Maandelijks archief: mei 2020

Noodkreet. De gevolgen van de corona crisis, voor gehandicapten

Geplaatst op mei 22, 2020 door HH

Inleiding.
We hebben op dit moment te maken met de verschrikkelijke gevolgen van een pandemie, de besmetting neemt in ons land nu in kracht af, maar wereldwijd maakt het virus nog steeds slachtoffers. Veel mensen maken zich zorgen over van alles en dat is uiteraard te begrijpen. Er zijn vooral veel dingen onzeker op dit moment. De vraag is vooral, wordt alles wel weer zoals we vroeger gewend waren, of zal het nu allemaal anders gaan worden? Hierover hoor je steeds tegenstrijdige meningen, God weet hoe het precies zit. Maar juist die onzekerheid, zonder duidelijk uitzicht op verbetering, maakt mensen angstig. Zal het dan nog maanden of zelfs jaren zo door gaan? Niemand weet het precies.

Wat ik vooral geleerd heb in de laatste tijd, is dat de dingen waar we zo aan gewend waren, die dus heel gewoon leken, toch zo plotseling en vooral zo snel kunnen veranderen.

Gelukkige zijn er ook positieve dingen van de huidige crisis die we bemerken, dat is vooral de aandacht die sommige zwakkere groepen in onze samenleving nu krijgen. Met name kerken en evangelische gemeenten doen er alles aan, om bijvoorbeeld aandacht te geven aan de ouderen en zieken. Maar ja, onbewust worden er toch ook mensen vergeten en daar willen we graag aandacht voor vragen. Dan gaat het om geestelijk en lichamelijk gehandicapte mensen, die zich onvoldoende kunnen laten horen, maar die wel nu al maanden gevangen zitten in de zorginstelling. Bezoek is al maanden verboden, een uitstapje of familie bezoekje kan niet. Hier is beslist sprake van onmenselijk lijden, wat nog te weinig bekend is bij ons allemaal. Vandaar dat ik uw aandacht vraag voor het onderstaande interview met Joni van Hal (zie foto).

Interview.
Ik kom uit een gezin waarvan mijn zus lichamelijk en geestelijk gehandicapt is. Zij woont in een woonzorginstelling. Midden maart kregen wij als gezin te horen dat er geen bezoek meer bij haar mocht komen. Niet op de groep, niet in de tuin en ook niet op het terrein. Nee, daarbuiten ook niet. Want de verspreiding van Covid-19 moest beperkt blijven. Op dat moment denk je nog: oké, voor hoelang zal dit zijn?

Inmiddels zijn we twee maanden verder en er is nog vrij weinig gebeurd. Terwijl het in de vooruitzichten lag dat deze crisis nog wel even ging duren. Je zou denken; dan zet je er twee maanden eerder een team op dat gaat kijken hoe er weer bezoek ontvangen kan worden op het terrein. Maar nee hoor, naar ons idee werd er niets gedaan. Terwijl in heel Nederland allemaal mooie initiatieven worden ondernomen om anderen te helpen. Een omgebouwde container bijvoorbeeld, waar de cliënt ingereden kan worden en er voldoende afstand is tussen de cliënt en de bezoeker. Niet zomaar iemand Die bezoeker is niet zómaar iemand. Dit zijn ouders van de cliënten die hun kind zo ontzettend graag willen zien, maar al maanden van elkaar gescheiden zijn. Een paar weken je kind niet zien is al erg, twee maanden is ondraaglijk lijden. Wat wel mag is videobellen met elkaar. Heel leuk lachen en praten tegen je kind op een schermpje. Maar na die eerste paar weken gaat er toch echt iets aan je knagen. Je krijgt nare gedachten in je hoofd. Je wordt boos en verdrietig tegelijk. Zij kunnen hun kind niet zien. Ik kan en mag mijn zus niet zien. Dit wekte heimwee in mij op.

Mijn zus en ik zijn al 35 jaar bevonden met elkaar. Vroeger deden we veel samen. Kleuren, puzzelen en buiten fietsen. Wij spreken elkaars taal. Al zeggen we niets tegen elkaar, wij begrijpen elkaar. Niet gek toch, dat je hier heimwee naar hebt? Dat je je zo nu en dan verdrietig en depressief voelt? Je hierdoor soms geen raad meer weet wat je moet doen en je het idee blijft hebben dat er helemaal niets gebeurt? Hoe lang gaat dit nog duren?? Ik snap dat weinig mensen daar een antwoord op hebben. Ik vind het alleen zo schrijnend dat niemand naar deze groep bijzondere mensen omkijkt. Zo lijkt het tenminste. Het kan niet zo zijn dan dit nog maanden gaat duren. Dat mijn ouders en ik niet naar mijn zus kunnen op een normale manier. En begin nou niet over het ‘nieuwe normaal’, want dit ís niet normaal. Een anderhalve meter samenleving is niet normaal en ook niet haalbaar. Te absurd voor woorden ‘Schrijnend dat niemand naar deze bijzondere mensen omkijkt’.

Mijn zus laat op een andere manier weten dat ze ons mist. Ze is zo sterk, dat ze dit aan kan. Ze kan niet naar de dagbesteding, maar vindt haar draai op de groep. Dit is de enige troost die wij hebben. Het is alleen te absurd voor woorden dat dit al twee maanden duurt. Op een gegeven moment begrijp ik het gewoon niet meer. Waar zijn we met zijn allen mee bezig? Hoe kan het toch dat we dit toelaten? Als ouders, verwanten en als broer en zus.

Kunnen we dan echt niets doen?
Want inmiddels weten we wel, na vele onderzoeken, dat de verspreiding van Covid-19 velen malen minder groot is wanneer je buiten bent dan wanneer je binnen zit en er niet goed geventileerd word. En niet door alleen maar anderhalve meter afstand te houden. Laat mijn ouders dan handschoenen aandoen en een mondkapje voor doen als zij naar mijn zus willen komen, zodat de verspreiding zo min mogelijk is. Maar kom niet aan met een tuinhekje waar aan de ene kant mijn zus zit in haar tuin en aan de andere kant mijn ouders. En dat zij maar eenmaal in de week dertig hele minuten haar dan mogen zien. Dit kan mijns inziens echt anders. Of dat mijn ouders een enge ziekte hebben en deze meenemen naar de instelling. Tuurlijk niet, want mijn ouders komen vrijwel nergens meer.

Om deze woorden op te schrijven wil ik geen verkeerde indruk geven en zielig overkomen, want dat ben ik echt niet. De cliënten in de gehandicapten zorg, die hebben echt hulp nodig. Dit kan zo niet langer. Dit is niet meer vol te houden. Voor de cliënt niet, maar ook niet voor zijn of haar familie. Deze roep moet gehoord worden. Niets doen is geen optie meer. De politiek kan hier niet meer omheen. Blijf ook gewoon nuchter en waakzaam. En hou op met angst zaaien. Mijn zus kan het niet zeggen en daarom doe ik dit voor haar. Voor mijn ouders. Voor alle andere ouders die van hun kind gescheiden zijn. Al twee maanden. Laat ons niet alleen staan. Alstublieft! Lees verder →

Geplaatst in Actueel, eenzaamheid, Gebed | Tags: , | Een reactie plaatsen

Op zoek naar geestelijk leiders voor de gemeente.

Geplaatst op mei 14, 2020 door HH

De sollicitatie commissie in de kerk.
In de huidige tijd zien we dat evangelie gemeenten in ons land steeds meer moeite hebben om geschikte leiders te vinden. Men kiest daarom niet zelden voor een soort sollicitatie commissie van wijze en vooral sympathieke mannen en vrouwen uit de gemeente, om vooral het proces zo democratisch mogelijk te laten verlopen. Meestal stelt die commissie dan, in overleg met de gemeente, een lange lijst met bekwaamheden op, waar een eventuele kandidaat aan moet voldoen. Vaak worden er hoge eisen gesteld aan opleiding en vooral management kwaliteiten. Men moet een allround persoon zijn, iemand die bekwaam kan manoeuvreren tussen de verschilde meningen, leeftijden en opvattingen in de gemeente en dat zijn er vaak heel wat. Moet het een man of een vrouw zijn, getrouwd of nog ongehuwd? Of hebben we liever een voorgangers echtpaar. Liefst nog jong of wat ouder en wat meer ervaren. De vraag wat Gods keuze zou zijn komt steeds meer op de achtergrond.

Ik vroeg me bijvoorbeeld of iemand als de apostel Petrus uit de Bijbel, wel had kunnen solliciteren. In ieder geval zou hij zeker zijn afgewezen, want hij had nauwelijks opleiding gehad. Maar de Heer dacht er duidelijk anders over, want de apostel Petrus werd de leider van de eerste Nieuw Testamentische gemeente in het boek van Handelingen. Telkens als er iets gezegd moest worden, dan sprak Petrus. Hij had duidelijk de leiding.

Natuurlijk is het begrijpelijk dat een gemeente leider in de huidige tijd, niet hetzelfde is als een leider in de tijd van Petrus. We kunnen nu eenmaal niet hebben dat een voorganger of oudste geen scholing gehad zou hebben. Maar wat zijn de belangrijkste voorwaarden volgens de Bijbel dan wel:

– Hij of zij moet in de eerste plaats een roeping van God hebben. Een goede opleiding, is heel nuttig, maar zonder een duidelijk getuigenis over een roeping van God, heeft het toch weinig waarde. Men zegt wel, men moet een brandende braambos ervaring hebben, zoals in de dagen van de roeping van Mozes (Ex. 3:4).

– Daarnaast moet iemand zichtbaar en merkbaar gezalfd zijn met de Heilige Geest. Het kan al duidelijk zijn door de manier waarop hij of zij Gods Woord predikt, maar ook hoe men zich voorstelt in de gemeente. Merk je iets van God in iemand of is men voortdurend bezig om zichzelf aan te prijzen. Als voorbeeld,  denk maar aan de priesters in de tabernakel, Mozes moest ze eerst zalven met de heilige zalfolie (Exodus 40:13-15). Ook de apostelen die de eerste gemeente leidde in het boek van Handelingen, moesten eerst gezalfd worden met de Heilige Geest op de Pinksterdag (lees Hand.1:8). Waarom? Wel zonder de gaven en de zalving van de Heilige Geest hebben we namelijk niets om uit te delen aan de gemeente. Bijvoorbeeld, in een prediking is vrij direct merkbaar of de prediker spreekt vanuit de zalving die op hem rust, of dat men het voornamelijk zelf bedacht heeft. Iemand die luistert en ook zelf vervuld is met de Heilige Geest, merkt en proeft het. Het is altijd van belang dat we God horen spreken door iemand heen en niet de mens.

– Tenslotte, God roept mensen die bezig zijn. Er is een belangrijk principe dat we niet mogen negeren. Het wordt geïllustreerd in het volgende Bijbelgedeelte over de roeping van Barnabas en Saulus (later Paulus) voor het zendingswerk in Handelingen 12:25 en 13:1.

We verstaan lezen hier dat Barnabas en Saulus in ieder geval al actief waren in het werk van de Heer, voor zij geroepen werden in de dienst van God. Zij deden al allerlei taken. Hier werden dus mensen geroepen die bezig waren te DIENEN waar ze nodig waren. Vanuit die positie werden ze ook GEROEPEN. Datzelfde geldt voor vandaag de dag. God roept mensen die al in beweging zijn in het koninkrijk van de Heer en luie gelovigen worden nooit geroepen. (Lees wat Jezus zegt over de luie slaaf in Mat.25: 26-30).

Leiderschap in de gemeente van Jezus Christus, is absoluut noodzakelijk en ook een duidelijk Bijbels principe. Maar er is verschil in leiders. Er zijn er die een roeping van God hebben en door de Heilige Geest binnen een gemeente naar voren komen. En er zijn er die op basis van menselijk kwaliteiten aangesteld zijn. Maar Bijbels gezien is Jezus Christus de enige die de bevoegdheid heeft om de leiders aan te stellen in Zijn gemeente en dus geen sollicitatie commissie, hoe goed bedoeld ook, lees dit o.a. in Efeziërs 4:11,12.

Waaraan herkennen we leiders?
Gemeente leiders moeten in de eerste plaats biddend gekozen worden, onder de leiding van de Heilige Geest en op basis van hun geestelijke kwalificaties en niet direct op basis van hun opleiding of andere vaardigheden. Daarbij is het van groot belang dat leiders  een voorbeeld zijn voor de gemeente, o.a. in trouw en levenswandel. De apostel Paulus spreekt hier duidelijk over in 1 Tim.3.. Tevens moeten leiders kunnen getuigen door God geroepen zijn.

Voor de huidige tijd is het van groot belang dat de gemeente van de Heer meer de wil van God zou gaan zoeken. In plaats van direct een sollicitatie commissie in te stellen, zou het beter zijn om eerst te starten met een tijd van vasten en bidden, zoals in Hand.13, voordat we opzoek gaan naar de geschikte persoon.

Kan iedereen geroepen wordt in een bediening?
We zijn wel allemaal geroepen in een algemene roeping, om b.v. een zegen te zijn voor anderen. God wil ons allemaal ook gebruiken om Zijn naam hier te verheerlijken. We zijn dus niet zomaar in een gemeente of geestelijk werk, maar God heeft een plan en een bestemming voor ons allemaal.

Die bestemming is zeker niet iets wat alleen ver weg in de toekomst ligt, maar het is iets wat vandaag kan beginnen. U mag vandaag al de persoon zijn zoals God bedoeld heeft, om vooral tot zegen te zijn voor anderen. We kunnen vandaag anderen helpen met de talenten en de mogelijkheden die God ons gegeven heeft. En u heeft altijd tenminste één talent van God ontvangen (Lees Mat.25: 15).

Dit heeft alles te maken met onze roeping en bestemming of het plan wat Hij al met ons leven had al voordat we geboren waren. Onze bestemming en roeping staat al vast, het is namelijk Gods plan met ons en we mogen dat gaan ontdekken. Lees verder →

Geplaatst in geestelijk leiders, gemeente | Tags: , | Een reactie plaatsen

De corona-crisis leert dat alles snel kan veranderen.

Geplaatst op mei 14, 2020 door HH

De huidige pandemie geeft vooral onzekerheid.
We hebben op dit moment te maken met de verschrikkelijke gevolgen van een pandemie, 126000 doden en 2 miljoen besmettingen. En het virus maakt nog steeds wereldwijd slachtoffers. Veel mensen maken zich zorgen over van alles en dat is uiteraard te begrijpen. Er zijn vooral veel dingen onzeker op dit moment, het gaat dan over hele gewone dingen. Bijvoorbeeld zullen we nog gewoon op vakantie kunnen, zal ik die baan kunnen houden, of is die behandeling in het ziekenhuis nog mogelijk, of zal ik dat huis kunnen kopen, die auto en als het allemaal niet meer kan, hoe zal het ons dan verder vergaan. Wordt alles wel weer zoals we vroeger gewend waren, of zal het nu allemaal anders gaan worden? God weet hoe het precies zit.
Wat ik vooral geleerd heb in de laatste tijd, is dat de dingen waar we zo aan gewend waren, die dus heel gewoon leken, toch zo plotseling en vooral zo snel kunnen veranderen. Normaal reizen mijn vrouw en ik wekelijks naar verschillende kerken en gemeenten, om daar te dienen, onderwijs te geven, mensen te helpen. We hadden ook nog een zendingsreis gepland en een vakantie en nu ineens werd het stil. Afspraken werden achter elkaar afgezegd en niemand weet wanneer het wel weer kan.
Hoopvolle berichten.
Natuurlijk, we horen inmiddels ook al weer hoopvolle berichten om ons heen en we lezen in de krant berichten zoiets als… ja, als we dit virus maar eenmaal overwonnen hebben en.. als er straks een medicijn tegen zal zijn en… mogelijk is er straks een vaccin waar we mee gevaccineerd kunnen worden en ja… dan zal het allemaal wel weer normaal worden. We houden dan gewoon (voorlopig) nog wat afstand van elkaar en dan komt het straks wel weer goed. Maar ik ben bang dat veel mensen zich dan toch weer in slaap laten sussen. Maar dat geldt gelukkig niet voor iedereen en zeker niet voor mensen die weten wat God zegt in de Bijbel over deze tijd, ja u leest het goed, de tijd waarin we nu leven.
God had mij iets te zeggen.
Op een morgen werd ik vroeg wakker en ik wist het, God had iets tegen mij te zeggen. Het is maar een heel korte boodschap. Dit is het “Gods plannen komen straks in een soort stroomversnelling”. Ik denk heel sterk aan Openbaring 10:6 waar de engel zegt “er zal geen uitstel meer zijn”. Zoals ik deze Bijbeltekst begrijp, God wacht soms met bepaalde plannen om uit te voeren, omdat Hij mensen nog de kans wil geven zich te bekeren. Zo lees ik in de Bijbel bijvoorbeeld van de stad Nineve. Maar… er komt dus ook een tijd dat alles sneller zal gaan, dan is er dus geen uitstel meer mogelijk.
En er is feitelijk geen tijd geweest waarin zoveel profetieën vervuld zijn, of op het punt staan vervuld te worden, als onze tijd. Veel voorzeggingen uitgesproken en opgeschreven in de Bijbel door profeten vele honderden jaren terug, bijvoorbeeld aangaande het volk van Israël, vinden in onze tijd hun vervulling. Bijbelse profetie is dus vandaag bijzonder actueel. Om die reden is het de moeite waard om er in deze tijd kennis van te nemen. Want het spreekt voor een deel rechtstreeks over deze tijd.
Zo roep Jezus ons op om altijd klaar te zijn om Hem terug te verwachten. Opdat zijn komst ons niet zal verrassen. Bent u al klaar om Jezus te ontmoeten? Doe dus niets wat je niet zou willen doen, op het moment dat Jezus terugkomt. Ga nergens heen waar je niet gevonden wilt worden door Jezus op die dag. Wat we nu hebben meegemaakt, zou in ieder geval een reden moeten zijn voor iedereen, om tot bezinning te komen en de Bijbel opnieuw te openen om na te gaan wat er gaat gebeuren in de eindtijd. Natuurlijk, we weten niet precies hoe laat het is op Gods klok, maar.. het zou toch kunnen dat we dichterbij komen en dat dus de ‘opname van de gemeente’ toch aanstaande is en misschien gaat het wel sneller gebeuren dan we allemaal denken of hadden gedacht.
Het kan echt plotseling anders worden.
In ieder geval hebben nu dus meegemaakt dat het leven plotseling kan veranderen, terwijl niemand er echt rekening mee hield. Want mensen die de huidige pandemie (of iets dergelijks) enkele maanden geleden voorspeld hadden, werden eerst voor gek versleten. Maar zo plotseling kunnen er dingen ineens anders worden en zitten we er ineens toch midden in. Ik ben er in ieder geval nog van onder de indruk.
En ja, men denkt al na over eventuele versoepeling van de strenge maatregelingen die men heeft ingevoerd, om de besmetting tegen te gaan. Maar, misschien heeft u het al gehoord, tegelijk denkt men aan een app op je telefoon, om bij een besmetting te kunnen nagaan bij wie u bent geweest en wie u dus mogelijk nog meer besmet hebt.
Ik zeg u eerlijk dat ik het griezelig vindt, waar gaan we heen en zal men ons straks gaan dwingen zo iets toe te staan. Vandaag zeggen veel mensen dat dwingen niet kan, maar het ligt er maar aan hoe het besmettings gevaar zich zal ontwikkelen. Want het is niet onmogelijk dat het straks wel verplicht kan worden.
We worden nu verzocht om met pin te betalen, straks mogelijk verplicht. Och daar wennen we nog wel aan, maar hoe moet het nu als men verplicht wordt een chip hadden laten installeren in de hand om z.g. mee te betalen. Hoe dicht zijn we dan bij de profetie van Openbaring 13:16, 17, lees het maar het is de moeite waard.
Ik zeg het nu vast tegen iedereen die het wil horen, op een dag zullen wij er gewoon niet meer zijn, dan zijn we bij Jezus (Lees Mat.24:40-42). Echt,.. niemand hoeft daarover dan nog te treuren, dan breekt namelijk de nieuwe dag aan. Het wordt feest in de hemel en Jezus zal regeren over deze aarde, wat een tijd. Ik zou het voor geen goud willen missen.
Maar ons gebed is dat we nog heel veel mensen mee mogen nemen. Daarom willen we ook nog steeds doen wat we kunnen om mensen te waarschuwen. Ik heb tot God gebeden, ons nog even de tijd te geven. Jezus komt, het uur van de bruiloft van het Lam is aanstaande. Lees verder →

Geplaatst in Actueel, Eindtijd, wederkomst | Tags: , | Een reactie plaatsen