsen

De ouderen in de gemeente, horen ze er nog helemaal bij?

Geplaatst op juni 27, 2020 door HH

We hebben op dit moment wereldwijd nog steeds te maken met de verschrikkelijke gevolgen van een pandemie, de besmetting neemt in ons land gelukkig in kracht af, maar wereldwijd maakt het virus nog steeds slachtoffers. Veel mensen maken zich nog zorgen over van alles en dat is uiteraard te begrijpen. Wat ik vooral geleerd heb in de laatste tijd, is dat de dingen waar we zo aan gewend waren, die dus heel gewoon leken, toch zo plotseling en vooral zo snel kunnen veranderen.

Een Noodkreet.
Dit artikel is geschreven naar aanleiding van heel veel berichten die ons bereiken van ouderen mensen, die nu door corona crisis al lange tijd als de ‘kwetsbare groep’ worden gezien, die je maar het beste kunt isoleren van de samenleving. Met de bekende woorden, voor hun eigen bestwil, hebben we veel ouderen ‘ongevraagd’ opgesloten. Regelmatig mailen mensen ons en horen we ook de noodkreet van ouderen. Het gevolg is een vereenzaming bij het ouder worden en het is ook voorgekomen dat mensen uiteindelijk alleen moesten sterven en dat lijkt me vreselijk.

Dit artikel is ook geschreven uit bezorgdheid voor onze ouderen, vooral die aangesloten zijn aan een kerk of gemeente, zij mogen niet worden vergeten. Ik bid dat het een aanzet mag zijn tot bezinning, over aandacht voor ouderen binnen de evangelie gemeenten in ons land. Soms vertellen ouderen ons, dat ze degene waren die aan het begin van de gemeente hebben gestaan, men heeft grote financiële offers gebracht en ze zijn dienstbaar geweest in de vele taken en activiteiten die er zijn in de gemeente.

Iets om beslist rekening mee te houden.
In tegenstelling tot wat velen nu nog denken, ziet de toekomst er toch heel anders uit, dan wat men zou verwachten. Waar sommige gemeente leiders volledig aan voorbij gaan is, dat één van de belangrijkste ontwikkelingen in deze tijd is ‘de wereldwijde toename’ van het aantal ouderen. Er is sprake van een ‘dubbele vergrijzing’, ouderen gaan in een zeer korte tijd een hele nieuwe en interessante doelgroep worden. Niet alleen méér mensen worden oud, mensen zullen gemiddeld ook langer leven. Het aantal personen boven 60 jaar in Nederland stijgt de komende jaren, naar 1/3 van de bevolking en dat gaat al heel snel. Deze enorme verschuiving zal naar verwachting een geheel nieuwe verhouding tussen jongeren en ouderen met zich meebrengen in de gemeente.

Deze situatie is beslist een unicum in de geschiedenis. Bij de regering en veel maatschappelijk organisaties, begint het besef langzaam door te dringen, maar helaas nog niet altijd in de gemeente van de Heer.
Tegenwoordig worden we in de wereld om ons heen wel, op vele wijzen gewezen op de gevolgen van deze ontwikkeling. Bijvoorbeeld dat de beroepsbevolking daalt in verhouding tot het aantal mensen dat gepensioneerd is. Ook het aantal eenpersoonshuishoudens zal toenemen en dus de vraag naar kleinere woningen etc.. Er zijn al speciale beurzen en markten voor ouderen, omdat deze groep ook meestal meer te besteden heeft.

De vraag is, in hoeverre staan we als gemeente stil bij de gevolgen van de dubbele vergrijzing, voor de wijze waarop we gemeente (willen) zijn, in de toekomst? Het zal in ieder geval helder moeten zijn, dat Bijbels gezien ook ouderen deel zijn van het lichaam van Christus. In een Bijbelse gemeente zal dus plaats en aandacht moeten zijn voor alle leeftijdsgroepen en zonder dat kan de gemeente straks feitelijk niet bestaan. Als we het Bijbels willen doen, zal er dus gezocht moeten worden naar een manier om samen op te trekken, oud en jong.

De ouderen zijn niet allemaal hetzelfde.
Wat ik bedoel te zeggen is, dat er een grote diversiteit bestaat onder ouderen. Vaak hebben we een verkeerd beeld van ouderen. Er wordt ook nog al eens gegeneraliseerd of dat alle ouderen ouderwets en hulpbehoevend zijn. Men spreekt dan gemakkelijk met verkleinwoorden als ‘die oudjes’ of ‘dat lief omaatje of opaatje’. In deze uitspraken liggen beelden over ouderen opgesloten, waarbij men ouderen naar onze overtuiging geen recht doet en zeker als gerekend wordt vanaf 60 jaar. Er is een enorm verschil tussen de volop in het werkzame leven staande 60-plusser en de vitale gepensioneerde of de thuiswonende 80-er die niet meer zo mobiel is of de kwetsbare oudere die vrijwel volledig afhankelijk van zorg is.

Belangrijk gegeven.
In ieder geval zal de groep ouderen boven de 60, die nog een volledige baan heeft en ook nog vol en vitaal in het leven staat, in de komende jaren steeds groter. Als we als gemeente ons alleen maar richten op de jongeren beneden de 30 jaar, dan zullen in de komende jaren steeds meer evangelie gemeenten mensen gaan verliezen.

Ouderen een zegen in een gemeente.
Ouderen kunnen overigens ook een zegen zijn in de gemeente. In Psalm 92:15 staat: “in de grijze ouderdom zullen zij nog vruchten dragen…..” Feitelijk kunnen we geen leeftijdscategorie uitsluiten, de één kan niet zonder de ander. Spanningen tussen jong en oud, de z.g. generatiekloof, zijn zeker niet uitgesloten, maar de verschillen dienen wel te worden gerelativeerd. Uiteindelijk is iedereen afhankelijk van het Hoofd van de gemeente (= Jezus) en van elkaar, want zonder dat zijn we geen lichaam van Christus. Lees verder →

Geplaatst in Actueel, Ouderen, Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

Plaats voor mensen die lijden in de gemeente.

Geplaatst op augustus 12, 2019 door HH

We hebben in de afgelopen 40 jaar op heel veel plaatsen het evangelie mogen prediken en Bijbelstudies kunnen geven. Onze bediening is echter meer als alleen het geven van onderricht. We willen ook graag naast mensen gaan staan, met de zieken bidden en vooral troost en steun geven als dat nodig is. We zijn nu eenmaal allebei pastoraal bewogen mensen met een herders hart. Mensen voelen dat en komen over het algemeen daardoor gemakkelijk naar ons toe met de dingen waar ze mee zit.

En ja, soms komen mensen ook met moeilijke vragen bij ons, vragen waarop we vaak geen antwoord hebben. Eén van de moeilijkste vragen die ons onlangs weer eens gesteld werd is deze: ‘waarom laat God het toe dat mijn kind gehandicapt ter wereld komt’ of wat we ook hoorde ‘waarom laat God deze ziekte of dit lijden toe in mijn leven’. Daar sta je dan als predikers die in de genezende kracht van de Heer geloven. We hebben door de jaren heen met honderden mensen gebeden en ook grote wonderen gezien. Maar eerlijk gezegd gebeurde het ook dat mensen niet genazen en aan een ongeneeslijke kwaal bleven lijden of gehandicapt waren, wat moet je dan daarop zeggen, we weten het gewoon niet altijd. Het is te gemakkelijk om maar een oordeel te vellen over anderen, terwijl het feitelijk de oorzaak niet weten, dat past ons gewoon niet. Daarbij komt natuurlijk ook nog de vraag, is er wel een oorzaak. Want we maken immers allemaal fouten en we zijn toch ook niet allemaal ziek.

Overigens, we komen in de Bijbel veel meer verhalen tegen, waarin dingen gebeuren die we ook niet begrijpen. Dan vragen we ons ook wel eens af, waarom liet God dat toe of waarom handelde Jezus op die manier en niet anders. Maar God weet precies hoe het zit. Wellicht zal Jezus het ons nog verklaren als we eens bij Hem zijn? We weten het niet. Ik geef even een paar voorbeelden, maar er zijn er veel meer:
In Johannes 5 staat het verhaal beschreven van de verlamde bij het badwater Bethesda. De man lag daar al 38 jaar, maar… hij was daar niet alleen. Het verhaal vertelt dat er een menigte lag van zieken, blinden, kreupelen en verlamden. Wat een verschrikkelijke plek, allemaal wachtende op de beweging van het water, want als je als eerste daarin kwam was je genezen. Wat een teleurstelling voor degene die steeds te laat waren. Maar Jezus kwam daar en genas daar één persoon, namelijk die verlamde. Waarom niet veel meer of wellicht allemaal, Hij kon het doen toch? Er lagen toch veel meer mensen die net zo hopeloos waren. Ik geloof eenvoudig niet dat hij de enige persoon was daar, die… geloof genoeg had of heilig genoeg was of… of…, maar de Heer koos toch die ene persoon uit. God alleen weet waarom.
De apostel Paulus heeft het in 2 Kor. 12 over een ‘doorn in het vlees’. Wat het was weten we niet precies, maar hij had het over zijn vlees, dus het heeft waarschijnlijk wel met zijn lichaam te maken, ons lichaam bestaat nu eenmaal uit vlees. In ieder geval ervoer hij het alsof een demon (er staat een engel des satans) hem met vuisten sloeg, dat is nogal wat. Hij had de Heer er driemaal voor gebeden en ook antwoord gekregen van de Heer. Lees maar in vers 9 ‘Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht’. Hieruit verstaan we overduidelijk dat God het niet bij hem weg nam, maar hem wel kracht beloofde om door te kunnen, ondanks zijn probleem. Daar moest hij het dus mee doen, de grote apostel Paulus, die zoveel voor de Heer heeft mogen doen.
‘Misschien kunnen we ook vandaag zeggen, dat er mensen zijn die een doorn in het vlees hebben, die de Heer niet altijd bij ze weg neemt. God weet waarom’.
Waar ik ook even aan moet denken, is een voorbeeld uit het Oude Testament. Koning David die in sommige opzichten een profetisch voorbeeld was van Jezus, was bewogen met Mefiboseth. Dit was de kleinzoon van Saul en hij was verlamd aan beide voeten (2 Sam.4:4). Zulke mensen waren niet in tel in die dagen, zoals ook vandaag nog niet in sommige landen van de wereld. Ten eerste was hij een afstammeling van Saul en deze man had David nu niet bepaald goed behandeld, maar vervolgd en naar het leven gestaan. Maar het ergste van alles was toch wel dat hij ook nog verlamd was (2 Sam.9:10). Toch was David hem genadig en verzorgde hem zelfs z’n leven lang. Hij mocht eten aan de tafel van de koning en dat was in die tijd een hele eer. Daarbij werd hem een stuk land gegeven, wat voor hem bewerkt werd, zodat hij niet volledig afhankelijk zou blijven. Wat een voorbeeld voor ons.
Lees verder →

Geplaatst in gemeente, Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

De gemeente van de Heer is geen bedrijf maar een schaapskooi.

Geplaatst op april 10, 2019 door HH

Door Henk Herbold

Pastorale zorg is het kloppend hart van iedere gemeente. Ontbreekt het daaraan, dan raakt de gemeente al snel een deel van zijn roeping en opdracht in deze wereld kwijt, namelijk om een plaats van troost en herstel te zijn voor iedereen die daarnaar op zoek is. De zorg voor zieken en zwakken, het opvangen van mensen in nood en het begeleiden van degene die nieuw binnenkomen in de gemeente is een van de belangrijkste taken van de christelijke gemeente. Natuurlijk kunnen veel van deze taken worden uitgevoerd door bekwame medewerkers, maar gemeenteleiders blijven als herders toch verantwoordelijk voor het welzijn van de kudde, de gemeente.

Gemeenteleiders zijn geen bedrijfsleiders, managers of directeuren. Zij zijn geroepen door God Zelf om, in navolging van Jezus, de Opperherder, de gemeente te leiden. En dat is nooit vergelijkbaar met een bedrijfsleider.

Actie en studie
Evangelisatieacties hebben weinig zin, als de gemeente geen herders heeft, om bijvoorbeeld de mensen die nieuw binnenkomen te begeleiden. Want de wereld om ons heen is vol beschadigde mensen, die vaak hopeloos op zoek zijn naar liefde, warmte, aandacht, begrip en vooral genezing. Maar als er onvoldoende pastorale zorg aanwezig is, of zelfs geheel ontbreekt, dan is meestal het gevolg dat de mensen die nieuw binnenkomen, na enige tijd teleurgesteld weer verdwijnen.

Ook Bijbelstudies over belangrijke en gevoelige of ethische onderwerpen, zullen pas hun doel bereiken, als er voldoende pastorale begeleiding aanwezig is. Zodra je gevoelige onderwerpen behandelt uit de Bijbel, moeten de mensen weten waar ze met hun noden en pijn naar toe kunnen. Alleen als er een goed vangnet aanwezig is, heeft onderwijs over ethische Bijbelse onderwerpen effect.

Jezus ons voorbeeld
Jezus sprak niet alleen de grote schare toe, maar zijn zorg en bewogenheid over de nood van de mensen maakte ook, dat Hij lange afstanden liep, om vervolgens lange tijd te wachten bij de waterput, op het heetst van de dag, omdat Hij de Samaritaanse vrouw wilde ontmoeten (Lees Johannes 4). Hij was bewogen met haar, omdat Hij een herdershart heeft. Hij zocht haar dus op en wij moeten dat ook doen, men kan nu eenmaal geen goede pastorale zorg verlenen van achter een bureau. We moeten de mensen die dat nodig hebben, aandacht geven en zo nodig ook opzoeken. Tenminste, als we niet alleen gericht zijn op groei, maar ook op het bieden van een veilig thuis. Kortom: pastorale zorg kost heel veel energie, maar je krijgt er ook veel voor terug.

Veel tijd
Ik hoor al het weerwoord van een drukke voorganger al, die zegt: ‘Tja, pastoraat kost erg veel tijd, en dat gaat ten koste van organisatorische zaken. Dat klopt. Maar is organisatie de kerntaak van een pastor of herder? Moet die niet juist bezig zijn met de zorg voor de zwakken en het begeleiden van mensen in nood? Nogmaals, Jezus is ons grote voorbeeld, Hij liet het beheer van het geld nota bene over aan Judas.

Aandacht voor de zwaksten
De term pastor of pastorale zorg betekent juist herderlijke zorg. En in de gemeente moet die beschikbaar zijn voor iedereen, en vooral voor de zwakkere leden. Dat zijn dus de mensen die telkens opnieuw zorg nodig hebben, omdat ze bij herhaling fouten maken. De gemeente van de Heer wordt in de Bijbel meerdere malen vergeleken met het beeld van een Herder met schapen. De herder zal ook de meeste aandacht hebben voor het zwakste schaap, dat steeds dreigt weg te lopen. Ook het volk van Israël wordt in de Bijbel meermalen vergeleken met een kudde schapen en God als hun herder.

Opperherder
Jezus wordt de ‘Opperherder’ (of Pastor) genoemd van zijn gemeente (1 Petrus 5:4). Er staat in de Bijbel ook geschreven dat Jezus met innerlijke ontferming bewogen was over de mensen die Hem volgden, want Hij zag hen als schapen die geen herder hebben (Matteüs 9:36). Jezus noemt zichzelf in (Johannes 10:14) ‘de Goede Herder die zijn leven inzet voor zijn schapen’. Hij laat ze nooit alleen, dat doet een goede herder niet, maar juist in tijden van gevaar is Hij op z’n post (Johannes 10:11-13). Jezus zegt daar ook, dat een herder dus nooit op de vlucht zal slaan, want de schapen gaan hem ter harte. Zo is Jezus.

Elke gemeente heeft tenminste één of meer herders nodig
Leiders die organisatorisch heel goed zijn, maar geen bewogenheid en liefde hebben voor de mensen waar ze leiding aan geven, zijn in een bedrijf wellicht op hun plek, maar niet in de gemeente van de Heer. De pastor, herder of oudste, is als een geestelijke vader (of moeder) voor de gemeente. Dus, zoals een herder voor zijn schapen zorgt en een vader voor zijn gezin, moeten pastors en oudsten voor de gemeente zorgen.

Navolging
God roept gemeente leiders op, om in navolging van de hemelse Goede Herder en in zijn Naam, ook herders of pastors te willen zijn. Natuurlijk zijn we niet allemaal gelijk en hebben we niet allemaal dezelfde gave of bediening. En natuurlijk, er zijn in de gemeente ook bestuurders die beslist geen herderlijk gave hebben en toch een belangrijke taak hebben in de gemeente. De Bijbel heeft het ook over verschillende andere gaven, bedieningen en taken die aan de gemeente gegeven zijn (lees I Korintiërs 12:28).

Onderwijs
Maar Bijbels gezien heeft iedere gemeente absoluut leiders nodig met een herderlijk hart. En deze herders moeten ook regelmatig onderwijs geven. Want een herder zal de gemeente heel anders onderwijzen, dan een bestuurder. En alhoewel elke taak en bediening nuttig is, zal een gemeente toch het meeste baat hebben bij de liefdevolle onderwijzing en zorg van een herder. Mensen zitten in de eerste plaats niet te wachten op kennis en regels, al kunnen die ook heel belangrijk zijn, maar men is toch het meest op zoek naar liefde en zorg. Al het andere komt pas veel later. Het is zelfs zo, dat in een gemeente waar geen echte herder is, de warmte ontbreekt. En in moeilijke momenten, wanneer er bijvoorbeeld troost gegeven moet worden, is die warmte extra belangrijk. Je schiet dan duidelijk te kort als bestuurder zonder herderlijk hart.

Voorbeelden
Ik geef u twee voorbeelden van gemeente leiders in de eerste gemeenten:
⦁ Petrus was een apostel van Jezus Christus, maar tegelijk had hij een herderlijk roeping. Dat vinden we in Johannes 21:15-17: ‘Jezus vroeg Petrus tot driemaal toe: “…heb je mij lief, meer dan de anderen hier?” Petrus antwoordde: “Ja, Heer, u weet dat ik van U houd.”’ En dan krijgt Petrus de opdracht om Jezus’ ‘Schapen te weiden’ (Johannes 21:18).

⦁ De apostel Paulus had beslist het hart van een herder. Hij was niet alleen apostel. Hij kon bijvoorbeeld anderen onder tranen vermanen (Handelingen 20:31). Paulus noemt zichzelf ook ‘een vader in Christus’, dat is in feite hetzelfde (lees I Korintiërs 4:15: ‘Hoeveel opvoeders in het geloof in Christus, u ook zult hebben, u hebt maar één vader. Door Jezus Christus ben ik uw vader geworden, omdat ik u het evangelie heb gebracht. Ik roep u dus op mij na te volgen.’).
De apostel Paulus noemt zichzelf verschillende keren een ‘vader’ en dat terwijl hij in feite geen eigen kinderen had. Hij heeft het wel over geestelijke zonen en in die zin over ‘zijn geliefde kinderen’. (1 Kor.4:14)

– En Paulus zegt in Hand.20:20, tegen de oudsten van de gemeente in Efeze, dat ze op de “hele kudde” moesten toezien, met dat woord ‘toezien’ wordt bedoeld, ‘als een vader zorgen voor de gemeente’. Het is duidelijk dat er in die gemeente geestelijk leiders waren, die ook herders waren.

Het kenmerk van een geestelijk vader is altijd in de eerste plaats, bereid te zijn om iemand te dienen! Een echte vader zal zichzelf ook ‘geven’. Het tegenovergestelde van geven is ‘nemen’. Sommige leiders die geen herderlijk hart hebben, zijn er op uit om te ‘nemen’ van hun gemeenteleden. Met andere woorden, ze gebruiken gemeenteleden soms in hun organisatie, om hun doelen te bereiken.

Een geestelijk vader met een zorgzaam hart, wil echter geen dienaren voortbrengen maar geestelijke zonen. Een geestelijk vader wil juist geven, hij geeft zijn tijd, energie, ja zijn leven, om zijn geestelijke zonen te helpen hun bestemming te ontdekken en hun doelen te bereiken.

Waaraan herken je een geestelijk leider of herder?
Een echte herder kent de schapen en de schapen kennen ook hem. Een voorbeeld is weer Jezus. Hij is de Goede Herder en Hij heeft gezegd in Joh. 10:27: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij”.

Dat gaat niet van zelf, maar is het gevolg van een relatie, waaraan men bouwt en die steeds meer groeit. Gemeenteleiders die nooit eens tijd maken om een gesprekje te voeren met de mensen in de gemeente, of die nooit ruimte maakt in hun agenda om iemand op te zoeken, zullen de mensen in de gemeente ook nooit leren kennen. Zo iemand is ook minder benaderbaar, je kent elkaar niet. Het gevolg is, je gaat als gemeentelid ook niet zo gemakkelijk naar zo iemand toe met je nood.

Sommige gemeenteleiders komen nooit verder dan hun kantoor en het kerkgebouw. We zouden ons moeten afvragen wat Jezus gedaan zou hebben in onze plaats. En dan zie ik een Heiland die altijd opzoek was naar mensen in nood. Natuurlijk is het begrijpelijk, dat het in een grote gemeente veel moeilijker is om aandacht te geven aan alle mensen. Maar dan zal het belangrijk zijn dat er meerdere pastorale werkers zijn, met het hart van een herder, die deze taak op zich nemen.

Een herder is ook opmerkzaam en ziet het al heel snel als mensen geestelijk achteruit dreigen te gaan. Een herder wacht dan niet af, maar zal die mensen opzoeken, om ze terug te brengen bij God. Een herder heeft daarvoor een oplettend oog en vooral ….een open en luisterend oor, voor alle mensen in de gemeente. Het belangrijkste is een warm, kloppend hart voor de mensen. Feitelijk is dit ook een voorwaarde om een gemeente leider te kunnen zijn, naast een levende relatie met God en vervuld met de heilige Geest.

Een herder zal gewonde schapen verbinden en draagt zorg voor zo en staat niet direct klaar om te veroordelen. Een vader of moeder heeft al gauw in de gaten wanneer een kind ziek is of zich anders gedraagt. Een herder weet dat ook van zijn schapen. Een herder in de gemeente heeft oog en oor, voor mensen die een crisis meemaken, hetzij dat ze verwond worden door omstandigheden waarin ze terechtkomen of dat ze getroffen worden door ziekte (lichamelijk of psychisch) of dat ouderdom hen verzwakt. Een herder kan luisteren en helpen met woorden en/of daadwerkelijk hulp bieden of organiseren.
Lees verder →

Geplaatst in Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

Bijbelstudies voor geestelijk leiders.

Geplaatst op augustus 11, 2018 door HH

Meer interessante studies op: http://www.evangelisch-nieuws.nl

De basis van Bijbels leiderschap is altijd de roeping door God zelf, maar ook de toerusting door Zijn Geest en vanuit het Woord. En dit alles moet zichtbaar worden in een houding van liefde en dienstbaarheid aan de gemeente. De studies op deze website komen voort uit een jarenlange ervaring en tegelijk vanuit het verlangen om geestelijk leiders te helpen en toe te rusten. Tevens mag u ons altijd online om advies vragen, als u dat wilt kunt u gewoon anoniem blijven. U krijgt altijd antwoord.
Lees verder →

Geplaatst in Bijbelstudies, geestelijk leiders, gemeente, leiders, Manipulatie, Pastorale zorg, Positief denken, Profeteren in de gemeente | Tags: , | Een reactie plaatsen

Is er wel plaats in de gemeente, voor mensen die lijden?

Geplaatst op april 14, 2017 door HH

We hebben in de afgelopen 40 jaar op heel veel plaatsen het evangelie mogen prediken en Bijbelstudies kunnen geven. Onze bediening is echter meer als alleen het geven van onderricht. We willen ook graag naast mensen gaan staan, met de zieken bidden en vooral troost en steun geven als dat nodig is. We zijn nu eenmaal allebei pastoraal bewogen mensen met een herders hart. Mensen voelen dat en komen over het algemeen daardoor gemakkelijk naar ons toe met de dingen waar ze mee zit.

En ja, soms komen mensen ook met moeilijke vragen bij ons, vragen waarop we vaak geen antwoord hebben. Eén van de moeilijkste vragen die ons onlangs weer eens gesteld werd is deze: ‘waarom laat God het toe dat mijn kind gehandicapt ter wereld komt’ of wat we ook hoorde ‘waarom laat God deze ziekte of dit lijden toe in mijn leven’. Daar sta je dan als predikers die in de genezende kracht van de Heer geloven. We hebben door de jaren heen met honderden mensen gebeden en ook grote wonderen gezien. Maar eerlijk gezegd gebeurde het ook dat mensen niet genazen en aan een ongeneeslijke kwaal bleven lijden of gehandicapt waren, wat moet je dan daarop zeggen, we weten het gewoon niet altijd. Het is te gemakkelijk om maar een oordeel te vellen over anderen, terwijl het feitelijk de oorzaak niet weten, dat past ons gewoon niet. Daarbij komt natuurlijk ook nog de vraag, is er wel een oorzaak. Want we maken immers allemaal fouten en we zijn toch ook niet allemaal ziek.

Overigens, we komen in de Bijbel veel meer verhalen tegen, waarin dingen gebeuren die we ook niet begrijpen. Dan vragen we ons ook wel eens af, waarom liet God dat toe of waarom handelde Jezus op die manier en niet anders. Maar God weet precies hoe het zit. Wellicht zal Jezus het ons nog verklaren als we eens bij Hem zijn? We weten het niet. Ik geef even een paar voorbeelden, maar er zijn er veel meer:
In Johannes 5 staat het verhaal beschreven van de verlamde bij het badwater Bethesda. De man lag daar al 38 jaar, maar… hij was daar niet alleen. Het verhaal vertelt dat er een menigte lag van zieken, blinden, kreupelen en verlamden. Wat een verschrikkelijke plek, allemaal wachtende op de beweging van het water, want als je als eerste daarin kwam was je genezen. Wat een teleurstelling voor degene die steeds te laat waren. Maar Jezus kwam daar en genas daar één persoon, namelijk die verlamde. Waarom niet veel meer of wellicht allemaal, Hij kon het doen toch? Er lagen toch veel meer mensen die net zo hopeloos waren. Ik geloof eenvoudig niet dat hij de enige persoon was daar, die… geloof genoeg had of heilig genoeg was of… of…, maar de Heer koos toch die ene persoon uit. God alleen weet waarom.
De apostel Paulus heeft het in 2 Kor. 12 over een ‘doorn in het vlees’. Wat het was weten we niet precies, maar hij had het over zijn vlees, dus het heeft waarschijnlijk wel met zijn lichaam te maken, ons lichaam bestaat nu eenmaal uit vlees. In ieder geval ervoer hij het alsof een demon (er staat een engel des satans) hem met vuisten sloeg, dat is nogal wat. Hij had de Heer er driemaal voor gebeden en ook antwoord gekregen van de Heer. Lees maar in vers 9 ‘Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht’. Hieruit verstaan we overduidelijk dat God het niet bij hem weg nam, maar hem wel kracht beloofde om door te kunnen, ondanks zijn probleem. Daar moest hij het dus mee doen, de grote apostel Paulus, die zoveel voor de Heer heeft mogen doen.
‘Misschien kunnen we ook vandaag zeggen, dat er mensen zijn die een doorn in het vlees hebben, die de Heer niet altijd bij ze weg neemt. God weet waarom’.
Waar ik ook even aan moet denken, is een voorbeeld uit het Oude Testament. Koning David die in sommige opzichten een profetisch voorbeeld was van Jezus, was bewogen met Mefiboseth. Dit was de kleinzoon van Saul en hij was verlamd aan beide voeten (2 Sam.4:4). Zulke mensen waren niet in tel in die dagen, zoals ook vandaag nog niet in sommige landen van de wereld. Ten eerste was hij een afstammeling van Saul en deze man had David nu niet bepaald goed behandeld, maar vervolgd en naar het leven gestaan. Maar het ergste van alles was toch wel dat hij ook nog verlamd was (2 Sam.9:10). Toch was David hem genadig en verzorgde hem zelfs z’n leven lang. Hij mocht eten aan de tafel van de koning en dat was in die tijd een hele eer. Daarbij werd hem een stuk land gegeven, wat voor hem bewerkt werd, zodat hij niet volledig afhankelijk zou blijven. Wat een voorbeeld voor ons.
Lees verder →

Geplaatst in gemeente, Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

De sleutel tot groei in de gemeente is pastorale zorg.

Geplaatst op februari 3, 2017 door HH

In de jaren waarin we nu voorgangers zijn, is ons het volgende duidelijk worden. Evangelisatie, zonder voldoende pastorale zorg in een gemeente, heeft feitelijk geen zin. Mensen komen in de gemeente en gaan na enige tijd weer weg, gewoon omdat ze niet vinden wat ze zoeken. Wat ze zoeken is warmte, vooral aandacht, pastorale zorg en indien nodig begeleiding. Heel vaak zijn leiders alleen maar bezig om te kijken, op wat voor een manier iemand bruikbaar kan zijn voor de gemeente. Zodra iemand niet ingepast kan worden in het geheel en alleen maar zorg nodig heeft, neemt al gauw de belangstelling af.

Wat is belangrijker?
Dat een gemeente evangeliseert is erg belangrijk, we moeten ons licht laten schijnen in de wereld. We hebben een boodschap van verlossing en bevrijding door Jezus, het is belangrijk dat iedereen het zal hoor. Jezus heeft ook gezegd, “…je zult mijn getuige zijn” (Hand.1:8).

Maar hoe vreemd het wellicht klinkt… belangrijker dan dat is de pastorale zorg in de gemeente. Mensen die namelijk nieuw binnen komen in de gemeente, zijn heel vaak geestelijk verwond of hebben problemen waar ze niet uitkomen. Ze komen naar ons toe omdat ze opzoek zijn naar een oplossing en die oplossing zit niet altijd in een keer bidden met deze mensen en ze regelmatig onderwijzen. Heel vaak is er een langdurige begeleiding nodig en dat kost tijd en aandacht. Als er echter in gemeente onvoldoende pastorale zorg verleent wordt, is evangeliseren voor een deel zelfs zinloos. Mensen die nieuw binnen komen, verdwijnen na enige tijd weer, omdat ze geen oplossing vinden voor de noden waar ze mee rondlopen.

Om die reden is er helaas ook zo enorm veel verloop van mensen, in veel evangelie gemeenten. Daarom, pastorale zorg behoort het kloppend hart van iedere gemeente te zijn. Ontbreekt het in een gemeente aan voldoende pastorale zorg, dan raakt de gemeente al snel een deel van zijn roeping en opdracht in deze wereld kwijt, namelijk om een plaats van troost en herstel te zijn voor iedereen die daarnaar op zoek is. De zorg voor zieken en zwakken, het opvangen van mensen in nood en het begeleiden van degene die nieuw binnenkomen in de gemeente is een van de belangrijkste taken van de christelijke gemeente. Natuurlijk kunnen veel van deze taken worden uitgevoerd door bekwame medewerkers, maar gemeenteleiders blijven als herders toch zelf verantwoordelijk voor het welzijn van de kudde, de gemeente.

Sommige gemeenteleiders komen nooit verder dan hun kantoor en het kerkgebouw. We zouden ons moeten afvragen wat Jezus gedaan zou hebben in onze plaats. En dan zie ik een Heiland die altijd opzoek was naar mensen in nood. Natuurlijk is het begrijpelijk, dat het in een grote gemeente veel moeilijker is om aandacht te geven aan alle mensen. Maar dan zal het belangrijk zijn dat er meerdere pastorale werkers zijn, met het hart van een herder, die deze taak op zich nemen.

Gemeenteleiders zijn dus geen bedrijfsleiders, managers of directeuren, die zoveel mogelijk hun tijd doorbrengen in een kantoorgebouw, vol met administratieve medewerkers. Zij zijn geroepen door God Zelf om, in navolging van Jezus, de Opperherder, over de gemeente te waken. Dat betekent betrokken zijn bij mensen, ze opzoeken en steunen. Dat is nooit vergelijkbaar met de taak van een bedrijfsleider.
Lees verder →

Geplaatst in geestelijk leiders, Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

Moderne evangelie-gemeenten. Is er plaats voor ouderen?

Geplaatst op augustus 3, 2016 door HH

Dit artikel is geschreven aan aanleiding van heel veel berichten die ons bereikte van ouderen. Nagenoeg elke dag mailen mensen ons en regelmatig was er ook een noodkreet bij van een ouder iemand. Mensen vertellen ons dan al jarenlang, een bepaalde kerk of gemeente te bezoeken, soms bijna een heel leven. Maar nu ze op hoge leeftijd zijn gekomen is het voorbij. Daar kunnen vele redenen voor zijn. Bijvoorbeeld omdat ze niet meer zelfstandig er naar toe kunnen gaan en de gemeente doet geen moeite om hen op te halen. Ze hebben daar in ieder geval geen beleid voor. Maar ouderen voelen zich soms ook niet meer te passen in de gemeente, vanwege de moderne manier waarop men nu tegenwoordig de erediensten beleefd. Dat wil bijvoorbeeld zeggen, harde muziek, veel gekleurde lichten, voor hen vreemde liederen, veel Engelse liederen en men is de taal niet machtig etc.. Iemand zei ons: “de gemeente is voor mij als een jas, vroeger paste die, maar nu niet meer”. Het gevolg is een geestelijke vereenzaming bij het oud worden. Vaak worden mensen ook vergeten, zodra men lange tijd niet meer in de gemeente gezien wordt. Men mist vooral de bemoedigingen van de broeders en zusters in gemeente.

Het zou beslist een zegen zijn als veel geestelijk leiders dit artikel zouden willen lezen. Ik bid dat het een aanzet mag zijn tot bezinning, over de plaats van ouderen binnen evangelie gemeenten in ons land. Soms vertellen ouderen ons, dat ze degene waren die aan het begin van de gemeente hebben gestaan, men heeft financiële offers gebracht en ze zijn dienstbaar geweest in vele taken en activiteiten die er zijn in een beginnende gemeente. Dit artikel is vooral een pleidooi voor erkenning van deze ouderen, als mede-dragers van de gemeente.
Lees verder →

Geplaatst in Pastorale zorg | Tags: | Een reactie plaatsen

Pastorale zorg in de gemeente, is dat vandaag nog nodig?

Geplaatst op maart 7, 2016 door HH

De pastorale zorg in een gemeente, is erg belangrijk en feitelijk het kloppend hart van iedere gemeente. Ontbreekt het daaraan, dan raakt de gemeente al snel zijn roeping en taak kwijt, namelijk om een plaats van troost en herstel te zijn voor iedereen die daar naar zoekt. Gemeenteleiders kunnen druk zijn met van alles, maar als het belangrijkste vergeten wordt, hebben we ons doel gemist. Want, de zorg voor de mensen die nieuw binnen komen in de gemeente en vooral de zwakken onder ons, is beslist een taak met de hoogste prioriteit.

Het is zelfs zo, dat evangelisatie acties weinig zin hebben, als de gemeente geen herders heeft, om de mensen die binnen komen te begeleiden. Het gevolg is vaak, dat de mensen die nieuw binnenkomen, na enige tijd teleurgesteld weer verdwijnen. Ook Bijbelstudies over belangrijke onderwerpen zullen pas hun doel bereiken, als er voldoende pastorale zorg aanwezig is. Mensen die binnen komen zijn in de eerste plaats opzoek naar warmte, liefde en vooral aandacht. Onderwijs over Bijbelse onderwerpen komt pas daarna.
Lees verder →

Geplaatst in geestelijk leiders, gemeente, Pastorale zorg | Tags: , | Een reactie plaatsen