Er wordt wel eens gezegd dat kinderen van gelovige ouders vanzelf in de hemel komen en dat het met onze ongelovige man of vrouw ook wel goed zit. Het is alleen de vraag of dat werkelijk zo is? Vaak wordt door christenen de tekst aan gehaald uit Handelingen 16:31, waar Paulus tegen de gevangen bewaarder zei “Stel uw vertrouwen op de Heer Jezus en gij zult behouden worden, gij en uw huis.” In het verhaal wordt dan ook de gevangenbewaarder daarna, samen met zijn hele gezin gedoopt, dus je kunt ook zeggen dat het gehele gezin tot geloof in de Heer Jezus kwam, vader, moeder en kinderen. Maar wat bedoelde Paulus precies met de woorden “gij zult behouden worden, gij en uw huis”? In ieder geval kan er nooit uit begrepen worden dat onze ongelovige kinderen en partner zich niet zouden 
behoeven te bekeren, want ook de gevangenbewaarder en zijn gezin bekeerden zich.
In de Bijbel wordt ons ook nog verteld dat onze ongelovige man of vrouw en eventuele ongelovige kinderen, geheiligd zijn in de gelovige partner. (1 Kor.7:14) “Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig.” Maar ook hier kan men niet uit concluderen dat bekering niet nodig zou zijn om eeuwig behouden te zijn.
Het woord ‘heilig’ kan verschillende betekenissen hebben.
- Heilig betekent feitelijk ‘afgezonderd’ en in veel gevallen wordt daarmee bedoeld, ‘afgezonderd van de zonden’. Wanneer God dus in de Bijbel zegt (1 Petr.1:16): ‘Weest heilig, want Ik ben heilig’ , dan bedoelt Hij daarmee dat we ons moeten afscheiden (of afzonderen) van de zonden, dus niet moeten toegeven aan zondige verleidingen.
- Maar, als Jozef en Maria met het kindje Jezus naar de tempel gaan (Luc.2:22-24), dan doen zij dat omdat de wet zegt: ‘Al het eerstgeborene van het mannelijke geslacht zal heilig heten voor de Here’. Dat houdt niet in dat men zich moest afscheiden van de zonden, maar dat de Heer de eerstgeborene voor Zichzelf opeist en ouders lieten dat zien door Hem een offer te brengen, in de plaats van hun eerstgeboren zoontje. Uiterlijk (formeel) was zo’n eerstgeboren zoon heilig, d.w.z. afgezonderd voor de Heer.
Een ongelovige is geheiligd, maar dat dankt hij aan zijn gelovige vrouw. Op precies dezelfde manier zijn kinderen heilig, namelijk in hun gelovige ouders (of in één van hen). Wat Paulus beschrijft is het geweldige voorrecht van de huisgenoten van een gelovige, ze zijn afgezonderden voor de Heer. Dat betekent, wanneer één van de ouders tot geloof komt, dan heeft de Heer altijd het hele huis op het oog. Anders gezegd: de Heer rekent in huisgezinnen. Het is dan Zijn nadrukkelijke bedoeling dat het hele huis tot geloof komt. Helaas kan het gebeuren dat de ongelovige partner zich toch niet bekeert, of zelfs wegloopt. Hetzelfde kan gebeuren met één of meer kinderen. Daarom, uiteindelijk moet een ieder zelf bewust de stap naar God zetten, en zich bekeren. Anders gaat hij/zij met alle genoten zegen toch nog verloren. Een gelovige ouder neemt elk kind dankbaar aan uit de hand van God en ziet het als een voorrecht dagelijks voor het kind te bidden en het op te voeden in overeenstemming met de Bijbel. Zo’n ouder mag er dan op vertrouwen dat God aan het kind zal blijven werken zodat het vroeg of laat tot bekering zal komen. We mogen daarbij vasthouden dat het gebed tot over de dood zal reiken, m.a.w. zelfs al zijn we er niet meer, dan nog is God machtig het gebed voor onze kinderen te verhoren.
Maar…het is geen automatisme, het geloof is geen erfgoed, je kunt het niet van je vader of moeder erven.
Ouders als voorbeeld voor hun kinderen.
Soms kunnen de gedragingen van ouders een oorzaak zijn, waarom kinderen zich niet bekeren. Jezus Christus ontving de kinderen en zegende ze tijdens zijn bediening op aarde. Marc. 10:13-16 “En zij brachten de kinderen tot Hem, opdat Hij ze zou aanraken, doch de discipelen bestraften hen. Toen Jezus dat zag, nam Hij het zeer kwalijk en zeide tot hen: Laat de kinderen tot Mij komen, verhindert ze niet; want voor zodanigen is het Koninkrijk der hemelen Voorwaar, Ik zeg u: Wie het koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, zal het voorzeker niet binnengaan. En Hij omarmde ze en hun de handen opleggende, zegende Hij ze.” Ouders die zelf niet ernstig zijn in het dienen van God, kunnen niet verwachten dat hun kinderen het wel zullen zijn en zijn dan een verhindering voor hun kinderen op de weg naar de Heer. Kinderen kijken naar hun ouders en zien in hun een voorbeeld wat ze gemakkelijk zullen navolgen. In deze zin ligt een grote verantwoording op de schouders van de gelovige ouder(s). Alleen maar praten over de Heer heeft vaak weinig effect, ze willen het zien in ons leven. Dat is trouwens ook zo als we een ongelovige partner willen winnen voor Jezus.
Een ongelovige partner
In de brief van de apostel Petrus worden vrouwen opgeroepen hun mannen die niets van Gods boodschap willen weten, te winnen door hun gedrag, zelfs zonder iets te hoeven zeggen (1 Petrus 3 vers 1). Geen woorden maar daden dus! Dit geldt natuurlijk ook voor mannen die samenleven met een ongelovige vrouw. De bekering van je partner is allereerst een zaak tussen je partner en God. Maar God wil jou ook daarbij inschakelen.
Heel praktisch betekent dat, dat het voeren van (ellenlange) discussie meestal tot (meer) verwijdering leiden. Laat verschillen van inzicht niet steeds tot onenigheid uitgroeien. Benadruk niet steeds de verschillen, maar zoek naar wat jullie samenbindt en benadruk dat! Respecteer de mening van je partner, kijk daar niet op neer, dat zal alleen maar tot weerstand ten opzichte van het geloof leiden. Heb lief. Laat in je gedrag zien wat het betekent om een persoonlijke relatie met God te hebben.
Wilt u hierover advies, of gewoon anoniem uw verhaal kwijt, klik hier
Wat zegt de Bijbel...? 