Maandelijks archief: juli 2017

Geestelijk leiders die hun huwelijk verwaarlozen. Kan dat wel?

Geplaatst op juli 27, 2017 door HH

Dit onderwerp komt voort uit de vele pastorale gesprekken, die we door de jaren heen mochten hebben met geestelijk leiders.

Als de bediening van een voorganger z’n een huwelijk bedreigt, gaat er iets grondig mis. Men kan zich zo laten meeslepen in alle activiteiten die er zijn, dat er geen andere zaken meer meetellen, zelfs zijn huwelijk en gezin moet hem te vaak missen. Vaak heeft hij zelf het idee dat hij feitelijk onmisbaar is en dat het dus noodzakelijk is dat hij altijd aanwezig is. Niemand kan het werk zo goed als hij. Waarschijnlijk ervaart hij het zelf als gedrevenheid, of passie, maar feitelijk heeft hij zijn bediening tot een afgod gemaakt en dit is een groot gevaar.

Uit ervaring weten we dat men in de gemeente, van de leiders soms te hoge verwachtingen heeft, die men dan achteraf niet waar kan maken. Niet zelden raken leiders overbelast, ontstaat er stress, met als gevolg lichamelijk klachten en uiteindelijk een burn-out. Als de taken die we denken te moeten doen en verantwoordelijkheden die we op ons nemen teveel worden, dan is het heel vaak een leven met veel stress en spanning. Nog erger wordt het als er ook spanningen komen in het huwelijk, want die hebben directe gevolgen voor de bediening.

Uit de vele verhalen die we hoorden, tijdens pastorale gesprekken.
Een voorbeeld: samen zijn zij de leiders in een gemeente en moeten ze vooral het voorbeeld van het “christelijk huwelijk” zijn. Hij is steeds enthousiast over de vele open deuren die hij krijgt in de bediening. Hij is gedreven en zijn toewijding aan God neemt toe. Maar hij heeft niet in de gaten wat er met zijn vrouw en gezin aan het gebeuren is, hij ziet niet dat ze steeds verder wegdrijven van hem.

Zijn vrouw is vooral veel alleen met de kinderen en… alleen met zichzelf. Natuurlijk, ze praat met haar man, eerst kalm en vriendelijk, later sterker, krachtiger: “Ik heb je nodig. Ik heb er behoefte aan dat je me ziet, dat je naar me luistert en dat je voor me zorgt, dat je me helpt met de kinderen. Je zegt dat je van me houdt, maar het wordt steeds moeilijker om dat te geloven, want je geeft je tijd en je hart aan alles en iedereen, behalve aan mij.”

Maar hij blijft volhouden. Want het is zijn roeping, hij doet het voor God. Maar tegelijk is er een groeiende tegenstrijdigheid tussen zijn verheven onderricht in de gemeente over de Bijbel, over het christelijk huwelijk en de dagelijkse praktijk.

Van haar roeping als de ondersteunende vrouw van de christelijke leider, blijft alleen nog maar een vage schim over. In hun relatie is ze nu zo ver dat ze hem op geen enkele manier nog kan bemoedigen, laat staan dat ze de dingen werkelijk zouden kunnen delen vanuit een gedeelde toewijding. Ze gaat steeds negatiever denken over de bediening van haar man. Aanvankelijk ontkent ze dit, maar ten slotte erkent ze het feit: zijn bediening is haar vijand geworden. En aangezien in haar gedachten, God in die bediening van haar man is en dus aan de kant van haar geestelijke man staat, wordt ook Hij geleidelijk haar vijand.
Lees verder →

Geplaatst in geestelijk leiders, gemeente, Huwelijk | Tags: , | Een reactie plaatsen

Het gevoel van afwijzing, wat moet je er mee?

Geplaatst op juli 20, 2017 door HH

Persoonlijk.
Iedereen mag het weten, vele jaren geleden had ik er ook last van, een gevoel van afwijzing. Ik dacht, ik hoor er niet bij. Het ging thuis niet allemaal zo goed en ook later op school, ik isoleerde me van anderen. Kinderen op school kunnen ook hard zijn en mijn leerprestaties holde achteruit, ik voelde me mislukt.

Maar op een dag ontmoette ik de Heer Jezus. In een samenkomst hoorde ik het evangelie en het was of Jezus zelf tot me sprak. Toen, wat niemand kon doen deed Hij in één moment. Jezus genas mij namelijk van binnen. Daarna leerde Hij mij langzaam steeds meer om op Hem te vertrouwen, voor alle zaken van mijn leven. Het heeft mij veranderd en daarom weet ik het zo zeker, het evangelie werkt, Jezus geneest echt.

In Psalm 147 vers 3 zegt de Heer: ‘Hij geneest de verbrokenen van hart en verbindt hun wonden.’ Hier spreekt Gods Woord over smarten, wonden op het terrein van ons innerlijk wezen, wonden in ons hart, diep in onze geest en ons gemoed. We weten dat wanneer ons lichaam een wond krijgt, de wond opengemaakt, gereinigd en verzorgd moet worden. Zo is het in zekere zin ook met innerlijke wonden, die niet gezien kunnen worden.
In Jesaja 61:1b staat, dat de Heere zegt: ‘Hij heeft mij gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigen, om te verbinden gebrokenen van hart, om voor gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangenis.’ en (Jes. 61:2c) ‘om alle treurigen te troosten.’

Jezus kan dus hen die verslagen zijn van geest vervullen met vreugde, treurigheid kan Hij veranderen in vreugde.

We hebben er allemaal wel eens last van.
Maar feitelijk hebben alle mensen wel eens te maken met afwijzing. Dat begint al in onze jeugd. Bijvoorbeeld we worden afgewezen voor een schoolopleiding, we zijn simpelweg niet goed genoeg, of een baan die we graag zouden willen gaat aan ons voorbij, want men kiest voor iemand anders. Of de persoon waar we dachten verliefd op te zijn, ziet een relatie toch niet zo zitten en dus worden we afgewezen.

Natuurlijk horen deze ervaringen ook gewoon bij het leven, we zijn nu eenmaal niet overal geschikt voor en we kunnen ook niet alles bereiken wat we wel zouden wensen. Dit helpt ons ook om onze grenzen of beperkingen te leren kennen.

Het wordt wat anders als een knagend gevoel van afwijzing een diep litteken teweegbrengt, waardoor we angstig en onzeker in het leven komen te staan. Het begint vaak al in de kinderjaren, als het thuis niet goed zit. Wanneer er veel ruzies thuis zijn, dan heeft dat meestal een negatief effect op de kinderen. Kinderen schamen zich soms voor hun ouders en durven geen vrienden mee naar huis mee te nemen. Het gevolg is dat men opgroeit in een sociaal isolement en dit is de voedingsbodem voor een gevoel van afwijzing.

Ook als kinderen een echtscheiding van hun ouders hebben meegemaakt of opgroeien zonder een vader of zonder een moeder of opgroeien met een stiefvader of een stiefmoeder, kunnen ze soms gevoelens van afwijzing ervaren.
Soms kan het ook zo zijn dat het thuis goed gaat, maar dat het kind op school wordt afgewezen en daar veel nare dingen meemaakt. Dan kan het kind daar problemen opdoen. Er kan b.v. een onderwijzer zijn die je afbreekt en beledigt en die het op je gemunt heeft of kinderen die populair zijn in een klas en jou als mikpunt nemen.

Het komt ook voor dat ouders bepaalde verwachtingen hebben van hun kinderen, waar ze vervolgens weer niet aan voldoen. Bijvoorbeeld doordat het kind niet de intelligentie bezit om te bereiken wat ouders in gedachten hebben. Nog steeds komt het regelmatig voor dat ouders moeite doen om kinderen zo hoog mogelijk te laten presteren op school. Daar is op zichzelf niets mis mee, mits het kind ook de mogelijkheden in zich heeft. Anders leidt het eerder tot geestelijke schade. Gevoelens van afwijzing ontstaan vaak als er geen harmonie is tussen wat iemand van je verwacht en wat je werkelijk kan. Afwijzing wordt vaak nog sterker ervaren, als iemand niet kan wat anderen van hem of haar verwachten. Het geeft angst als we niet bij de groep horen, of als we ons niet serieus genomen voelen.

Zo zijn er heel veel manieren waarop iemand beschadigd kan worden, psychisch of door een aanranding of seksueel misbruik of verbaal met woorden of emotioneel als iemand je manipuleert. Het kan gaan om een ouder die een kind manipuleert met emoties, afwijzing, optreden of aanhoudende beledigingen.
Lees verder →

Geplaatst in afwijzing, Bevrijding, minderwaardigheids gevoelens | Tags: , | Een reactie plaatsen

Na teleurstellingen je gemeente verlaten, kan dat wel?

Geplaatst op juli 1, 2017 door HH

Alhoewel we er niet zo graag over schrijven, komen we het wel steeds meer tegen. Mensen komen met ons praten, omdat ze zich niet langer thuis voelen in hun gemeente of kerk. Men is op één of andere manier teleurgesteld geraakt en men heeft het gevoel niet meer thuis te zijn, in de gemeente of kerk waar men soms jaren mee verbonden was. In het ergste geval kiezen ze er voor, om dan maar helemaal niet meer naar een gemeente of kerk te gaan. Hun reden is meestal de teleurstelling in de mensen, ze zijn soms gekwetst geraakt door geestelijke mishandeling, veroordelingen, maar ook door ernstige conflicten die kennelijk niet in de liefde op te lossen waren. Zo’n beslissing kan ook dramatische gevolgen hebben, soms voelt het als een ketting die verbroken wordt. Men raakt vaak vriendschappen kwijt van jaren en dit grijpt diep in en doordat de sociale omgeving zich ook lange tijd alleen in die gemeente bevond, is eenzaamheid soms het gevolg.

Onze persoonlijk ervaringen.
In de loop van meer dan 40 jaar hebben mijn vrouw en ik heel wat ervaring opgedaan, heel veel mensen ontmoet, met ze samen gewerkt in gezegende tijden en in moeilijke tijden en natuurlijk hebben we ook teleurstellingen meegemaakt. We hebben ook geleerd dat het vaak weinig zin heeft om de dingen die achter ons liggen weer terug te halen, omdat het gevaar bestaat dat we opnieuw verwond raken. Veel beter is het om zo snel mogelijk je om te draaien en God om kracht te bidden om vooruit te gaan (Filip 3:14). Maar het geeft wel aan hoe diep het bij je kan zitten.

Maar dat neemt niet weg dat we de gemeenschap met andere gemeenteleden, broeders en zusters in Christus, niet graag zouden willen missen. En ondanks dat we soms teleurgesteld raakte in anderen, beseffen we toch dat we ook vaak met oprechte mensen te maken hadden.

Waarom ging het dan toch fout? Uiteindelijk moeten we het ook zo zien, dat God alles in ons leven gebruikt om aan ons karakter te werken. De pijnlijke ervaringen die we hebben meegemaakt, hebben ons geestelijk sterker gemaakt en zelfs dichter bij Jezus gebracht. Ook weten we dat er een strijd gaande is tussen licht en duisternis. Satan is een tegenstander die er alles aan doet om oprechte gelovigen geestelijk onderuit te halen en hij valt natuurlijk ook de gemeente aan. Wat we hebben meegemaakt is dus absoluut niet vreemd.

Teleurstellingen voorkomen?
Teleurstellingen kun je feitelijk niet voorkomen, vroeg of laat zal het weer gebeuren en natuurlijk, mensen zullen ook in ons teleurgesteld raken. Wel hebben we geleerd dat wij ook niet teveel moeten verwachten van de mensen om ons heen, omdat uiteindelijk niemand nog volmaakt is. Zelfs een dienaar van God die de boodschap van het evangelie door geeft aan de gemeente en dus een Goddelijke kanaal is voor de mensen, is niet volmaakter dan anderen (2 Kor.12:9). In het leven van iedere dag is hij een normaal persoon, met een persoonlijkheid en met sterke en zwakke punten. Helaas, zien mensen soms het beeld van een “super heilige” in een prediker en zijn ze er niet op voorbereid om ook zijn gebreken te zien. Zodoende zijn ze soms geschokt als het een keer gebeurd.
Lees verder →

Geplaatst in gemeente, Manipulatie | Tags: , | Een reactie plaatsen