Waarom euthanasie niet de oplossing kan zijn.

door Henk Herbold

Sinds 2002 is in Nederland en België euthanasie gelegaliseerd. Vanaf dat jaar gelden de z.g. zorgvuldigheidsvereisten. Euthanasie en hulp bij zelfdoding blijven strafbaar, tenzij de arts zich houdt aan zorgvuldigheidsvereisten en hiervan melding maakt. Veel mensen in onze samenleving zien euthanasie nu eenmaal als een aanvaardbare oplossing om het lichamelijk of geestelijk lijden dat veroorzaakt wordt door b.v. een dodelijke en/of ongeneeslijke ziekte, te beëindigen.

Maar tot voorkort stond voor veel christenen nog altijd de vraag bovenaan: wat zegt de Bijbel hierover? Momenteel komt er langzaam een discussie opgang onder christenen en zie je ook standpunten verschuiven. Daarbij wordt de Bijbel vaak bewust of onbewust niet geraadpleegd of geciteerd. Het gaat dan veel meer om de vraag of het humaan is om het lijden van mensen niet kunstmatig te willen beëindigen. Voorstanders willen het liefst alles maar bij wet vastleggen, zodat een hulpverlener of arts zou weten waar hij of zij aan toe is. Aan de andere kant is er altijd een gevaar dat met name artsen, min of gedwongen kunnen gaan worden om hieraan mee te werken.

Onderzoek naar de doodswens onder ouderen (2019/2023).
Uit een recent onderzoek zou blijken dat naar schatting iets meer dan 10.000 mensen, in meer of mindere mate een wens hebben om te sterven. Ruim een derde van deze groep zou er graag actief hulp bij krijgen. Dit blijkt uit een onderzoek wat in opdracht van de regering (2020) onder ruim 21000 ouderen (boven de 55 jaar) heeft plaats gehad.

Maar… ook blijkt uit het onderzoek, dat het hebben van een doodswens weer niet per definitie betekent dat men dan ook onmiddellijk dood wil. De doodswens is bij die mensen namelijk nogal veranderlijk. Ook kan de wens om te sterven door de jaren heen verminderen en zelfs verdwijnen. Het hangt sterk af van de omstandigheden waar men in leeft. Bijvoorbeeld, of iemand eenzaam is, schulden heeft, visueel gehandicapt is, slecht mobiel etc.. Hiermee wil ik maar zeggen dat het een gegeven is, dat de doodswens van sommige ouderen tegelijk een roep kan zijn om hulp. Met aandacht en goede zorg, kan de wens om te sterven bij veel ouderen veranderen, in weer zin te hebben om te leven.

Feitelijk betreft het hier een onderwerp wat al meerder keren besproken is, dus zoveel nieuw is het ook weer niet. De voorstanders van een vrijwillig levenseinde, hebben in ieder geval wat betreft dit onderzoek weer hun zin gekregen. Men hoopt dat de politieke weerstand hierdoor langzaam af zal nemen en er dus op termijn een meerderheid te vinden zal zijn voor een wettelijke regeling, die de wens tot zelfdoding bij jongeren en ouderen actief gaat honoreren.

Ook de Coöperatie vereniging ‘de Laatste Wil’ en de ‘Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde’ (NVVE), pleiten al jaren opnieuw voor de invoering van de z.g. zelfmoord pil. Men vindt dat er in Nederland een zelfmoordpil moet komen, voor mensen die niet in aanmerking komen voor euthanasie, maar toch dood willen. Al in 2013 kwam de vereniging ‘de Laatste Wil’, met de zogenaamde pil van Drion, bedoeld om het mensen gemakkelijker te maken hun leven te beëindigen.

Onvrijwillige euthanasie komt dichterbij.
Alhoewel voorstanders van euthanasie het ontkennen, is het m.i. niet ondenkbaar dat er een tijd gaat komen dat men ernstig zieke patiënten, die nog geen doodswens hebben, toch gaat vragen toe te stemmen in vrijwillige euthanasie. De steeds stijgende medisch kosten is daarbij leidend. Het zal in ieder geval voor patiënten die al eerder in hun leven een euthanasie verklaring hebben ondertekent, onmogelijk worden om daar nog op terug te komen.

Er zal in de toekomst in ieder geval nog meer rekening gehouden gaan worden met de kosten, die de verpleging of behandeling van een ernstig zieke patiënt met zich meebrengt. Het is zelfs mogelijk dat er een maatschappelijk debat gaat komen, waarin de vraag gesteld wordt of er grenzen zijn aan de kosten die we uitgeven voor de zieke medemens.

Het is goed denkbaar, dat men het op termijn zelfs asociaal gaat vinden, als iemand die ernstig ziek is en die geen kans meer heeft op verbetering, toch besluit om gewoon door te leven, ondanks de hoge kosten van de verpleging. En het is ook niet ondenkbaar dat in zo’n geval anderen over ons levenseinde een besluit gaan nemen, zoals naaste familie leden of de behandelend arts. De patiënt wordt dan alleen nog maar geïnformeerd.

Veel mensen zeggen: “ja maar er is toch een euthanasie wet?” Maar voor voorstanders van deze euthanasie wet, leverde dit echter vanaf het begin al onvoldoende op. Bij het, in 2002 legaliseren van deze wet, is er namelijk voor gekozen om dit alleen toe te staan bij ‘ondragelijk lijden’. Om die reden heeft men tegelijk bij deze wet de z.g. zorgvuldigheidsvereisten vastgelegd. Euthanasie en hulp bij zelfdoding blijven daardoor dus strafbaar, tenzij de arts zich houdt aan zorgvuldigheidsvereisten en hiervan melding maakt. Met deze laatste zin heeft men de wet er door weten te drukken. Kamerleden met nog enig christelijk ethisch besef, werden hierdoor tevreden gesteld.

Maar… waar we dan nu mee zitten, is dat bewust onvoldoende is vastgelegd wat de term ‘ondragelijk lijden’ nu precies inhoud. Sterker nog, artsen en andere deskundigen interpreteren het allemaal weer anders, hetgeen ook de bedoeling was. Het gevolg is nu dat de wet op geen enkele wijze zekerheid biedt. Er zijn nu ook steeds meer artsen, die menen dat ze de wet wel iets ruimer kunnen toepassen. Men heeft een eigen interpretatie van ondragelijk lijden en dus wanneer men de z.g. vrijwillige euthanasie legaal kan toepassen.

Al enkele jaren hebben we nu ook de z.g. mobiele teams voor euthanasie, van de NVVE. Het betreft hier een team artsen, welke bij mensen persoonlijk thuis euthanasie toepassen. Zij interpreteren de term ‘ondragelijk lijden’ ook weer op geheel eigen manier, omdat ze vinden dat de patiënt in ons land nog steeds onvoldoende geholpen wordt met de huidige euthanasie wet.

Voorstanders van euthanasie pleiten weer voor vereenvoudiging en verruiming van de wet. Vereenvoudiging in de zin dat het mogelijk zou moeten zijn, dat er gewoon een pilletje genomen wordt als men dood wil. Verruiming van de wet wil men in die zin, dat iedereen die achttien jaar of ouder is, gewoon zelf moet kunnen beslissen of hij verder wil leven.

Steeds meer mensen in onze samenleving zien tegenwoordig ook euthanasie als een aanvaardbare oplossing, om lichamelijk of geestelijk lijden te beëindigen. Maar voor een christen staat altijd bovenaan de vraag: wat zegt de Bijbel hierover?

Wat brengt een mens tot zelfdoding?
Er is verschil, euthanasie is een begrip dat in veel betekenissen kan worden gebruikt. In de eerste plaats, iemand die in ernstige mate lijdt aan een dodelijke en/of ongeneeslijke ziekte. Zo iemand kan geholpen worden door het staken van een levensverlengende medische behandeling, hetgeen passieve euthanasie wordt genoemd. Maar, men mag dan feitelijk niet van euthanasie spreken, als alleen wordt bedoeld: het achterwege laten van geneesmiddelen of medische behandelingen, zoals bijvoorbeeld heel ingrijpende operaties of chemotherapie, waarvan het resultaat niet kan worden gegarandeerd of waaraan voor de patiënt zware nadelen zijn verbonden. In een dergelijk geval kan het achterwege laten van een behandeling niet als een opzettelijke verkorting van het leven worden opgevat, dus als zelfdoding of euthanasie. Het is in veel gevallen zelfs begrijpelijk, dat mensen op een bepaald moment niet meer de kracht kunnen vinden, voor nieuwe pijnlijke en psychisch belastende onderzoeken of behandelingen.

Maar dat ligt heel anders als mensen actief geholpen worden door een dodelijke medische handeling, dan is er sprake van een zogenaamde actieve euthanasie. Men legt dan vaak de datum en het uur vast waarop men wil sterven. Vooral als het gaat om bijvoorbeeld depressieve mensen, die in een diepe depressie naar de dood verlangen, moeten we beseffen dat het verlangen om te sterven een gevolg is van de depressie. Het is maar de vraag of men nog steeds naar de dood zal verlangen, als de depressie afneemt.

Deze mensen worden bedrogen door satan, die de vader van de leugen is en die hen wijsmaakt dat na de zelfmoord alle problemen voorbij zijn. Maar de werkelijkheid is, dat als we onze ogen hier sluiten, de eeuwigheid begint. Natuurlijk kunnen we niet zeggen of iemand, in dat geval wel of niet behouden is. Maar het is beter geen risico te nemen, want de hel is een vreselijke plaats om eeuwig te moeten verblijven.

Ken je misschien dat gevoel?
Het gevoel dat niets nog zin heeft, dat jou leven geen zin meer heeft? Soms zie je het allemaal niet meer zitten. Je ziet als een berg tegen alles op. Je bent moe en je hebt nergens zin in. Veel mensen hebben hier wel eens last van. Meestal gaat het vanzelf weer over. Maar soms duurt het langer – bijvoorbeeld al weken of zelfs maanden – en heb je het gevoel dat het niet meer over gaat. Als jij je zo voelt, dan voel je je ‘depressief’. Gelukkig is er uitkomst voor je, er is een God die je liefheeft, je begrijpt en Hij is instaat om te helpen. Hij zegt in de Bijbel:
“Vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met mijn heilrijke rechterhand.” (Jesaja 41:10)

Luister naar wat de Bijbel daarover zegt.
De duivel is een dief en een mensenmoordenaar. Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar zegt Jezus: ”Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid” Joh. 10:10 en in Joh. 8:44 zegt Jezus dat satan een “moordenaar” is en de “vader der leugen”. De wanhoop gevoelens die leiden tot zelfmoord worden veroorzaakt door zijn leugens, hij stelt de mens ‘zelfmoord’ als een mogelijke oplossing voor, maar in feite is dit niet de oplossing, want er is een leven na dit leven. Satan is erop uit om ons geluk en levensvreugde te stelen, maar ook onze eeuwige behoudenis. Uiteindelijk wil hij ons het leven onmogelijk maken en ons drijven in de armen van de dood. Jezus leerde dat de dood en de vernietiging het werk zijn van “de dief” (Satan), maar Jezus wil juist dat we het ware levensgeluk zullen kennen, wat alleen van Hem kan komen. Hij zei: “Een dief komt alleen om te roven, te slachten en te vernietigen, maar………..Ik ben gekomen om hun het leven te geven in al zijn volheid”. (Joh. 10:10).

Vandaag worden er heel veel mensen door de duivel bedrogen. Vandaar dat het absoluut onjuist is, om mensen met zelfmoord neigingen te helpen hierin. Zogenaamd omdat ze recht hebben om zelf een eind aan hun leven te maken. Dit zijn ook leugens van satan. In feite wordt deze mensen een laatste kans op een eeuwig gelukkig leven, nog ontnomen.

Wat zegt de Bijbel over het nemen van je eigen leven?
God heeft een groot plan voor ons leven. God heeft ons naar zijn beeld gemaakt (Genesis 1:26-27). Hij schiep ons met een doel en God heeft een specifiek plan in gedachte voor iedereen. Zijn plan kan nooit zijn dat we door zelfdoding om het leven komen.

Luister wat de God zegt in de Bijbel: “Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER. Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk: ik zal je een hoopvolle toekomst geven.” (Jeremia 29:11).

Gods plan is voor het leven, niet de dood. De Bijbel leert dat zowel de lichamelijke en de geestelijke dood het gevolg is van onze zonde en ongehoorzaamheid aan God, maar daar staat tegenover, eeuwig leven is een genade gift aan hen die het willen ontvangen. Het loon van de zonde is de dood, maar het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer (Rom. 6:23). Het leven behoort aan God. Het is niet aan ons om ons eigen leven te nemen of het leven van iemand anders.

Luister wat de God zegt in de Bijbel: ”Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is van de Heilige Geest, die in u woont en die u ontvangen hebt van God, en weet u niet dat u niet van uzelf bent? U bent gekocht en betaald, dus bewijs God eer met uw lichaam”. (1 Cor. 6:19-20).

Als zelfmoord niet het antwoord is.
De oplossing voor onze wanhoop en hopeloosheid is niet zelfmoord, maar geloof in God. Christus belooft dat Hij ons rust zal geven van onze problemen. “Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.” (Mat. 11:28).

Een mens die rust gevonden heeft in Jezus, weet dat niets hem of haar nog kan scheiden van Jezus liefde, Lees Rom. 8: 35-39.

Advies, wat moet je doen?

• Praat er met iemand over, hou het in ieder geval niet geheim, want dat is gevaarlijk.  Ga naar een goede evangelie gemeente of kerk en vraag daar om hulp.
• Vertel je ouders, je broer of zus, je leraar of raadgever van je school, je voorganger of je jeugdleider, dat je over zelfmoord aan het denken bent. Of bezoek een goede christen therapeut c.q. psycholoog, die eventueel ook met je kan bidden.
• Als een vriend je zegt dat hij of zij serieus over zelfmoord nadenkt, dan moet je naar iemand gaan die misschien zou kunnen helpen. Je helpt je vriend in ieder geval niet door erover te zwijgen, want dan neem je een grote verantwoording op je.
• Belijd je zonden aan de Heer Jezus en accepteer de vrije gift van eeuwig leven en redding, als je dat nog niet gedaan hebt. Rom. 10:13 zegt: “Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.” Joh. 1:12 zegt: “Allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen van God te worden.”
• Breek met bewuste zonden, dingen waarvan je weet dat het tegen Gods Woord is (Lees Efeze 4:25-32). Zonden zijn openingen voor demonen in ons leven en er bestaan ook demonen van zelfmoord.
• Ga naar iemand die vervuld is met de Heilige Geest en inzicht heeft in het vernietigend werk van demonen en laat met je bidden, er is beslist bevrijding van deze zelfmoord neigingen, in Jezus naam. (Als je niemand weet, kun je ons altijd mailen)

Doorpraten? Dat kan, mail ons gerust je krijgt altijd antwoord. Klik hier

Draagmoeder of wensmoeder, wat zegt de Bijbel?

door Henk Herbold

Men spreekt momenteel van draagmoederschap als een vrouw op grond van een ‘overeenkomst’ een via kunstmatige inseminatie verwekt kind draagt voor een andere vrouw, dan ben je een zogenaamde draagmoeder of wensmoeder. De draagmoeder wordt dus door kunstmatige inseminatie bevrucht met het sperma van de man van het echtpaar, dat een overeenkomst met haar is aangegaan.

Een andere mogelijkheid is dat men de eicel van de wensmoeder en het sperma van haar man buiten de baarmoeder laat samensmelten in een proces dat eenvoudig gezegd, reageerbuisbevruchting wordt genoemd, waarna later het embryo beginsel in de baarmoeder van de draagmoeder wordt gebracht voor de verdere zwangerschap. Allerlei combinaties zijn tegenwoordig feitelijk mogelijk, speciaal ook bijvoorbeeld voor homo stellen. Afhankelijk van de situatie kan er een zaaddonor of eicel gezocht worden.

De eerste reden van draagmoederschap is heel begrijpelijk, er zijn echtparen die ontzettend graag een kind willen, maar voor wie dat medisch gezien onmogelijk is. Daarom lenen(?) zij dan, het lichaam van iemand anders voor het krijgen van een baby. Bij homostellen gaat het uiteraard alleen omdat men als man gewoon zelf geen kinderen kan baren.

Op ethisch vlak verandert er voortdurend van alles in ons land, de discussie is uiteraard ook in volle gang. Ik weet niet of u het al heeft opgemerkt, er komt nog veel meer. Zo is er een wet in de maak voor het vastleggen van een wettelijk kader voor het zogenaamde draagmoederschap, mits uiteraard de Tweede en Eerste Kamer akkoord gaan, gaat de wet er vast en zeker komen. Deze wet is over het algemeen gemaakt door mensen die weinig of geen rekening houden met wat God zegt in de Bijbel. De ChristenUnie heeft dan wel bezwaren, maar het is de vraag of dit iets zal veranderen aan het wetsvoorstel.

En dit is ook waar. De overheid krijgt al jarenlang het verzoek om het draagouderschap wettelijk vast te leggen, waarbij de belangrijkste reden is, dat de draagmoeder dan al voor de bevalling afstand moet doen van het kindje dat ze draagt. Dat kan nu niet, waardoor ouders pas na een procedure van ruim een jaar, zeggenschap hebben over de baby. Nu denk ik dat een wet toch niet kan wegnemen, dan een moeder die een kind baart, een van God gegeven moederband heeft met het kind (Lees Psalm 139). De wet maakt het daarom mogelijk alleen maar gecompliceerder, als bijvoorbeeld de moeder en/of het kind later toch weer toenadering zoeken. Steeds meer mensen gaan immers ook nu al op zoek naar hun biologische vader of moeder.

Maar we leven in een tijd waarin de westerse samenleving reageerbuisbaby’s en draagmoederschap steeds meer normaal gaat vinden. God heeft echter vast en zeker gewild dat een kind, altijd de vrucht van liefde tussen twee mensen zou zijn. Reageerbuisbaby’s en draagmoederschap maken daarentegen voortplanting steeds meer los van intimiteit en de daaruit voortvloeiende normale geslachtsgemeenschap. De vrouw krijgt dan dus geen kind meer omdat ze zelf eerst geliefd is. Maar zo is het wel door God bedoeld.

In de Bijbel komt het ook voor.
Hagar was de slavin van Sara, de vrouw van Abraham. We lezen daarover in het boek Genesis. Als kwetsbare slavin had ze ook geen zeggenschap over haar eigen seksualiteit en lichaam. Ze werd feitelijk gebruikt, misschien wel misbruikt, in dit geval door Sara. Sara was zelf onvruchtbaar, wat in Israël een grote schande was en ze meende daar iets aan te kunnen doen door Hagar te gebruiken. Ze dacht toen gewoon het recht te hebben om haar slavin Hagar aan Abraham te geven. Hagar ’s kind zou dan tevens het kind van Sara kunnen zijn. Maar het liep allemaal anders, zoals zo vaak, God kwam namelijk tussenbeide. Want later werd Sara toch zwanger en toen was Hagar en haar kind plotseling te veel. De Bijbel laat echter duidelijk zien, dat het besluit van Sara en Abraham, om via Hagar een kind te verwekken, voortkwam uit ongeloof. Dus het gebrek aan vertrouwen op God, een menselijk plan om dingen voor elkaar te krijgen op onze manier. Niet op Gods manier. Bij God heiligt het doel niet de middelen.

Het ongeloof van Abraham maakte ook hier de seksualiteit los van de intieme levenslange relatie met één vrouw, waarvoor het bedoeld was door God. En hier komt het, juist christenen zouden alles moeten doen om dit te voorkomen.

Daarom, ik zou geestelijk leiders willen oproepen om tijdens Bijbelstudie avonden, jeugd bijeenkomsten etc., deze onderwerpen meer aan de orde te stellen en vooral de Bijbel daarbij te openen en de mensen voor te houden, wat zegt de Bijbel? Want mensen zitten hiermee en weten vaak niet wat ze er vanuit de Bijbel gezien mee aan moeten

Een belangrijker vraag is: Hoe ziet God het draagmoederschap?
Gods Woord vertelt ons dat God het huwelijk als iets heiligs ziet. Zo vermeldt Hebreeën 13:4: „Laat iedereen het huwelijk in ere houden. Man en vrouw moeten elkaar trouw blijven”. God verwacht van alle christenen dat zij het huwelijk in ere houden als iets heiligs. Maar wat verontreinigt het huwelijk dan? Kort gezegd, hoererij en overspel, daardoor wordt het huwelijk duidelijk onteert en de huwelijksband verbroken.

Houdt het draagmoederschap het huwelijk dan ere? Eenvoudig gezegd: nee zeker niet.  Er is ook gewoon geen Bijbelse basis voor het maken van onderscheid tussen inseminatie door geslachtsgemeenschap en kunstmatige inseminatie door donorimplantatie. Want er wordt in beide gevallen hoererij of overspel gepleegd, ‘wanneer dus de inseminatie tot stand komt door een andere man dan de wettige echtgenoot van de vrouw’.

Ook als voor het draagmoederschap reageerbuisbevruchting wordt toegepast, dus gebruik makend van eicellen van de wensmoeder en sperma van de wensvader? Ook dat verontreinigt het huwelijksbed, want de bevruchte eicel wordt in de baarmoeder geplaatst van een andere vrouw en maakt haar in feite zwanger. Kort gezegd, deze zwangerschap is niet het resultaat van seksuele omgang tussen de draagmoeder en haar eigen man. Haar voortplantingsorganen worden op die manier misbruikt door iemand anders dan haar eigen huwelijkspartner. Het draagmoederschap is dan Bijbels gezien, ook niet voor christenen die God liefhebben en vooral Gods Woord willen gehoorzamen.

Geen veroordeling.
Hierbij willen we uitdrukkelijk benadrukken, dat we wel veel begrip hebben voor onvruchtbare echtparen die in hun grote verlangen naar kinderen toch kiezen voor de zogenaamde IVF behandeling. We willen deze mensen zeker niet veroordelen. Dat neemt echter niet weg dat we er wel bezorgd over zijn, want de medische mogelijkheden zijn enorm, terwijl christenen zich toch steeds moeten afvragen wat Gods wil is voor hun leven.

Natuurlijk, zolang als er geen sprake is van een eicel of zaadcel van een donor, is het kind nog steeds uit beide ouders, zij het dan op kunstmatige manier verwekt. Maar dat ligt toch duidelijk anders als er wel sprake is van een donor. Daaraan zou een gelovig kind van God niet aan mee moeten werken.

Strategie van satan.
Let goed op, want het gaat geruisloos, het dringt ook binnen in kerken, evangelie gemeenten, universiteiten, scholen en is zelfs de kleuterscholen binnengedrongen. Vooral via het onderwijs worden de kinderen al vroeg gewend geraakt aan deze nieuwe opvattingen. In het onderwijs en in de academische wereld en is deze revolutie zeker niet zonder resultaat.

Misschien heb je hulp nodig, of wil je anoniem je verhaal kwijt. Dat kan, je krijgt altijd antwoord: KLIK HIER.

Genderneutraal, is tegen Gods scheppingsorde.

door Henk Herbold

Genderneutraliteit betekent dat men geen onderscheid meer wil maken tussen mannen en vrouwen. Men wijst daarbij vrouwelijke of manlijke eigenschappen volledig af, ze worden gewoon ontkent of neergezet als discriminerend gedrag als je daar toch over spreekt.  Er is een verschil, er zijn mensen die fysiek gezien gewoon man of vrouw zijn, maar men zegt zich zo niet te voelen. In dat geval vind men kennelijk dat het gevoel leidend moeten zijn. Bij hoge uitzondering zijn er ook mensen waarbij het fysiek echt niet duidelijk is vast te stellen of men man of vrouw is.

In ieder geval is bij de over grote meerderheid van de mensheid, gewoon sprake van vrouwelijke of manlijke lichamelijke kenmerken. Maar toch ziet onze regering genoeg redenen, om het z.g. genderneutraal paspoort in te voeren. Men zegt dat het meer zou passen bij de geest van deze tijd. Maar men wil nog veel verder gaan, namelijk naar een genderneutrale maatschappij. In feite bestaat die genderneutraliteit gewoon niet. Niemand is helemaal genderneutraal, want bijna elk mens heeft kenmerken waaruit zijn of haar geslacht duidelijk wordt, dat te blijven ontkennen gebeurt tegen beter weten in.

Jezus heeft het als volgt gezegd in Mattheus 19:4 “Hij antwoordde en zei: Hebt je niet gelezen, dat de Schepper de mens van den beginne als man en vrouw heeft gemaakt?”

Het is in deze tijd van groot belang dat we in de kerk of evangelie gemeente de Bijbelse waarheid blijven verkondigen, met betrekking tot actuele zaken als: genderneutraliteit, homofilie, huwelijk en seksualiteit in het algemeen. De wereld om ons heen doet het ook, onze kinderen worden op jonge leeftijd al besmet met het wereldse denken over seksualiteit. Feitelijk was het beter als we de wereld voor waren en onze kinderen eerst vanuit de Bijbel, onderwijs hierover gaven. Als we ons dit goed realiseren dan wordt tegelijk duidelijk hoe belangrijk kinder-, tiener- en jeugd- leiders(sters) zijn in de gemeente. Nee, het is niet alleen gezellig bezig zijn met de kinderen. Leiders hebben de verantwoordelijkheid om hen bij Jezus te brengen en vooral, om een tegenwicht te zijn tegen al het onheilige en on-Bijbelse wat ze buiten en op school horen. Misschien moet er wel aangepast materiaal komen voor kinderen, om deze dingen eenvoudig uit te leggen. Mijn gebed is dat er zulke mensen zullen opstaan, die vervuld zijn met Gods Geest en wijsheid van God hiervoor ontvangen hebben.

Ik zou ook geestelijk leiders willen oproepen om tijdens Bijbelstudie avonden, jeugd bijeenkomsten etc., deze onderwerpen gewoon aan de orde te stellen, de Bijbel daarbij te openen en de mensen voor te houden, wat zegt de Bijbel? Laat ons vooral niet vergeten in de eindtijd te leven. Dat wil zeggen, de tijd waarvan de Bijbel voorspelt, dat de put van de afgrond (plaats waar demonen verblijven), open zal gaan, om mensen te besmetten met zonden en de vele leugens van satan. (Openbaring 9:1, 1 Timotheüs 4;1, 2 Timotheüs 3;1)

Waar komt genderneutraliteit vandaan?
Er zijn steeds meer mensen die “denken” niet volledig man of vrouw te zijn. Vooral onder de zogenaamde LHTB’s (lesbisch, homoseksueel, biseksueel, transgender, interseksueel) pleit men voor een gender neutrale wereld, d.w.z. men wil zelfs niet meer als man of vrouw aangesproken worden of ingedeeld worden. Je bent dus niet langer een hij of zij, maar een ‘het’ (= onzijdig). Bijvoorbeeld, de NS is daar inmiddels al mee begonnen, door reizigers niet meer aan te spreken met ‘dames en heren’, maar met ‘beste reizigers’. Natuurlijk is dit voorlopig nog geen probleem, maar dit is wel nog maar een begin, het gaat nog heel veel verder.

Voorstanders van een genderneutrale maatschappij, roepen dat er ook veranderingen komen in speelgoed, tijdschriften, kleding, beroepskeuze, scholing en sportverenigingen en nog veel meer. Ook bijvoorbeeld de sekse registratie bij geboorte zou moeten verdwijnen. Je kunt het allemaal samenvatten onder de zogenaamde gender-revolutie of het gelijkheidsprincipe en de overheid werkt hier ijverig aan mee. Zelfs een aantal  zogenaamde christelijke partijen, gaan hierin mee en persoonlijk vind ik dat onbegrijpelijk.

Gezien vanuit het standpunt van de Bijbel is er echter geen compromis mogelijk, zelfs niet als dit in de toekomst voor christenen gevolgen zou hebben, voor de verhoudingen binnen onze samenleving. Maar daarvoor moet je wel het karakter hebben van mensen uit de Bijbel zoals Kaleb, Daniël, Johannes de doper, Stefanus, Paulus etc., die weigerden om compromissen te sluiten. Voor veel mensen lijkt het allemaal onschuldig, maar dat is het niet en er komt nog veel meer. Dit is slechts een van de vele maatregelen waarmee op dit moment deze ideologie aan ons wordt opgedrongen.

De gender-revolutie.
Het zogenaamde gelijkheidsprincipe is bezig om de wereld in haar greep te krijgen. We beseffen echter nog niet, hoever dit proces al gevorderd is, dat alles heeft ook te maken met de zogenaamde gender-revolutie.

Wat bedoel ik? Het gaat om het stap voor stap afbreken van de eigen identiteit van mannen en vrouwen. Speciaal als het gaat om van oudsher traditionele vormen, zoals het seksuele gedrag van mannen en vrouwen en de sociale verhoudingen in maatschappij, huwelijk en gezin. Zo ook het beleid van de EU is erop gericht, dat de verschillen tussen mannen en vrouwen zoveel als mogelijk moeten verdwijnen. Het gelijk willen zijn van mannen en vrouwen heeft er o.a. toe geleid dat het begrip sekse, wat gewoon het biologische geslacht aangeeft, nu vervangen wordt door het begrip gender. Men wil met het begrip gender benadrukken dat vooral iedere seksuele gerichtheid: heteroseksueel, homoseksueel, lesbisch, biseksueel en transseksueel, gelijkwaardig is voor onze regering en ook door ons (de maatschappij) moet worden aanvaard.

Het doel is uiteindelijk om een nieuwe mens te scheppen, die de vrijheid heeft zijn seksuele identiteit onafhankelijk van zijn biologische geslacht te kiezen en te beleven. Het seksuele verschil tussen man en vrouw, zoals in de oorsprong door de Schepper bedoeld,  wordt niet meer als van deze tijd beschouwd. Maar in diepste wezen gaat het om een strijd tegen God en de Bijbel, men wil vrij zijn. Deze ideologie is feitelijk bezig een soort nieuwe “religie” te worden, die  straks vanuit onze overheid iedere burger wordt opgelegd.

De genderrevolutie past bij de manier van denken waarin de menselijke behoeften en gevoelens de bron van moraal zijn. Dus, goed is wat goed voelt. Waarheid is wat mensen zelf vinden en niet wat God zegt in de Bijbel. In wezen wordt de mens als een maakbaar product gezien. De genderideologie gaat heel ver: zij is een regelrechte ontkenning van de werkelijkheid dat God de mens mannelijk en vrouwelijk heeft geschapen.  Vergeet het niet, het is een leugen van satan.

Strategie van satan.
Let goed op, want het gaat geruisloos, de zogenaamde gender revolutie dringt ook binnen in kerken, evangelie gemeenten, universiteiten, scholen en is zelfs de kleuterscholen binnengedrongen. Vooral via het onderwijs worden de kinderen al vroeg gewend geraakt aan deze nieuwe opvattingen. In het onderwijs en in de academische wereld en is  deze revolutie zeker niet zonder resultaat.

Iedereen die tegen deze nieuwe ideologie is, wordt discriminatie, racisme en domheid verweten, er rust daarom gewoon een taboe op het geven van kritiek. Deze strijd om gelijkheid wordt ook slim voorgesteld als: een strijd voor vrijheid, tolerantie en mensenrechten en… wie kan daar nu tegen zijn. En het grote wapen dat men in de strijd gebruikt, is o.a. de antidiscriminatiewet.

Zelfs onze jongste kinderen.
Zelfs voor groep 1 en 2 van de basisschool heeft men nu een programma om de gendertypering te doorbreken. Jawel, onze 4 en 5 jarige kinderen in ons land, krijgen er op de scholen mee te maken. Want ook deze kleine kinderen lijden(?), volgens de minister  (2019), aan het “genderstereotypen”. De minister schakelt daarom nu het onderwijs in om het z.g.  ‘genderstereotypering’ bij kinderen te doorbreken’.

In Nederland zijn we verplicht om onze kinderen vanaf 5 jaar naar school te sturen en dus is er geen ontsnappen aan de z.g.  lhbt-propaganda, wat nu wordt verplicht op de scholen. Men zegt nu, jongeren moeten feministisch gestuurd worden in hun beroepskeuze. Daarom moeten o.a. schoolboeken herschreven worden. Die bevatten namelijk ook veel traditionele geslachtsrollen en dat vindt de minister fout. Dit zal naar verwachting een geweldig effect hebben op onze kinderen.

En de verwarring kan nog verder.
Ook neemt het aantal mensen toe dat van geslacht wil veranderen, de zogenaamde transgenders. De geslachtsverandering is al lange tijd, tot op zekere hoogte mogelijk, maar toch kan nog lang niet alles. Zo blijft het nog onmogelijk dat een man die omgebouwd is tot vrouw, ook zwanger zou worden en kinderen baren. Het is dus nog steeds noodzakelijk om een draagmoeder erbij te betrekken, die het kind baart. Reden genoeg om weer meer kostbaar onderzoek te doen, want men vindt dat alles wat we tegenwoordig willen, moet ook mogelijk zijn.

Mensen die denken dat ze in het verkeerde lichaam zijn geboren, geloven dus dat God bij de conceptie, een fout heeft gemaakt en dit is onmogelijk. Transgender en Transseksualisme is daarom absoluut een leugen van satan.

In Jeremia 1:5 zegt God tot de profeet: “…voordat Ik u in de moederschoot vormde, heb Ik u gekend; voordat u uit de baarmoeder naar buiten kwam, heb Ik u geheiligd”.

Mijn geslacht, als man of vrouw, maakt deel uit van mijn identiteit, dus hoe God mij gedacht heeft te maken. Als dit Gods plan voor mijn leven is, kan het niet zomaar door mensen veranderd worden. Misschien wel uiterlijk, maar niet innerlijk. Want net zoals een vis niet omgezet kan worden in een vogel, kan een man niet in een vrouw worden veranderd, of omgekeerd, omdat ons geslacht een fundamenteel aspect is van hoe we door God geschapen zijn.

Maar satan is beslist de oorzaak van gender verwarring. Door de zonde worstelen mensen met allerlei mentale, emotionele, fysieke en seksuele gebrokenheid. De wereld is vol misbruik, geweld, angst, onwetendheid, ziekte, armoede en verslaving. En dit alles wordt aangevuurd door de duivel, die Jezus ‘leugenaar en vader van de leugens’ noemde (Johannes 8:44). Maar Jezus maakt vrij.

Misschien heb je hulp nodig, of wil je anoniem je verhaal kwijt. Dat kan, je krijgt altijd antwoord: KLIK HIER.

Tegen Israël strijden is tegen God strijden.

Door Henk Herbold

Al jaren laait het vuur tussen Israël en Hamas af en toe op, maar niet vaak zo heftig als nu (2023). Beide partijen en hun aanhangers hebben uiteenlopende verhalen over de oorzaak van het conflict en wie er nu precies gelijk heeft. Maar de feitelijke oorzaak is een diep gewortelde haat die nog steeds dagelijks gevoed wordt.

Kinderen leren haten.
Wie zijn die gewelddadige mannen en vrouwen die zich aansluiten bij een organisatie als Hamas. Het zijn mensen die opgevoed zijn met Jodenhaat en ook religieuze waanzin. Het is tevens een zeer verontrustend feit dat sinds de oorlog is uitgebroken tussen Israël en Hamas, dat het antisemitisme of gewoon Jodenhaat momenteel in de wereld zo explosief toeneemt.

Al jaren is Hamas ook bezig Palestijnse kinderen op te voeden, in het leren haten van Joden, christenen, andere gelovigen en afvalligen van de Islam. Kinderen leren al vroeg op school leuzen te roepen als: ‘Dood aan Amerika! Dood aan Israël! Vervloekt zijn de Joden! De overwinning is aan de Islam!’ Ze lopen rond met Islamitische symbolen en namaak geweren. Ze worden al jong geleerd dat een martelaar worden, doordat je sneuvelt in een gevecht met een Jood of een ongelovige, het hoogste ideaal is voor een Moslim.

Deze vorm van negatieve beïnvloeding van kinderen, betekent dat ook uit de nieuwe generatie, nieuwe vijanden voor Israël zullen groeien en de strijd dus ook in de toekomst zal worden voortgezet. En dit is nu precies de bedoeling. Ook de Arabische buurlanden zullen niet rusten voordat ze Israël van de kaart hebben geveegd. Dat moest dus wel op een volgende oorlog uitlopen en die oorlog moet Israël weer winnen. Want de Arabieren kunnen tien oorlogen verliezen, maar de Israëli’s slechts één, want dan is het echt afgelopen met dit volk.

Haat is als een klein zaadje, wat geplant wordt in de harten van Palestijnse kinderen. Het zal langzaam gaan groeien en als het kind volwassen is, zal het een grote boom geworden zijn, die nauwelijks nog uit te roeien is. Alleen de liefde van Jezus is nog instaat om deze haat om te zetten in liefde. Gelukkig zijn er momenteel ook steeds meer Palestijnse christenen, die in het geheim samen komen en bidden voor hun volk. Een groeiend aantal moslims bekeert zich tot het christendom, maar zij worden wel hevig vervolgd. Familieleden en extremistische moslims bedreigen hen.

En  toch is er hoop voor Israël. Het dagelijks gebed bij de Klaagmuur en de vele briefjes met gebeden in de naden van de muur, getuigen van een diep verlangen van vele Joden naar de komst van de Messias. Op een dag zal Hij komen en Zijn volk Israël verlossen (lees Zacharia 14). Jezus zal zichzelf bekend maken aan Zijn Joodse broeders, zoals Jozef zichzelf ook eens bekend maakte aan zijn broers.

De z.g. tweestatenoplossing is ook geen oplossing.
Een tweestatenoplossing zal geen echte vrede geven, maar het zal eerder nog sneller tot een escalatie tussen de twee aartsvijanden leiden. Waarom? Omdat de strijd van o.a. de regerende partij van het Palestijnse volk, de Hamas, helemaal niet gaat om een eigen staat. Het gaat veel meer om de haat tegen het Joodse volk. Men zal niet tevreden zijn met een eigen Staat, omdat men feitelijk een eind wil maken aan de Staat Israël en het Joodse volk wil verdrijven uit de regio. Hamas heeft het ook klaar en duidelijk in haar handvest staan, dat men de Staat Israël en daarmee ‘alle Joden’ totaal wil uitroeien. De tekst van het handvest maken één ding zonneklaar: het denken van Hamas is doordrenkt van haat. Haat tegen de Joden (die in de koran als “apen en zwijnen” worden afgeschilderd), maar ook haat tegen gematigde regimes in moslimlanden én haat tegen christenen.

Wat staat Israël in deze tijd te wachten?
In de Bijbel kunnen we lezen wat er in de toekomst gaat gebeuren met Israël. De Bijbel spreekt over een oorlog van ‘alle volken’ tegen Jeruzalem, wat symbool staat voor heel Israël (Lees Zacharia 12 en 14 ) en gedeeltelijk is die oorlog al lang aan de gang. De Bijbel (Ezechiël 38 en 39) vertelt verder over een machtig leger uit het Noorden (Rusland, Iran en Turkije?) dat Israël zal binnenvallen. In Psalm 83 lezen we over plannen van Arabische landen om Israël binnen te vallen. In al die gevallen zal de God van Israël ingrijpen en loopt het met de antisemitische aanvallers slecht af.

De antichrist zal nog komen, de grote wereldleider van het laatste uur (2 Thes.2:9,10). Voor een korte periode zal Israël menen dat hij de beloofde Messias is. Hij zal ook een schijnvrede brengen tussen Israël en de Arabische volkeren rondom en het weer mogelijk maken dat Israël z’n tempel herbouwd in Jeruzalem. Maar deze wereldleider zal in z’n hoogmoed steeds verder groeien en tenslotte in de tempel van Israël zich als een God laten vereren (2 Thes.2:3,4). Dan zullen ze inzien bedrogen te zijn en vluchten naar de bergen en de woestijn. Uiteindelijk zal de Verlosser, de Messias Zelf ingrijpen en zal de Here Jezus zijn koninkrijk van recht en gerechtigheid op aarde brengen (2 Thes.2:8).
God waarschuwt in Zijn Woord niet zomaar de beschuldigende vinger uit te steken richting Israël en het Joodse volk. Luister:

• Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. (Zacharia 12:3).
• Tot Sion zegt God: ‘Want het volk en het koninkrijk die u niet willen dienen, zullen te gronde gaan, en die volken zullen zeker verwoest worden’ (Jesaja 60:12). Laat dit een waarschuwing zijn voor alle landen en volken die zich nu tegen Israel keren.

De God van Israël staat achter Israël
Elk volk en elke leider die tegen Israël strijd, zal daarvan eens de consequenties moeten dragen. Daar is de Bijbel heel duidelijk over. Lees maar wat Joel 3 zegt: ‘…Ik zal alle volken verzamelen en afvoeren naar het dal van Josafat, en Ik zal aldaar met hen in het gericht treden ter oorzake van Mijn volk en Mijn erfdeel Israël, dat zij onder de volken verstrooid hebben, terwijl zij Mijn land verdeelden en over Mijn volk het lot wierpen…’

Dit is dan de profetische uitspraak, die voor onze ogen wordt vervuld. Het grootste internationale wonder uit de hele geschiedenis is de terugkeer van Israël naar het beloofde land, nadat ze vijfentwintig eeuwen onder de volken der aarde verstrooid waren. Het is de aanzet tot de vervulling van Gods woorden, ons opgetekend in Ezechiël 36.

“Want Ik zal u uit de heidenen halen, en zal u uit al de landen vergaderen; en Ik zal u in uw land brengen. Dan zal Ik rein water op u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinheden en van al uw drekgoden zal Ik u reinigen. En Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u; en Ik zal het stenen hart uit uw vlees wegnemen, en zal u een vlesen hart geven. En Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u; en Ik zal maken, dat gij in Mijn inzettingen zult wandelen, en Mijn rechten zult bewaren en doen. En gij zult wonen in het land, dat Ik uw vaderen gegeven heb, en gij zult Mij tot een volk zijn, en Ik zal u tot een God zijn” (Ezech. 36:24-28).

Deze profetie zien wij in deze tijd naar zijn vervulling toe gaan. Er moet echter nog één ding gebeuren, voordat alle profetieën betreffende Israël vervuld kunnen worden. Die ene gebeurtenis is de opname der Gemeente, dit moment komt naar verwachting, steeds dichterbij. Gezien de hedendaagse gebeurtenissen in het licht der profetie is dit de meest dringende vraag: “Bent u klaar om de Heer te ontmoeten?”

“Zie, Ik kom haastig; zalig is hij, die de woorden van de profetie van dit boek bewaart” (Openb.22:7).

Meer weten http://www.evangelisch-nieuws.nl

Het aftellen is begonnen, de Russische beer is wakker.

Door H.A.Herbold

Zo lezen we o.a. in Ezechiël 38:1-16 “Het woord des Heren kwam tot mij; Mensenkind, richt uw aangezicht tegen Gog in het land Magog, de grootvorst van Mesech en Tubal: profeteer tegen hem, en zeg: zo zegt de Here Here: zie, ik zal u Gog, grootvorst van Mesech en Tubal! Ik zal u komen halen, haken slaan in uw kaken en u doen uittrekken met uw gehele leger. …..en gij zult optrekken tegen Mijn volk Israël als een wolk die het land bedekt.”

De meeste Bijbelonderzoekers zijn het er wel over eens dat met Magog, Rusland bedoeld wordt en dat Gog de toekomstig leider van dit land zal zijn. Volgens Genesis 10 was Magog een kleinzoon van Noach. De afstammelingen van Magog hebben ten noorden van het Kaukasusgebergte in het huidige Rusland gewoond en is het volk van waaruit de moderne Russen voort gekomen zijn. Ros, of Rus, was een van de stammen die van Magog afstammen. Zij hebben lang in de omgeving van de Wolga gewoond. Mesech en Tubal waren jongere broers van Magog (Genesis 10:2) en hebben ook in het gebied van het huidige Rusland gewoond. Mesech was de stichter van de Moski, en van dit naamwoord is ‘Moskou’ afgeleid. Tubal is de stamvader van de Tibereni die langs de Zwarte Zee gewoond hebben.

Mogelijk is met de crisis in de Oekraïne en in het Midden Oosten, de Russische beer pas goed wakker geworden uit zijn winterslaap en verkeerd de hele wereld nu in groot gevaar, God weet het alleen.

In ieder geval zullen de recente ontwikkelingen tussen Amerika en Rusland voor enorme economische en politieke problemen kunnen zorgen. Er wordt uiteraard op dit moment heel veel diplomatiek werk verzet om een escalatie te voorkomen, maar laat ons beseffen dat er gewoon geen eenvoudige oplossingen bestaan voor dit probleem en dus hangt een confrontatie mogelijk in de lucht.

Maar….zouden de gebeurtenissen waarvan we vandaag getuige zijn, de aanloop kunnen zijn van de vervulling van Bijbelse profetieën? God weet het alleen, maar er is toch veel wat mogelijk in die richting wijst.

Echter hoe alarmerend de huidige gebeurtenissen ook zijn, in het licht van de eindtijd profetieën van de Bijbel zouden ze ons niet hoeven te verbazen. Het is goed mogelijk dat we op dit moment getuige zijn van de voorbereidingen van de vervulling van Ezechiëls profetie, die ongeveer 2600 jaar geleden zijn geschreven. De Bijbel beschrijft o.a. in Ezechiël 38 en 39 een massale invasie in Israël door een coalitie van verschillende landen die in de eindtijd plaats zal vinden.

Als er iets is wat deze huidige crisis heeft duidelijk gemaakt, dan is het wel dat de macht in de wereld aan het verschuiven is. Het ooit zo rijke en machtige Westen moet naast China en het Midden-Oosten nu ook rekening houden met opkomende machten als Rusland en Iran. Twee landen die volgens de profetie van Ezechiël 38 een geweldige aanval op Israël zullen leiden in de eindtijd.

In de gebeurtenissen van de laatste tijd horen we a.h.w. het profetische hoefgetrappel al. Mocht het tot een confrontatie komen tussen Rusland en enkele westerse mogendheden, dan zal dit zeker grote gevolgen hebben voor de rest van de wereld en met name in het Midden Oosten. Laten we uiteraard bidden en hopen op een diplomatieke oplossing, maar ook dan is niet alle gevaar geweken. De ene reactie kan voor de andere actie zorgen, zoals domino stenen elkaar in hun val versterken.

Heel veel van deze gebeurtenissen hebben met provocatie en verdeling van de macht in de wereld te maken, men wil a.h.w. nagaan tot hoe ver men kan gaan. Rusland weet als geen ander hoe afhankelijk de Europese staten inmiddels zijn van de gas toevoer uit dat land en hoe verder de gehele westerse wereld afhankelijk is van de olie uit het Arabische deel van de wereld. We liggen feitelijk letterlijk aan het infuus en dit maakt onze positie uiterst gevaarlijk. Met name speelt dit een rol in het conflict in het Midden Oosten tussen Israël en de buurlanden. In voorgaande oorlogen in het Midden Oosten, werden Amerika en de Europese Unie nog gezien als vrienden van Israël. Maar…met de afhankelijke positie die we nu hebben, zal dat dan nog zo zijn, in het geval van een nieuw conflict? Niemand weet het dan God alleen.

De Russische beer is mogelijk al uit zijn winterslaap ontwaakt en laat in het huidige conflict in de Oekraïne, zijn tanden zien. Daarmee laat de Russische beer overduidelijk zien waar hij toe instaat is en dit heeft straks zeker invloed op het standpunt van de westerse mogendheden, als Rusland opnieuw zijn invloed zal doen laten gelden om regimes, als van Iran en Syrië te steunen, die Israël haten. Achter dit alles hangt dreigend de oude profetie van Ezechiël 38-39, die voorzegt dat Iran (het oude Perzië) een sleutelrol zal spelen in de eindtijd en met andere landen een verbond zal aangaan om Israël aan te vallen. Wat we zien gebeuren, lijkt te wijzen op de vervulling van die grote profetie.

De grote ontsnapping.

Op een dag, misschien al heel snel, zal de wereld worden opgeschrikt door de vervulling van iets wat de opname van de gemeente heet — een plotselinge gebeurtenis, waarbij kinderen van God die Jezus liefhebben, van deze aarde wordt weggehaald.

In een fractie van een seconde zal ons sterfelijk lichaam veranderen in een lichaam wat onsterfelijk wordt (net als bij Jezus gebeurde, ons voorbeeld). Jezus zal ons in de lucht tegemoet komen en we zullen met Hem een hemels feest vieren, wat we noemen de Bruiloft van het Lam (Openb.19).

Lees:

• Mat.24: 36-44 Dan zullen er twee in het veld zijn, één zal aangenomen worden en één achtergelaten worden; twee vrouwen zullen aan het malen zijn met de molen, één zal aangenomen worden, en één achtergelaten worde. Waakt dan, want gij weet niet, op welke dag uw Here komt. Maar weet dit: Als de heer des huizes geweten had, in welke nachtwaak de dief zou komen, hij zou gewacht hebben en in zijn huis niet hebben laten inbreken. Daarom, weest ook gij bereid, want op een uur, dat gij het niet verwacht, komt de Zoon des mensen
• 1 Thes. 4:16-17 Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij hem zijn.
• Openb.3:10 Omdat gij het bevel bewaard hebt om Mij te blijven verwachten, zal ook Ik jou bewaren voor de ure der verzoeking, die over de gehele wereld komen zal, om te verzoeken hen, die op de aarde wonen.
• 1 Cor.15:52, 53 in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, wanneer de bazuin het einde inluidt. Wanneer de bazuin weerklinkt, zullen de doden worden opgewekt met een onvergankelijk lichaam en zullen ook wij veranderen. Want het vergankelijke lichaam moet worden bekleed met het onvergankelijke, het sterfelijke lichaam met het onsterfelijke.
• 1 Thes. 1:10 en om zijn Zoon te verwachten uit de hemel: Jezus, die hij uit de dood heeft doen opstaan en die ons zal redden van het komende oordeel.
• Mat.21:34,35 Pas op dat jullie hart niet afgestompt raakt door de roes en de dronkenschap en de zorgen van het dagelijks leven, zodat die dag (wanneer de verdrukking begint) jullie overvalt, onvoorspelbaar als een val die dichtklapt. Want plotseling zal hij komen over allen die waar ook op aarde wonen. Wees waakzaam en bid onophoudelijk om te ontkomen aan de dingen die gebeuren gaan

Alleen zij die een nauwe relatie met Jezus hebben, zullen het straks mee maken. Zorg het niet te zullen missen, zoek de Heer in gebed. Hij zal zich zeker door laten vinden.

Meer weten over wat de Bijbel zegt over de eindtijd? Stuur gerust uw vragen of opmerkingen, u krijgt altijd antwoord. KLIK HIER

Antisemitisme bestaat ook in Nederland.

Door Henk Herbold

Zelfs in ons land.
Een politieke partij als GroenLinks, heeft onlangs officieel een internationaal boycot programma tegen Israël omhelst. In die kringen worden nu opvattingen verkondigd als, ’koopt niet bij Joden’ en ‘boycot Joodse bedrijven’ etc.. Israël krijgt zoals gewoonlijk van alles de schuld, maar veel van die mensen weten niet dat wie tegen Israël strijd, tegen God strijd.

• De profeet Jesaja heeft het vele duizenden jaren terug al gezegd in Jes. 54:17 “Dat elk wapen dat tegen Israël gesmeed wordt, niets zal uitrichten”.

• Ook in het prachtige verhaal van koningin Ester in de Bijbel, lezen we van Haman, een Jodenhater in het toenmalige Meden en Perzische rijk. De man haatte de Jood Mordekai en sprak daarover met zijn vrouw Zeres. Zijn vrouw was echter wijzer dan hij, zij sprak toen die geweldige woorden: “…als Mordekai uit het zaad der Joden is, dan zult gij niets tegen hem vermogen; integendeel; gij zult voor hem ten val komen…” (Lees het in Ester 6: 13,14).

Achter Israëls tegenstanders zit satan, die de totale vernietiging van dit volk op het oog heeft. Maar de God van Israël is de Almachtige, Hij zal Zijn volk niet aan hun lot over laten.

Maar de Bijbel leert ons hoe het zal aflopen.
Als satans bedoeling bijna bereikt is, dan verschijnt aan de hemel het teken van de Zoon des mensen en heeft de wederkomst Jezus plaats op de wolken des hemels, met grote kracht en heerlijkheid, waarbij Hij vergezeld zal worden van de hemelse legerscharen, gehuld in witte klederen en op witte hemelse paarden. Wanneer Christus Zijn voeten zal plaatsen op de Olijfberg, vanwaar Hij eens is opgevaren, zal deze berg, door een enorme aardbeving, (Openbaring 16:17-20; Jesaja 24: 19-20), middendoor splijten en een zeer groot dal vormen, waardoor de Joden kunnen vluchten naar de bergen.

Israël is Gods wonder.
Aan het oostelijke deel van de Middellandse Zee ligt een smalle, onbetekenende strook land. In vergelijking met bijvoorbeeld Nederland, heeft het slechts een oppervlakte van ongeveer de helft van ons land. Daarbij komt nog, dat een groot gedeelte bergachtig is en het in het zuiden een woestijn. Daarom, slechts een deel van het land is bewoonbaar. Echter, dank zij energieke technieken van bevloeiing van knappe ingenieurs, wordt de woestijn elk jaar iets kleiner en wordt er steeds meer land vruchtbaar en bewoonbaar. In dit land wonen momenteel ongeveer 6 miljoen mensen. Dat kleine land is de relatief nog jonge Staat Israël, welke in 1948 door een wonder Gods is ontstaan.

In 1948 zouden de Joden feitelijk worden afgemaakt, zo hadden de leiders van alle omringende Arabische landen aangekondigd, toen de Staat Israël in 1948 geboren was. De Joden vochten echter terug, en hoe, want ze wisten wat er zou komen als ze zouden verliezen. Ze veroverden wat armzalige strookjes woestijn erbij, want dat gebeurt in oorlogen: grenzen worden aangepast.

Er zijn in 1948 en daarna meer Joden uit Arabische landen gevlucht dan er Arabieren gevlucht zijn uit het gebied dat Israël zou worden. De gevluchte Joden pasten zich in Israël aan, werden deel van een ongekend dynamische samenleving, die inmiddels qua ontwikkeling en welvaart tot de wereldtop behoort. En de Arabische vluchtelingen bleven vluchtelingen, al eenenzeventig jaar, ook in Jordanië, waar zij de meerderheid vormen. Hun verre nakomelingen maken zichzelf wijs dat hun rijkdommen door de Joden zijn gestolen. Maar, die rijkdommen waren er in 1948 gewoon niet. Maar die zijn door de Joden later eigenhandig opgebouwd.

Het feit dat Israël tot de dag van vandaag nog steeds bestaat, ondanks dat men omringd is door vijandige Arabische volkeren, is een nog groter wonder. Zoals ook de hele geschiedenis van Israël van oudsher vol met wonderen is geweest. Israël is ook het enige volk tussen alle andere volken uit het verleden en uit het heden, waarvan de gehele geschiedenis nauwkeurig voorzegt en beschreven werd, tot in de kleinste details, in de Bijbelse profetieën.

God is met dit volk en daarom zal het steeds winnen. Het kan soms fout dreigen te gaan, maar God zal dit volk steeds weer opvangen, zoals een moeder adelaar haar jongen opvangt en draagt op haar vleugels. God zegt in Exodus 19:4 tot Israël ‘… ik heb u als op adelaarsvleugels gedragen… ’ .

Een woestijn komt tot bloei.
Voor het jaar 1948 was die kleine strook land niets anders dan een dorre woestijn, waar nauwelijks iets groeide. Nadat de Joden zich daar definitief vestigde en de Staat Israël een feit was, begon de verandering. Precies zoals ook de Bijbel het honderden jaren tevoren door de profeet Jesaja voorzegt had. God had Israël in de Bijbel o.a. beloofd, dat ze terug zouden keren naar dit land en dat de dorre woestijn weer zal gaan bloeien. Vandaag zien we deze belofte van God in vervulling gaan. Lees Jesaja 35:1 ‘De woestijn en de dorre plaatsen zullen vrolijk zijn, de wildernis zal zich verheugen en in bloei staan als een roos’.

Waarom gebeuren deze dingen met dit volk? Wel er rust een belofte van God op dit volk. Niet omdat dit volk beter is dan andere volkeren, zeker niet, maar omdat God Zijn plannen heeft met dit volk, o.a. wil Hij doormiddel van dit volk de wereld zegenen. Tegen alle verwachtingen van velen tegenstanders in, zien we ook in deze tijd dat de profetieën over Israël vervuld worden. Gelukkig zijn er in toenemende mate christenen, die Gods plan met dit volk herkennen en voor Israël gaan bidden. Maar tegelijk zien we ook de tegenstand en kritiek in de wereld toenemen.

Nederzettingen beleid.
Met name richt men zich ‘in deze tijd’ op het nederzettingen beleid van Israël. De Israëlische regering heeft opnieuw besloten (2016), om de bouw van nieuwe nederzettingen in de zogenaamde bezette gebieden, toe te laten. Het is nu eenmaal noodzakelijk voor Israël om woningen te hebben voor de groeiende bevolking en tegelijk is dit een manier om de woestijngrond verder te ontginnen. Het Palestijnse bestaansrecht ligt verankerd in het fictieve verhaal van de verdrijving van hun rijke landgoederen door westerse Joden, en dat verhaal wordt, met de sleutels van het huis in de hand, sinds 1948 van generatie op generatie overgedragen

Onder invloed van deze Palestijnse propaganda, beschuldigen westerse landen Israël systematisch van het inpikken van Palestijns land, waardoor men gaat twijfelen aan Israëls goede wil om vrede met het Palestijnse volk en haar Arabische buren na te streven. Normaal zou men zich niet druk maken en zou men eerder blij zijn dat Israël het woestijnland wil ontginnen en bewoonbaar maken. Overigens is er geen sprake van het inpikken van land. De grond waarop gebouwd wordt is gewoon aangekocht, o.a. door het Joods Nationaal Fonds of Israël heeft het land in de zesdaagse oorlog (1967) op haar Arabische buren veroverd. Laten we daarbij niet vergeten dat niet Israël die oorlog begonnen is, maar haar Arabische buurlanden zelf. Zolang er geen sprake is van een stabiele vrede met deze landen, zal Israël vanwege haar eigen veiligheid, zich nooit volledig terugtrekken uit deze gebieden.

Daarom de (zogenaamde) bezetting van de West Bank, waarvan de echte naam Judea en Samaria luidt, wordt wel door de Palestijnen naar voren geschoven als de Israëlische oerzonde. Maar dat is die niet. De oerzonde is veel eerder de weigering van de Arabische staten om in 1948 de VN-deling van het Britse Mandaatgebied Palestina te aanvaarden. Dat is de kern van de zaak. Alle oorlogen komen daaruit voort.

Maar omdat tegenstanders denken, dat hiermee de vooruitzichten op een z.g. tweestaten oplossing met het Palestijnse volk onmogelijk wordt, verzet men zich. Die zogenaamde tweestaten oplossing wordt door de westerse mogendheden algemeen gezien als de sleutel tot vrede in het Midden Oosten en is ook de uitkomst van de Amerikaanse buitenlandse politiek.

De tweestatenoplossing is echter geen oplossing.
Een tweestatenoplossing zal geen echte vrede geven, maar het zal eerder nog sneller tot een escalatie tussen de twee aartsvijanden leiden. Waarom? Omdat de strijd van o.a. de regerende partij van het Palestijnse volk, de Hamas, helemaal niet gaat om een eigen staat. Het gaat veel meer om de haat tegen het Joodse volk. Men zal niet tevreden zijn met een eigen Staat, omdat men feitelijk een eind wil maken aan de Staat Israël en het Joodse volk wil verdrijven uit de regio. Hamas heeft het ook klaar en duidelijk in haar handvest staan, dat men de Staat Israël en ‘alle Joden’ totaal wil uitroeien. De tekst van het handvest maken één ding zonneklaar: het denken van Hamas is doordrenkt van haat. Haat tegen de Joden (die in de koran als “apen en zwijnen” worden afgeschilderd), maar ook haat tegen gematigde regimes in moslimlanden én haat tegen christenen.

Haat is de oorzaak.
Hamas zal daarom beslist niet tevreden zijn met een deel van het land. Dan hebben ze immers nog steeds een welvarende Joodse staat naast zich, waar ze zelfs in veel opzichten nog economisch afhankelijk van zijn. Laat ons niet vergeten dat veel Palestijnen mede door hun hoge bevolkingsgroei, wel verplicht zijn om te gaan werken bij Israëlische ondernemers. Op die manier zal de onvrede blijven groeien. De oorzaak van het probleem ligt in de haat, die al vroeg gezaaid wordt in de harten van de kinderen. Daar ligt de kern van het probleem.

Al jaren is de Hamas ook bezig Palestijnse kinderen op te voeden, in het leren haten van Joden, christenen, andere gelovigen en afvalligen van de Islam. Kinderen leren al vroeg op school leuzen te roepen als: ‘Dood aan Amerika! Dood aan Israël! Vervloekt zijn de Joden! De overwinning is aan de Islam!’ Ze lopen rond met Islamitische symbolen en namaak geweren. Ze worden al jong geleerd dat een martelaar worden, doordat je sneuvelt in een gevecht met Jood of een ongelovige, is het hoogste ideaal voor een Moslim.

Deze vorm van negatieve beïnvloeding van kinderen, betekent dat ook uit de nieuwe generatie, nieuwe vijanden voor Israël zullen groeien en de strijd dus ook in de toekomst zal worden voortgezet. En dit is nu precies de bedoeling. Ook de Arabische buurlanden zullen niet rusten voordat ze Israël van de kaart hebben geveegd. Dat moet dus wel op een volgende oorlog uitlopen en die oorlog moet Israël weer winnen. Want de Arabieren kunnen tien oorlogen verliezen, maar de Israëli’s slechts één, want dan is het echt afgelopen met dit volk.

Als Israëli’s de wapens neerleggen, worden ze vernietigd; als de Palestijnen de wapens neerleggen, is er vrede. Maar zonder verzet tegen Israël hebben de Palestijnen geen identiteit, geen utopie, geen mythologie die hun een plek in de geschiedenis geeft.

Haat is als een klein zaadje, wat geplant wordt in de harten van Palestijnse kinderen. Het zal langzaam gaan groeien en als het kind volwassen is, zal het een grote boom geworden zijn, die nauwelijks nog uit te roeien is. Alleen de liefde van Jezus is nog instaat om deze haat om te zetten in liefde. Gelukkig zijn er momenteel ook steeds meer Palestijnse christenen, die in het geheim samen komen en bidden voor hun volk. Een groeiend aantal moslims bekeert zich tot het christendom, maar zij worden wel hevig vervolgd. Familieleden en extremistische moslims bedreigen hen.

Wilt u iets opmerken over dit onderwerp, dat kan klik hier

Aandacht voor mensen die lijden in de gemeente.

door Henk Herbold

We hebben in de afgelopen 50 jaar op heel veel plaatsen het evangelie mogen prediken en Bijbelstudies kunnen geven. En ja, soms komen mensen ook met moeilijke vragen bij ons, vragen waarop we vaak geen antwoord hebben. Eén van de moeilijkste vragen die ons soms gesteld wordt is deze: ‘waarom laat God het toe dat mijn kind gehandicapt ter wereld komt’ of wat we ook hoorde ‘waarom laat God deze ziekte of dit lijden toe in mijn leven’. Daar sta je dan als predikers die in de genezende kracht van de Heer geloven. We hebben door de jaren heen met honderden mensen gebeden en ook wonderen gezien. Maar eerlijk gezegd gebeurde het ook nogal eens, dat mensen niet genazen en aan een ongeneeslijke kwaal bleven lijden of gehandicapt waren, wat moet je dan daarop zeggen, we weten het gewoon niet altijd. Het is te gemakkelijk om maar een oordeel te vellen over anderen, terwijl we feitelijk de oorzaak niet weten, dat past ons gewoon niet. Daarbij komt natuurlijk ook nog de vraag, is er wel een oorzaak. Want we maken immers allemaal fouten en we zijn toch ook niet allemaal ziek.

Overigens, we komen in de Bijbel veel meer verhalen tegen, waarin dingen gebeuren die we ook niet begrijpen. Dan vragen we ons ook wel eens af, waarom liet God dat toe of waarom handelde Jezus op die manier en niet anders. Maar God weet precies hoe het zit. Wellicht zal Jezus het ons nog verklaren als we eens bij Hem zijn? We weten het niet. Ik geef even een paar voorbeelden, maar er zijn er veel meer:

• In Johannes 5 staat het verhaal beschreven van de verlamde bij het badwater Bethesda. De man lag daar al 38 jaar, maar… hij was daar niet alleen. Het verhaal vertelt dat er een menigte lag van zieken, blinden, kreupelen en verlamden. Wat een verschrikkelijke plek, allemaal wachtende op de beweging van het water, want als je als eerste daarin kwam was je genezen. Wat een teleurstelling voor degene die steeds te laat waren. Maar Jezus kwam daar en genas daar één persoon, namelijk die verlamde. Waarom niet veel meer of wellicht allemaal, Hij kon het doen toch? Er lagen toch veel meer mensen die net zo hopeloos waren. Ik geloof eenvoudig niet dat hij de enige persoon was daar, die… geloof genoeg had of heilig genoeg was of… of…, maar de Heer koos toch die ene persoon uit. God alleen weet waarom.
• De apostel Paulus heeft het in 2 Kor. 12 over een ‘doorn in het vlees’. Wat het was weten we niet precies, maar hij had het over zijn vlees, dus het heeft waarschijnlijk wel met zijn lichaam te maken, ons lichaam bestaat nu eenmaal uit vlees. In ieder geval ervoer hij het alsof een demon (er staat een engel des satans) hem met vuisten sloeg, dat is nogal wat. Hij had de Heer er driemaal voor gebeden en ook antwoord gekregen van de Heer. Lees maar in vers 9 ‘Maar Hij heeft tegen mij gezegd: Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht’. Hieruit verstaan we overduidelijk dat God het niet bij hem weg nam, maar hem wel kracht beloofde om door te kunnen, ondanks zijn probleem. Daar moest hij het dus mee doen, de grote apostel Paulus, die zoveel voor de Heer heeft mogen doen.
  ‘Misschien kunnen we ook vandaag zeggen, dat er mensen zijn die een doorn in het vlees hebben, die de Heer niet altijd bij ze weg neemt. God weet waarom’.
• Waar ik ook even aan moet denken, is een voorbeeld uit het Oude Testament. Koning David die in sommige opzichten een profetisch voorbeeld was van Jezus, was bewogen met Mefiboseth. Dit was de kleinzoon van Saul en hij was verlamd aan beide voeten (2 Sam.4:4). Zulke mensen waren niet in tel in die dagen, zoals ook vandaag nog niet in sommige landen van de wereld. Ten eerste was hij een afstammeling van Saul en deze man had David nu niet bepaald goed behandeld, maar vervolgd en naar het leven gestaan. Maar het ergste van alles was toch wel dat hij ook nog verlamd was (2 Sam.9:10). Toch was David hem genadig en verzorgde hem zelfs z’n leven lang. Hij mocht eten aan de tafel van de koning en dat was in die tijd een hele eer. Daarbij werd hem een stuk land gegeven, wat voor hem bewerkt werd, zodat hij niet volledig afhankelijk zou blijven. Wat een voorbeeld voor ons.

En nu een oproep aan de gemeente.
We vroegen ons wel eens af of er wel voldoende ruimte en vooral begrip en aandacht is voor lijdende of gehandicapte mensen in de kerk of evangelie gemeente. In 1 Kor.12:22, 23 staat o.a. dat de zwakste leden van het lichaam (de gemeente) het meest noodzakelijk zijn. Ze hebben dus een doel, God heeft ze niet voor niets in ons midden geplaatst. De Heer wil dat we juist door aandacht aan hen te geven, een voorbeeld zijn voor de wereld in het geven van zorg, aandacht en liefde. De mensen buiten de gemeente moeten merken dat het er bij ons anders aan toe gaat, bij ons hebben hulpbehoevenden een plaats, ze horen er gewoon bij, ze zijn één van ons. Een gemeente die dit nalaat en helaas ze zijn er, heeft feitelijk niet goed begrepen wat Jezus bedoeld heeft in Mat.25: 40 ‘Voorwaar, Ik zeg u:  voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan’.

Gehandicapt en zorg nodig.
Ouder zijn van een gehandicapt kind betekent, een kind hebben dat niet is zoals je had gewild dat het zou zijn, maar waar je toch zielsveel van hou. Die liefde brengt je als ouder vaak tot grote offers, niet zelden gaat men zelfs verder dan men feitelijk kan.  Je kind heeft alle aandacht en zorg nodig die je het kan geven. Meestal is er geen ruimte meer voor andere zaken, zoals hobby’s, sporten, vakanties en heel vaak  gaat het ook ten koste van bijvoorbeeld een baan. Je bent soms 24/7 met je kind bezig en… dat gaat altijd onafgebroken door.

Je zou dus juist vanuit je kerk of gemeente, elke steun kunnen gebruiken die maar mogelijk is. Wat zou het een geweldig getuigenis zijn, als er vanuit de gemeente vrijwillig mantelzorgers zouden zijn voor zo’n kind, die dit als een bediening van God zien. Daarnaast is volledige acceptatie van je kind belangrijk en de bereidheid om programma’s in de kerk desnoods aan te passen, zodat het mogelijk wordt gemaakt dat jou kind ook gewoon mee kan doen. Dus niet aparte activiteiten voor deze mensen, om de anderen zo min mogelijk te storen, maar juist er gewoon bij, want zij horen ook bij het lichaam van Christus, Jezus stierf ook voor hen aan het kruis. Er is voor God geen verschil.

Succes evangelie.
De boodschap van het succes of welvaartsevangelie heeft zich snel verspreid en heeft letterlijk miljoenen christenen in zijn greep gekregen met zijn veelbelovende mogelijkheden. Vooral in arme landen, zoals in Afrika, zijn inmiddels miljoenen aanhangers van deze leer, maar ook in ons land groeit het aantal gelovigen in deze leer.

De boodschap die gepredikt wordt is echter alleen gericht op succes. Succes, welvaart en gezondheid wordt dan gezien als normaal, mochten we dat anders ervaren, dan klopt er iets niet bij ons. Er is met andere woorden geen rekening gehouden met lijden wat niet ophoudt, problemen dus die mensen soms een heel leven mee dragen, om welke reden dan ook.

Maar is dit wel een Bijbelse boodschap? Een belangrijk onderdeel van deze leer is: “het is altijd Gods wil dat wij hier op aarde succes genieten. Met succes wordt bedoeld, iemand met een goede baan, gezond en vooral met gezonde kinderen. Helaas geldt dit niet altijd voor iedereen. Er zijn ook mensen zonder baan, of die een zieke partner hebben en soms is er sprake van een handicap of een chronische ziekte, God laat het kennelijk toe en het past ons zelfs niet daarover te oordelen. Deze problemen zijn niet altijd  uit te leggen, we hebben niet altijd een antwoord op dit lijden. Vaak is er in het succes evangelie maar weinig ruimte voor lijden wat niet opgelost wordt.  Maar toch is het evangelie ook bedoeld voor deze mensen, die troost nodig hebben en kracht om door te kunnen leven.

God is gelukkig niet alleen een God van succesmensen, maar Hij is ook een God die zich ontfermt over mensen met wie het helemaal niet goed gaat.

Een groot misverstand.
Vooral op het vlak van genezing en gezondheid vindt deze succesboodschap bij veel mensen ingang. Men leert o.a. “Genezing is gewoon beschikbaar zijn voor iedere gelovige, je hebt recht op genezing van God”. En als het dan toch niet gebeurt, wordt de conclusie al gauw getrokken dat het met jou niet goed zit. Wee degene die het overkomt. Hebben we dan wel genoeg geloof, belijden we wel genoeg ‘gezondheid’ ondanks dat we nog ziek zijn.

Maar het is gewoon niet zo dat christenen die in Goddelijke genezing geloven, niet ziek kunnen worden of zelfs op één of andere wijze ziek kunnen blijven. Daarvoor hebben we niet altijd pasklare antwoorden, we weten gewoon niet altijd waarom God dit toelaat. Natuurlijk mogen we altijd bidden om genezing en God zal ons ook vele malen horen, maar… niet altijd en God weet ook waarom. We kunnen God zeker niet ter verantwoording roepen als het anders gaat als dat we zouden verlangen.

Als Paulus het over ons lichaam heeft, zegt hij dat we vooral de moed niet moeten verliezen. Waarom? Omdat God het ook toe zal laten dat we soms lichamelijk wat mankeren, maar Hij vernieuwd onze innerlijke kracht, iedere dag opnieuw. Lees maar in  2 Kor.4:16-18 “Daarom verliezen wij de moed niet; maar hoewel onze uitwendige mens achteruit gaat, zo wordt nochtans de inwendige vernieuwd van dag tot dag. Want onze lichte verdrukking, die zeer haast voorbij gaat, werkt ons een gans zeer uitnemend eeuwig gewicht der heerlijkheid; Dewijl wij niet aanmerken de dingen, die men ziet, maar de dingen, die men niet ziet; want de dingen, die men ziet, zijn tijdelijk, maar de dingen, die men niet ziet, zijn eeuwig”.

Maar Jezus stierf toch voor mijn zonden en ziekten.
Maar… hoe staat het dan met Jezus offer op Golgotha, die zowel voor onze ziekten als voor onze zonden stierf (Lees Jes.53:5)? Het antwoord op deze vraag is duidelijk. Mochten we het in dit leven nog niet beleven, straks komt Jezus weer en zal Hij ons vernederd lichaam, veranderen in een ogenblik (Filip.3:20,21). Dan zullen we voor eeuwig gezond en jong blijven en dit is een rechtstreeks gevolg van Jezus offer voor mij. Vergeet het daarom niet, het beste moet nog komen.

Laten we het maar eerlijk zeggen, namelijk dat God ook lijden toelaat en ook ziekten, maar wel altijd met een doel. Gods verlangen is het namelijk dat we worden als Hij, dat we dus gaan lijken op Jezus (Rom8:28, 29) en God gebruikt alle omstandigheden in ons leven om tot dit grote doel te komen.

Van mensen die ver van God leven, horen we vaak de opmerking ‘als God echt goed zou zijn en liefdevol, waarom voorkomt Hij dan niet alle rampen, oorlogen en haat in de wereld.’ Soms vindt men hierin zelfs het bewijs dat God niet echt zou bestaan. Nu hoeven wij gelukkig God niet te verdedigen en dat moeten we ook vooral niet proberen. Wij hebben nu eenmaal niet op alle vragen een antwoord. Ook voor christenen die in de Bijbel geloven, zijn natuurrampen, oorlog en haat in de wereld, een groot probleem.

Ook christenen hebben moeite om de liefde van God te verenigen met lijden. Hoe je het ook went of keert, lijden blijft onverteerbaar en geen enkel antwoord geeft echte volledige voldoening. Het past gewoon niet in ons denken over God, dat is precies wat er aan de hand is. Lijden laat ons altijd met vraagtekens achter. Het is misschien wel een van de grootste problemen waar we als christen tegenaan lopen. God is liefde en Gods woord vertelt ons dat Hij alle macht heeft in hemel en aarde: lees Mat. 28:18. Maar waarom maakt God dan geen einde aan alle ellende om ons heen.

God kan zelfs het lijden gebruiken.
Begrijp me goed, lijden heeft voor degene die dat op een bepaald moment moet ondergaan, niets positiefs in zich. Maar toch kan God ook het lijden wat we als mens doorstaan gebruiken. Lijden maakt ons namelijk bewust van onze afhankelijkheid van Gods genade. God wil dat we Hem ook leren kennen in moeilijke omstandigheden. Want ook in die situaties wil Hij Zijn liefde en kracht tonen, zodat we ons als het ware gedragen voelen door Gods kracht.

Toen Jezus aan het kruis hing, schreeuwde de menigte: “Hij vertrouwde op God, laat Hij Hem dan bevrijden.” (Matt. 27:43). God bevrijdde Hem niet; Hij deed iets beters! Hij bevrijdde ons allen. Zo mogen we vertrouwen dat God in ons lijden iets beters met ons voorheeft. Het lijden is in de wereld gekomen door de breuk tussen God en mensen. God heeft zichzelf gegeven, zijn lichaam, zijn leven, om dat te herstellen. Hij wil door zijn Geest bij ons zijn in ons lijden. Ook al begrijpen we het niet, het lijden heeft niet het laatste woord. God heeft het laatste woord.

God belooft “ons in dit leven” niet een volmaakt vredige aarde, zonder ziekten en zonder rampen, als men dat al ooit gedacht heeft berust dat op een misverstand. God belooft ons echter wel straks een geheel nieuwe wereld, waar geen rampen of ziekten meer voor zullen plaats komen (Lees Openb. 21).

Ik bid de Heer dat je Hem zo persoonlijk mag leren kennen, dat je zult voelen dat Zijn troost en kracht je draagt door alle moeilijke omstandigheden in dit leven heen. Want Hij is veel meer als een wonderbare Geneesheer, Hij is ook een krachtige helper in alle nood en Hij kan troosten als geen ander.

Misschien wilt u uw verhaal aan ons kwijt, of u heeft vragen die u ons graag zou willen stellen. Doe het gerust, u krijgt altijd antwoord, het blijft discreet tussen ons en u kunt gewoon anoniem blijven. KLIK HIER

Meer info over ons: www.volle-evangelie-boodschap.nl

Christenen en schulden. Hoe kom ik er vanaf?

door Henk Herbold

In onze maatschappij maken veel mensen schulden. Veel luxe goederen zoals een auto, inboedel of een grote reis worden makkelijk gefinancierd door middel van kredieten. Rood staan is al lang geen taboe meer. Schulden maken lijkt tegenwoordig normaal. Vaak gaat het ook goed, maar helaas niet altijd.

Christenen met schulden
Nu is het juist voor christenen belangrijk om verantwoord met geld om te gaan. Het is ook goed om het je kinderen zo vroeg mogelijk te leren, omdat ook zij overspoeld worden met verleidingen van deze moderne consumptie maatschappij. Kooplust kan zelfs tot een verslaving worden, die je steeds weer in de problemen brengt.

Helaas komen we ook in het evangelie werk, predikers tegen die een zeer luxueus leven leiden. Men vraagt zich in dat geval wel eens af, of het allemaal nog in redelijke verhoudingen staat tot de boodschap van het evangelie, die toch een sobere levensstijl voorstaat ( Lees 1 Tim.6:8).

Er zijn echter bekende evangelie dienaren in de wereld, die beslist leven op het niveau van een beroemde filmster. Men bezit verschillende landhuizen, bungalows, villa’s, zwembaden, landgoederen van velen miljoenen, dure auto’s, privé vliegtuigen, een luxe jacht etc. etc.. Ze weten hun publiek heel handig te bespelen, waardoor mensen soms zelfs leningen afsluiten, of hun hypotheek verhogen, alleen om een grote som geld te geven aan de evangelist. Met als gevolg, men leeft zelf in weelde, maar de mensen die hun steunen moeten soms jarenlang het geleende geld weer terugbetalen. Je kunt je afvragen of God wil dat mensen die het evangelie prediken, op deze manier rijk worden. Het is goed als dienaren van God het niet arm hebben en zich een normaal bestaan kunnen veroorloven. Maar dat is iets anders dan rijk worden, daarvoor zijn de giften van de mensen die het werk steunen niet bedoeld.

Hebzucht
Natuurlijk is niet iedereen door eigen schuld in de financiële problemen gekomen. Er kunnen allerlei oorzaken zijn waar men helemaal niets aan kan doen, zoals ziekten of verlies van werk of een faillissement.

Maar soms is het gewoon de hebzucht, waardoor we verder gingen dan we financieel konden. In ieder geval is het lenen van geld, alleen maar om meer luxe te hebben, absoluut niet wat God wil. God zegt in Zijn Woord tot ons in Rom.13:8 “Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben”. Daarom, we kunnen vaststellen dat alles maar te willen hebben wat ons wordt aangeboden, zeker niet naar Gods wil is. Het zogenaamde shoppen zonder echte reden, dus alleen maar om geld uit te geven, is niet de levensstijl van een wederomgeboren kind van God. Gezien vanuit Gods perspectief, kan het zelfs een zegen zijn, om niet rijk te zijn en sober te moeten leven.

Als dat niet zo zou zijn, dan zou Jezus nooit de rijke jongeling het bijzonder schokkende advies gegeven hebben, om alles maar te verkopen, zijn geld aan de armen geven en Jezus te gaan volgen. (Mat.19:21) “Jezus zeide tot hem: Zo gij wilt volmaakt zijn, ga heen, verkoop wat gij hebt, en geef het den armen, en gij zult een schat hebben in den hemel; en kom herwaarts, volg Mij.” Kennelijk stond de aardse rijkdom hem zelfs in de weg om Jezus te kunnen volgen.

Hieruit zien we dus duidelijk dat welvaart soms een verhindering kan zijn voor een kind van God. Dat betekent natuurlijk niet dat God wil dat we allemaal arm zouden zijn. Maar laten we wel beseffen dat het begrip arm of rijk sterk afhankelijk is van onze verlangens. Hoe vreemd het ook klinkt voor sommigen, in vergelijking zijn wij hier in ons land allemaal rijk, zelfs als we naar de voedselbank zouden moeten of als we in de schuldensanering zitten. Praktisch iedereen heeft dagelijks tenminste twee maaltijden en mogelijkheden om zich te kleden. Dat is lang niet overal zo, bijvoorbeeld in Oost Europa leven bepaalde bevolkingsgroepen die niet dagelijks zeker zijn van een maaltijd.

Wortel van alle kwaad
Het gevaar van onze welvaartsmaatschappij is, dat hebzucht ons leven overneemt. Alle reclames zijn erop gericht om onze hebzucht aan te wakkeren en dit is niet van God maar van satan. Vandaar dat we dagelijks gebombadeerd worden met reclames van luxe artikelen die ons leven nog meer comfort zouden bieden. Luxe wordt dan onze ‘meester’ in plaats van onze knecht en dit heeft alles te maken met de hebzucht wat op één lijn staat met de geldzucht (onbedwingbaar verlangen naar meer). De Bijbel waarschuwt: “Want de wortel van alle kwaad is geldzucht” (1 Timoteüs 6:10).

Schulden
Als u in financiële nood bent, wil God u helpen. Het maakt niet uit of het door uw eigen schuld is, dat u in de problemen bent gekomen of niet, God wil u helpen. Maar… soms moeten we eerst met onze hebzucht naar Jezus en Hem vragen ons te verlossen. Zodat we niet steeds opnieuw in dezelfde fout vallen. De Bijbel noemt het ook ‘ogenlust’ (1 Joh.2:16), dus wat we met onze ogen zien willen we hebben. Deze verlangens (lusten) brengen ons soms in de moeilijkheden en daarmee zullen we eerst moeten afrekenen. Staat dit niet meer toe in uw eigen leven, maar zet in plaats daarvan Christus in het middelpunt van uw leven. En als God u toch rijkdom geeft, verbindt uzelf aan Hem en vraag Hem u te helpen om juist tot zegen te zijn voor anderen en niet alleen voor uzelf te leven.

Het verlangen naar steeds meer te willen hebben kan zelfs de plaats van God in ons leven vervangen. Met andere woorden, in plaats van God liefhebben en Hem op de eerste plaats zetten, gaat onze liefde uit naar geld en luxe goederen en we vinden op den duur zelfs dat we er feitelijk recht op hebben. Daardoor wordt echter God uit ons leven wordt verdrongen. Jezus zei: “Niemand kan twee heren dienen… Jullie kunnen niet God dienen én de Mammon.” (Mattheus 6:24)

Het gouden kalf
De wereld van vandaag danst om het gouden kalf. Dat wil zoveel zeggen als goud, geld en macht, zijn de afgoden van deze tijd. De Israëlieten, op weg naar het beloofde land, waren aangekomen bij de berg Sinai. Daar moesten ze wachten totdat Mozes met God gesproken had op de top van de berg. De instructies moesten immers van God komen. Maar het duurde ze te lang en ze begonnen zich een eigen God te maken, een gouden kalf welke ze vereerde en waarom heen ze feest vierde. De wereld heeft ook z’n afgoden, God is een oud verhaal van vroeger. Vandaag vereert men filmsterren, voetbal sterren, machtige mannen en vrouwen die het gemaakt hebben in het leven. Veel mensen kijken met jaloerse blikken naar al die rijkdom en de satan biedt ze een kans op al die rijkdommen doormiddel van schulden maken. Men komt alleen bedrogen uit, echt geluk zit niet in luxe maar is alleen te vinden in Jezus, die ons vrede in het hart geeft en een diep geluk in alle omstandigheden van het leven. Dat is onafhankelijk van onze financiële situatie. Schulden bezorgen ons slapeloze nachten en veel stress.

Advies: Zorg daarom zoveel mogelijk vrij te komen van schulden, desnoods door een tijd sober te leven en alles op alles te zetten om vrij te komen. Zodra God ziet dat u echt wil, komt Hij u zeker te gemoed en vergeet het niet, Hij is machtig u op bovennatuurlijke wijze te helpen, op een manier die u totaal niet verwacht. Maar Hij wil eerst onze wil zien.

In hoofdstuk 2 van de brief aan de Thessalonicenzen schrijft Paulus het volgende: “Toen we bij u waren, hebben we ons dagelijks werk niet verwaarloosd en op niemands kosten geleefd. Integendeel, we hebben ons ingezet en ingespannen, dag en nacht hebben we gewerkt om niemand van u tot last te zijn”. Hieruit kun je in elk geval de conclusie trekken dat het niet verkeerd is om te werken en geld te verdienen, zodat je jezelf in het levensonderhoud kunt voorzien. Met geld verdienen is niets mis.

De Bijbel heeft een heleboel te zeggen over luiheid. Vooral de Spreuken zijn gevuld met wijsheid aangaande luiheid en met waarschuwingen voor de luilak. De Spreuken vertellen ons dat een lui mens een hekel heeft aan werk: “De verlangens van een luiaard leiden tot zijn dood, hij weigert zijn handen te gebruiken” (Spreuken 21:25); hij houdt van slaap: “Zoals een deur in zijn scharnieren draait, zo draait een luiaard zich om in zijn bed” (Spreuken 26:14); hij verzint smoesjes: “Een luiaard zegt: ‘Er is een leeuw op de weg, er sluipt een leeuw in de straten’ ” (Spreuken 26:13); hij verkwist tijd en energie: “Wie lui is in zijn werk, werkt aan zijn eigen ondergang” (Spreuken 18:9); hij gelooft dat hij wijs is, maar is feitelijk een dwaas: “Een luiaard vindt zichzelf veel wijzer dan zeven mensen met een afgewogen oordeel” (Spreuken 26:16).

Casino’s en loterijen
Casino’s zijn geen plaatsen waar kinderen Gods zich thuis zouden moeten voelen. Als dat toch zo is, dan zou men zich moeten afvragen of men wel toegewijd is aan Jezus. In het casino wordt bepaald niet Jezus gediend, maar wel de Mammon. Men wordt ook nog heel vaak bedrogen. Het is in zo’n casino de bedoeling om met allerlei soorten marketing-trucs de gokker te verleiden om zo veel geld als mogelijk op het spel te zetten. Ze bieden vaak goedkope of gratis alcoholische dranken, wat dronkenschap aanmoedigt en het vermogen om heldere beslissingen te maken doet afnemen. In een casino is alles in elkaar gezet om de bezoeker geld in grote bedragen afhandig te maken en er niets voor terug te geven. Behalve dan een kortstondig genot van een droom die spoedig luchtbel blijkt te zijn en die uiteen spat. De kansen om te winnen zijn oneindig klein en veel mensen realiseren zich dat onvoldoende. De droom van “het snel rijk worden” is voor sommige een grote verleiding. Uiteraard geldt dit ook voor loterijen, wat ook niets anders is dan een vorm van gokken.

Gokken, casino’s en loterijen, werken ook verslavend, langzaam maar zeker wordt de drang zo groot, dat het sterker is dan jij, het spelletje moet gespeeld worden of het lot moet gekocht worden. Iedere keer opnieuw denk je de volgende keer te winnen. Het klinkt voor sommige mensen wellicht wat overdreven, maar achter dit alles zit een geestelijke wereld(Ef. 6:12) van waaruit demonen trachten invloed te hebben op mensen. Veel cafés hebben tegenwoordig een speelautomaat en de drempel om hier binnen te stappen is laag. Op veel plaatsen zijn bovendien amusementscentra, dat wil zeggen: gokhallen, te vinden. Een lot kopen kan bijna overal en dit wordt ook wekelijks aangemoedigd via allerlei televisieprogramma’s. Daarnaast is ook het gokken op internet heel populair geworden. Dit kan zelfs anoniem en zonder de aanwezigheid van anderen. Dat maakt het gokken nog gemakkelijker, maar ook gevaarlijker. Begin er liever niet aan, luister naar wat de Bijbel zegt:

• 1 Timoteüs 6:10 vertelt ons: “Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend”. Het zit dus niet zozeer in het geld zelf alswel de geldzucht, dat kan een mens beheersen en zeker aan de pokertafel of in het casino.
• Hebreeën 13:5 zegt: ” Laat uw leven niet beheersen door geldzucht, neem genoegen met wat u hebt. Hij heeft immers zelf gezegd: ‘Nooit zal ik u afvallen, nooit zal ik u verlaten”.

Tips om uit de schulden te komen of te blijven:

• Wees eerlijk voor jezelf en ten aanzien van God. Zie je financiële situatie duidelijk en eerlijk onder ogen.  Belijdt zo nodig aan God, dat je fouten gemaakt hebt op het vlak van je financiën. God zal naar je horen en je vergeven.
• Beloof de Heer ook Zijn werk financieel te gedenken, zodra er ruimte voor is. God zal je daarvoor zegenen. Wees daarin ook trouw.
• Maak een duidelijk overzicht van al je schulden en sorteer het uit, d.w.z. niet elke schuld hoeft direct voldaan te worden.
• Maak een overzicht van je inkomsten, (indien nodig) vraag jezelf af op welke manier je meer inkomsten kan creëren. Bidt de Heer om wijsheid en probeer creatief te zijn. Vaak is er veel meer mogelijk dan we denken.
• Dit is belangrijk. Ga na waar bezuinigd kan worden en dat kan in elk gezin. Wees daarin radicaal, er zijn heel veel dingen waarvan we denken dat we ze nodig hebben, maar in de praktijk is dat helemaal niet zo. Vraag je bij alles af, heb ik dit echt nodig of kan ik ook zonder.
• Bidt voor je financiën en vraag de Heer je te helpen om je problemen zelf op te lossen. De Heer wil je zeker tegemoet komen en helpen, maar heel vaak vraagt Hij eerst van ons om in actie te komen.
• Benader je schuldeisers actief en kijk of er uitstel of een betalingsregeling mogelijk is. Bidt ook daar voor, God wil je ook hierin helpen.
• Geef niet meer geld uit dan strikt noodzakelijk. Dat is overigens alleen mogelijk als je een duidelijk administratie bijhoudt van alle in en uitgaven.
• Budgetteer alles, d.w.z. bereken bijvoorbeeld hoeveel geld je kunt uitgeven voor huishoudelijke zaken. Ga daar niet overheen. Maak liever thuis eerst een lijst wat je nodig hebt, voordat je naar de winkel gaat en laat je niet verleiden toch nog iets anders te kopen.

Misschien heb je nog meer hulp of advies nodig, of je wil gewoon anoniem je verhaal kwijt, dat kan:  klik hier

Horen de ouderen in uw gemeente er nog wel bij?

door Henk Herbold

Een Noodkreet
Dit artikel is geschreven naar aanleiding van heel veel berichten die ons bereiken van ouderen mensen. Regelmatig mailen mensen ons en soms horen we ook de noodkreet van ouderen. Mensen vertellen ons dan bijvoorbeeld al jarenlang een bepaalde kerk of gemeente te hebben bezocht, soms bijna een heel leven. Maar nu ze op hoge leeftijd zijn gekomen is het voorbij. Het gaat niet meer en daar kunnen vele redenen voor zijn.

• Bijvoorbeeld omdat ze niet meer zelfstandig er naar toe kunnen gaan en de gemeente doet geen moeite om hen op te halen, teveel werk. Ouderen halen en brengen is lastig en dus een probleem. Alleen als mensen uit eigen initiatief daar mee beginnen wordt het toegejuicht, maar de gemeente zelf geeft daar in ieder geval geen prioriteit aan.
• Maar er is meer. Ouderen hebben soms ook het gevoel niet meer te passen in de gemeente, vanwege de super moderne manier waarop men nu tegenwoordig de erediensten beleefd. Dat wil bijvoorbeeld zeggen, harde muziek, veel gekleurde lichten, rook op het podium, (voor hen) vreemde liederen, heel veel Engelse liederen en men is vaak de taal niet machtig, predikers die niet meer gewoon de Bijbel lezen maar alles digitaal projecteren etc.. Iemand zei ons letterlijk: “de gemeente is voor mij als een jas, vroeger paste die, maar nu niet meer”.
• De oplossing zou zijn, aparte diensten, speciaal aangepast voor de ouderen. Maar veel ouderen hebben ons gezegd, ‘men wil niet apart’. Natuurlijk zijn er gemeenten waar men speciale bijeenkomsten voor ouderen heeft en dat is in de meeste gevallen beslist goed bedoeld. Maar het is de vraag of dat het is wat de ouderen onder ons zoeken. Ze willen vooral er gewoon bij blijven horen en niet apart. Dat betekent dat er dus ook rekening met hen gehouden zou moeten worden. Het besef moet door dringen dat we niet compleet zijn als lichaam van Christus, zonder de ouderen. Ook zij zijn door God aan de gemeente gegeven om met hun wijsheid en kennis mee te bouwen aan de gemeente

Vereenzaming van ouderen.
Het gevolg is een geestelijke vereenzaming bij het oud worden en vaak worden mensen ook letterlijk vergeten. Zodra men lange tijd niet meer in de gemeente gezien wordt, raakt men uit de aandacht. Vooral als er geen vrienden of familie leden zijn die ook de gemeente bezoeken en dus niemand de gemeente leiding er attent op maakt.

Dit artikel is geschreven uit grote bezorgdheid. Het zou beslist een zegen zijn als veel geestelijk leiders dit artikel zouden willen lezen. Ik bid dat het een aanzet mag zijn tot bezinning, over de plaats van ouderen binnen evangelie gemeenten in ons land. Soms vertellen ouderen ons, dat ze degene waren die aan het begin van de gemeente hebben gestaan, men heeft grote financiële offers gebracht en ze zijn dienstbaar geweest in vele taken en activiteiten die er zijn in een beginnende gemeente. Dit artikel is vooral een pleidooi voor erkenning van deze ouderen, als mede-dragers van de gemeente.

Jong is in en oud is uit.
Natuurlijk is deze verandering ook een gevolg van de nieuwe generatie die op komt en die de oude tradities van zich af wil gooien en dingen op hun eigen manier wil doen. Tot voor kort was het algemene gevoelen bij veel jonge geestelijke leiders: “we hebben ons lang genoeg aangepast aan de manier waarop de vorige generatie hun geloof beleefde, het is nu de hoogste tijd dat zij zich maar aan ons aanpassen”.

We hebben het niet altijd in de gaten, maar feitelijk komt ook dit rechtstreeks uit de wereld om ons heen. In onze maatschappij namelijk is ook het overheersende gevoel ‘jong is in en oud is uit’. Ouderen vragen steeds meer zorg, kosten de samenleving steeds meer geld, hebben meer medische zorg nodig dan jongeren. Vaak ontvangt men naast AOW ook nog een riant pensioen en dat kan in de toekomst wel eens nadelig zijn voor de jongere generatie, want ze eten alles voor ons op. Politieke leiders doen het goed als ze vooral maatregelingen nemen om de kosten van de verzorging van ouderen te beperken. Zoals, maatregelingen om ouderen langer door te laten werken etc..

Natuurlijk is dit niet overal in de wereld zo, al hebben veel mensen daar niet altijd oog voor. In veel landen in de wereld krijgt men al in de opvoeding mee om respect te hebben voor ouderen en ze vooral niet te negeren. Maar in onze westerse samenleving en ook in de evangelie gemeente, denken sommigen daar anders over. Onlangs las ik in een interview dat een bekende voorganger zei: ‘ik ben blij dat onze gemeente voor het grootste deel uit jongeren bestaat en niet uit mensen met grijs haar of mannen met stropdassen’.

Volgens die voorganger zou een gemeente die veel ouderen heeft, het beleid moeten aan passen, want men heeft dan een probleem. Wat is dat probleem dan? Wel dat zijn die ouderen natuurlijk. Zo gezien is het feit dat veel mensen tegenwoordig steeds ouder worden en er dus ook in de gemeente steeds meer ouderen gaan komen, eerder een kwaad dan een zegen. Een bekende uitspraak luidt dat bijna iedereen oud wil worden, maar niemand oud wil zijn.

Gemeente van de 21^e eeuw.
En ja, het is waar veel historische kerken zien helaas het ledenaantallen flink dalen. Op veel plaatsen worden zelfs kerken afgebroken of krijgen een andere bestemming.
Bijvoorbeeld veranderen ze in een Museum, een exclusief woonhuis, of Moskee. Daar staat dan tegenover de snelle groei van moderne evangelische gemeenten. Deze wordt voornamelijk veroorzaakt door een totale cultuur omslag in de laatste 10 jaar. Jongemensen worden nu aangetrokken door professionele licht- en muziekshow in de samenkomsten. Tevens  door preken van voorgangers die casual gekleed gaan en alleen populaire praktische onderwerpen aansnijden, begeleid door een flitsende mediapresentaties. Men noemt zich gemeente of kerk van de 21^e eeuw.

Natuurlijk is dit ook wel weer te begrijpen. We kunnen nu eenmaal niet altijd bij het oude blijven en vernieuwing en ook verjonging is van groot belang, willen we tenminste niet langzaam vergrijzen en uitsterven. Sommige gemeenten in ons land zijn ook letterlijk vergrijst, jongeren verlieten de gemeente omdat men het gevoel had niet gehoord te worden. Waarom niet? Bijvoorbeeld, men zong te veel oude bekende liederen en de predikingen waren saai, d.w.z. niet vol humor zoals veel jongeren vandaag willen. Dat betekent niet dat de predikingen minder gezegend waren, maar het is niet meer modern en dat betekent voor sommigen automatisch, dat het geschikt is om weg te gooien. Iemand zei ons: “als het niet leuk is dan luister ik niet”.

Vandaag zien we nieuwe grote gemeenten ontstaan, die prima aansluiten aan de behoefte van jongeren. Alles is modern, veel gekleurd licht, harde muziek, dans, veel Engelstalige liederen en andere super moderne zaken. Want de nieuwe generatie is meestal goed opgeleid en daarvoor is dat geen probleem. Oude bekende liederen waar een hele generatie intens door gezegend is, moesten snel plaats maken voor moderne liederen. Dat ging zo snel, dat veel ouderen de tijd niet eens kregen om zich aan te passen. Je moet de nieuwe liederen immers eerst leren en het je eigen kunnen maken. Maar ook dat is niet eenvoudig, want muziekboeken vol met liederen die vroeger harten geraakt hebben, moesten plotseling weggegooid worden. Daarvoor in de plaats kwam o.a. een digitale versie zoals YouTube. Voor veel ouderen is het nog steeds een probleem, ze kunnen niet wennen. Het is opmerkelijk dat bij begrafenisdiensten van ouderen, meestal teruggegrepen wordt naar die oude liederen. Plotseling worden ze weer tevoorschijn gehaald, want dat was toch hetgeen waar de overledene zou door was aangesproken. Mensen die veel met ouderen werken in verpleeghuizen weten, dat die oude liederen vaak nog steeds tot grote troost en zegen zijn voor veel ouderen, die deze liederen vroeger veel gezongen hebben.

Natuurlijk zijn er wel ouderen die alle veranderingen wel aan kunnen en nog behoorlijk snel schakelen. Vaak wijzen leiders daar naar, om maar aan te tonen dat het allemaal wel meevalt en dat ouderen zich wel kunnen aanpassen, als ze maar willen. Maar voor de meerderheid zijn de gevolgen dramatisch.

Maar de gevolgen zijn wel steeds meer zichtbaar.
Mijn vrouw en ik bezoeken heel veel kerken en gemeenten in ons land. Veel ouderen zijn naar ons toegekomen of  hebben ons geschreven. Ze vertellen ons vaak in geen enkele kerk of gemeente meer te komen. Als vervanging wordt er naar televisie uitzendingen van kerkdiensten gekeken. Soms gaat men ook naar een aparte samenkomst in de week, waar een ouderling nog wat leest uit de Bijbel en waar nog een paar oude liederen gezongen worden. Maar de gemeenschap met het lichaam van Christus als geheel en het bijvoorbeeld gezamenlijk vieren van het heilig Avondmaal, kent men helaas niet meer. Velen denken er met weemoed aan terug.

In sommige gemeenten werd zelfs openlijk tegen ouderen gezegd, dat ze maar niet meer moeten komen, tenzij men zich nog een beetje kan aanpassen. Of men zegt letterlijk, “luister goed, we zijn nu eenmaal zo en we veranderen niet, dus zoekt u maar naar een andere gemeente”. Daarbij gaat men volledig voorbij aan het feit dat ouderen nu eenmaal niet zo gemakkelijk meer opzoek gaan naar een andere kerk of gemeente en dus nergens meer komen.

Luisteren naar ouderen ligt al helemaal niet voor de hand in onze cultuur. Nooit in de geschiedenis is er in korte tijd zoveel veranderd als in de eeuw die achter ons ligt. Er zijn oudere mensen die de eerste wasmachine nog als een wonder hebben begroet. Die hoorden dat er ooit misschien computers zouden komen. En nu? Als je even niet oplet, heb je een zwaar verouderde computer en ben je niet meer compatible. De tijd gaat hard en ouderen worden in onze samenleving geholpen om zoveel mogelijk mee te kunnen. Maar wel met de bedoeling om ze zelfredzaam te maken, want anders hebben ze steeds weer hulp nodig. Dat nodigt niet bepaald uit om ouderen om advies te vragen. Toch is de wijsheid en de kennis van ouderen voor de gemeente van nu, van groot nut en misschien wel van levensbelang. Feitelijk heeft God jong en oud aan elkaar gegeven. Ouderen verdienen een plaats in ons midden en ook gewoon in de gemeente van de  21^e eeuw. Ouderen kunnen de nieuwe generatie o.a. leren, om trouw te blijven aan God, ook in moeilijke omstandigheden. In Titus 2:1-8 staat zelfs dat ouderen een voorbeeldfunctie hebben. Overigens leert de Bijbel ons juist om ouderen te respecteren ze een plaats te geven in ons midden.

Alleen de toekomst is anders.
In tegenstelling aan wat men nu denkt, ziet de toekomst er toch heel anders uit, dan wat sommigen verwachten. Waar sommige gemeente leiders volledig aan voorbij gaan is, dat één van de belangrijkste ontwikkelingen in deze tijd is ‘de wereldwijde toename’ van het aantal ouderen. Er is sprake van een ‘dubbele vergrijzing’, ouderen gaan in een zeer korte tijd een hele nieuwe en interessante doelgroep worden. Niet alleen méér mensen worden oud, mensen zullen gemiddeld ook langer leven. Het aantal personen boven 60 jaar in Nederland stijgt de komende jaren, naar 1/3 van de bevolking en dat gaat al heel snel. Deze enorme verschuiving zal naar verwachting een geheel nieuwe verhouding tussen jongeren en ouderen met zich meebrengen in de gemeente.

Deze situatie is beslist een unicum in de geschiedenis. Bij de regering en veel maatschappelijk organisaties, begint het besef langzaam door te dringen, maar helaas nog niet in de gemeente van de Heer.
Tegenwoordig worden we in de wereld om ons heen wel, op vele wijzen gewezen op de gevolgen van deze ontwikkeling. Bijvoorbeeld dat de beroepsbevolking daalt in verhouding tot het aantal mensen dat gepensioneerd is. Dat het aantal eenpersoonshuishoudens zal toenemen en dus de vraag naar kleinere woningen etc.. Er zijn al speciale beurzen en markten voor ouderen, omdat deze groep ook meestal meer te besteden heeft.

De vraag is, in hoeverre staan we als gemeente stil bij de gevolgen van de dubbele vergrijzing, voor de wijze waarop we gemeente (willen) zijn, in de toekomst?

Het zal in ieder geval helder moeten zijn, dat Bijbels gezien ook ouderen deel zijn van het lichaam van Christus. In een Bijbelse gemeente zal dus plaats en aandacht moeten zijn voor alle leeftijdsgroepen en zonder dat kan de gemeente feitelijk niet bestaan. Als we het Bijbels willen doen, zal er dus gezocht moeten worden naar een manier om samen op te trekken, oud en jong.

De ouderen zijn niet allemaal hetzelfde.
Wat ik bedoel te zeggen is, dat er een grote diversiteit bestaat onder ouderen. Vaak hebben we een verkeerd beeld van ouderen. Er wordt ook nog al eens gegeneraliseerd of dat alle ouderen ouderwets en hulpbehoevend zijn. Men spreekt dan gemakkelijk met verkleinwoorden als ‘die oudjes’ of ‘dat lief omaatje of opaatje’. In deze uitspraken liggen beelden over ouderen opgesloten, waarbij men ouderen naar onze overtuiging geen recht doet en zeker als gerekend wordt vanaf 60 jaar. Er is een enorm verschil tussen de volop in het werkzame leven staande 60-plusser en de vitale gepensioneerde of de thuiswonende 80-er die niet meer zo mobiel is of de kwetsbare oudere die vrijwel volledig afhankelijk van zorg is.

Belangrijk gegeven.
In ieder geval zal de groep ouderen boven de 60, die nog een volledige baan heeft en ook nog vol en vitaal in het leven staat, in de komende jaren steeds groter. Als we als gemeente ons alleen maar richten op de jongeren beneden de 30 jaar, dan zullen in de komende jaren steeds meer evangelie gemeenten mensen gaan verliezen.

Ouderen een zegen in een gemeente.
Ouderen kunnen overigens ook een zegen zijn in de gemeente. In Psalm 92:15 staat: “in de grijze ouderdom zullen zij nog vruchten dragen…..” Feitelijk kunnen we geen leeftijdscategorie uitsluiten, de één kan niet zonder de ander. Spanningen tussen jong en oud, de z.g. generatiekloof, zijn zeker niet uitgesloten, maar de verschillen dienen wel te worden gerelativeerd. Uiteindelijk is iedereen afhankelijk van het Hoofd van de gemeente (= Jezus) en van elkaar, want zonder dat zijn we geen lichaam van Christus.

Vooral samen.
Ouderen en jongeren zouden vooral samen moeten gaan nadenken en bidden, hoe b.v. de wekelijkse eredienst in de gemeente moet worden ingevuld. We zouden ons moeten afvragen op welke manier kunnen jongeren, kinderen en ook ouderen bijdragen aan het programma en niet alleen één bepaalde groep. Bijvoorbeeld over de keuze van de muziek en de liederen in de eredienst op zondag. Er moet zeker ruimte zijn voor andere uitingsvormen in lied, lofprijzing, aanbidding en bijvoorbeeld dans, maar dat moet wel gelden voor jongeren, kinderen en ouderen. Het zou beslist een geweldige overwinning zijn, als we bereid zouden zijn om in een eredienst ook eens een oud lied te zingen, waar ouderen van genieten en door gezegend worden. Een enkele keer komen we het gelukkig nog tegen in ons land, maar wel steeds minder. We zijn er zeker niet, door te zeggen dat de ouderen zich maar moeten aanpassen en anders is er geen plaats voor ze in de gemeente. Een gesprek hierover in de gemeente is m.i. daarom hard nodig. Het startpunt moet wel zijn, de bereidheid om te luisteren naar wat jongeren én ouderen elkaar te zeggen hebben.

Een paar opmerkingen om over na te denken voor uw gemeente:

• Functioneert de gemeente waar u naar toe gaat wel echt als Lichaam van Christus? Dat wil zeggen, kan elk lid (jong en oud) voluit een bijdrage geven in de erediensten.

• Welke rol en positie hebben ouderen in dit verband? Wordt er ook nagedacht hoe de gemeente kan worden opgebouwd door hun inzet, toewijding en geloof? Hebben hun adviezen nog betekenis in de gemeente. Met verbazing hoorde we dat er gemeenten in ons land zijn, waar een leeftijdsgrens is ingesteld voor bestuurlijke en pastorale taken. Men wil daarmee voorkomen dat teveel mensen boven de 60 jaar nog actief zijn op belangrijke posten in de gemeente. Echter, Bijbels gezien is hier geen enkele reden voor, het zijn dus absoluut gedachten van mensen en zeker niet van God.

• Sta erbij stil hoe uw gemeente haar opdracht kan verstaan en daardoor ook mede invulling kan geven aan Gods belofte voor ouderen:

“Tot in je ouderdom blijf Ik dezelfde,
tot in je grijsheid zal Ik je steunen.
Wat Ik gedaan heb, zal Ik blijven doen
Ik zal je steunen en beschermen.” (Jesaja 46:4).

Misschien heeft u iets meegemaakt en herkent u iets in dit artikel. Als u wilt kunt u ons uw verhaal mailen, u krijgt altijd binnen twee dagen een antwoord. KLIK HIER.

Mensen die zeggen apostelen te zijn en het niet zijn.

Door Henk Herbold

In Efeziërs 4:11 lezen we dat Jezus, nadat Hij was opgevaren naar de hemel, verschillende bedieningen heeft gegeven, tot opbouw van de gemeente. Er staat  “Hij heeft zowel apostelen als profeten gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars”.  Dit zijn de vijf bedieningen die Christus aan de Gemeente heeft gegeven. Binnen deze vijf bedieningen zien we als eerste de apostel genoemd en dit doet ons direct denken aan de 12 discipelen die geroepen waren door de Heer en toen alles verlaten hadden om Jezus na te volgen.

Jezus nu, was de eerste die Zijn 12 discipelen ook apostelen noemde (Luc.6:13). Dat gebeurde overigens niet zo maar, kennelijk was dat moment van zo’n grote betekenis voor de Heiland dat Hij daarvoor de hele nacht in gebed moest gaan. Pas toen het dag werd kwam Hij van de berg en wees twaalf mannen aan en dan staat er zo typerend ‘die Hij ook apostelen noemde’. Voor dat moment was er niemand die kon zeggen een apostel te zijn.

Nu betekent het Griekse woord voor ‘apostel’ gewoon ‘gezondene’ en het hangt er  maar vanaf welk gewicht je geeft aan zo’n woord ‘gezondene’. Je kunt gerust zeggen dat we allemaal op een bepaalde manier gezonden zijn door de Heer, al was het maar tot familie of buren om hen het evangelie uit te leggen.

Maar hier ging het toch duidelijk om veel meer, vooral als we spreken over de 12 eerste apostelen en later ook Paulus. Het gaat hier om mensen die een speciale opdracht van de Heer kregen, om te bouwen aan de eerste gemeente en Jezus boodschap in de wereld als eerste te verkondigen. Hun belevenissen, maar vooral openbaringen en hun onderwijzende brieven, zijn geschreven onder de sterke zalving van de Heilige Geest en later opgetekend in het heilig Woord van God. Zij mochten dus de basis vormen van de nieuw Testamentische gemeente, die na Jezus hemelvaart, op de pinksterdag geboren zou worden.

Deze twaalf waren dus speciaal roepen, ze leefde ook met Jezus tijdens Zijn aardse bediening. Ze waren o.a. getuige van Zijn opstanding en als eerste voorbestemd om het werk van Jezus voort te zetten op aarde en ook om de eerste leiders van de nieuwe gemeente te worden. Natuurlijk is in de eerste plaats altijd Jezus zelf het fundament en de hoeksteen van de gemeente, maar de apostelen hebben daar op voort mogen bouwen, zij worden dus ook genoemd de grondleggers of fundament van de Gemeente  (Lees Efeze 2:19,10).

Zo bent u dan niet meer vreemdelingen en bijwoners, maar medeburgers van de heiligen en huisgenoten van God, gebouwd  op het fundament van de apostelen en profeten,  waarvan Jezus Christus Zelf de hoeksteen is.

Als we de betekenis van het woord apostel beschouwen, namelijk gezondene, dat zouden we kunnen zeggen dat ook Jezus zelf, de kring van ‘gezondenen’ heeft uitgebreid namelijk met nog eens 72 andere mannen. Want Jezus stuurde ook hen erop uit (Luc.10:1) om Zijn evangelie te verkondigen, dus waren ook zij gezondenen. Maar we moeten dan toch wel in acht nemen dat er ook toen al een groot verschil was tussen hen en de 12 apostelen die het eerst aangewezen waren door de Heer. Uiteindelijk waren ze dus wel allemaal ‘gezondenen’ van  de Heer, maar ze behoorde niet allemaal tot de innerlijke kring van apostelen rondom Jezus.

Na de val van Judas, die Jezus had verraden en zich zelf van het leven had beroofd, zien we in het boek Handelingen dat het twaalftal weer werd volledig gemaakt door de verkiezing van Matthias (Hand. 1:2-5, 13, 21-26). Dit was natuurlijk niet nodig geweest als iedereen die maar door Jezus was uitgezonden zichzelf ook apostel had mogen noemen. Maar zo was het duidelijk niet. Alleen de twaalf discipelen werden genoemd de z.g. ‘apostelen van het lam’ en alleen hun namen zijn ook geschreven in de fundamenten van het nieuwe Jeruzalem (Openb.21:14).

Paulus was de apostel van de heidenen.
Hoewel hij niet één van de twaalf discipelen van Jezus was, heeft hij wel tijdens de bediening van Jezus geleefd en heeft dus ook alles meegemaakt, hij zegt in 1 Kor.9:1  “Ben ik niet een apostel? Ben ik niet vrij?  Heb ik niet Jezus Christus, onze Heere, gezien?  Bent u niet mijn werk in de Heere?”

De oorsprong van zijn roeping tot apostel zit toch wel in de bijzondere verschijning van  Jezus aan hem op de weg naar Damascus (Hand.9). Natuurlijk is er nog steeds een kenmerkend verschil tussen het apostelschap van de twaalven en dat van al degene die later apostel werden genoemd.  De twaalven hadden met Jezus geleefd en ook getuige geweest van Zijn dood en opstanding. Toch werd ook Paulus apostel of je kunt zeggen een gezondene met een speciale bediening.

Paulus was duidelijk ook door Jezus Zelf geroepen als apostel, lees Gal.1:1 “Paulus, een apostel – geroepen, niet vanwege mensen, ook niet door een mens, maar  door Jezus Christus en God de Vader, Die Hem uit de doden opgewekt heeft”.

Paulus heeft het in 1Korinthe 15: 5-7 ook over ‘de twaalf… en daarna over alle apostelen’ vrijwel zeker doelde hij op de twaalf discipelen van Jezus en alle andere die daarna uitgezonden waren door de Heer. Bijvoorbeeld behoorde ook Barnabas, Paulus medewerker tot die grotere kring van gezondenen. Hij woonde in Jeruzalem (Hand.4:36,37) en wordt in elk geval samen met Paulus in die zin ook apostel genoemd (Hand.14:4, 14). Dat geldt trouwens ook voor Paulus andere medewerker Silas, die eveneens afkomstig was uit Jeruzalem (Hand.15:22) en door Paulus ook gezien werd als een gezondene of apostel (lees 1Thes.2:6 en 1Thes.1:1). Maar deze mensen waren toch niet in dezelfde bediening als de twaalf en Paulus.

Nu de vraag, zijn er vandaag nog wel apostelen?
Vandaag is er een  apostolische en profetische beweging op gang gekomen, die onderwijst dat er in deze laatste dagen weer nieuwe apostelen en ook profeten zijn opgestaan. Nu is er Bijbels gezien geen reden, om aan te nemen dat er vandaag geen apostelen en profeten zouden kunnen zijn, dus waarom niet. Alleen kunnen zij nooit dezelfde bevoegdheid hebben als de apostelen en profeten in de eerste christentijd. Want die apostelen en profeten hebben het fundament van de Gemeente eens en voor altijd mogen leggen en dit kan niet worden herhaald (1 Kor. 3:10-11). Of anders gezegd, wij mogen tot de dag van heden doorbouwen op wat zij ons in Gods Woord hebben nagelaten.

Toch is het niet uit te sluiten dat er ook nu mensen zijn met een apostolische en/of profetische roeping. Maar dit zijn dan wel mensen die op een bijzondere wijze van God de roeping hebben gekregen, om bijvoorbeeld een gebied in geestelijke zin open te breken, om daar gemeenten te planten. Het zijn meestal geen mensen die geroepen zijn voor één plaats alleen, zoals een voorganger en oudste. Hun bediening is meer algemeen bedoeld, d.w.z. om in verschillende gemeenten te dienen met onderwijs. Zonder dat er altijd ook sprake moet zijn van een leidinggevende taak.

Herkenbare tekenen van een apostel.
Waaraan kun je een apostel herkennen? Het is heel belangrijk om  te weten hoe we een apostel herkennen, als we hem tegenkomen. De Bijbel geeft ons duidelijke richtlijnen om ware apostelen te identificeren.  Er zijn dus beslist tekenen waaraan we een apostel kunnen herkennen.

1. Paulus zegt tot de gemeente in Korinthe: …want het zegel (= bewijs) van mijn apostelschap zijt gij in de Here… (1 Kor. 9:2). Met andere woorden, Paulus heeft het werk mogen opbouwen door o.a. een stevig fundament te leggen. Hij heeft nooit de bedoeling gehad om daar voor altijd te blijven, maar om het werk na enige tijd weer los te laten. Dit is één van de tekenen van een apostolische bediening, namelijk om een nieuw werk op te bouwen totdat het op eigen benen kan staan.  Zo iemand dient de gemeente het meest door het werk op het juiste moment over te dragen aan andere bekwame mensen.
   De gemeente in Korinthe was het bewijs van Paulus apostolische roeping, maar zo waren er meer bewijzen. Bijvoorbeeld ook het werk wat Paulus heeft mogen doen in de gemeente te Efeze. Hij heeft er 3 jaar gearbeid om het daarna met veel pijn in het hart weer los te laten. Lees daarover in Hand.20, waar Paulus afscheid neemt van de oudsten van de gemeente.
2. Ook zijn er bepaalde tekenen die altijd zichtbaar zijn rondom een apostolische bediening. Dat was ook weer in de gemeente te Korinthe: In 2 Kor.12:12 staat dat Paulus zegt “De tekenen van een apostel zijn onder u verricht, in al mijn volharding, in tekenen, wonderen en krachten”.
   – In de eerste plaats gaat het hier om karakter van een apostel, namelijk om volharding. Een Apostel zal de moed niet snel opgeven. Paulus hield nooit op met prediken, zelfs niet als hij te Lystra werd gestenigd (Hand.14:19) of wanneer hij met Silas in Filippi in de gevangenis werd gegooid (Hand.16).
   – In de tweede plaats was er altijd sprake van tekenen, wonderen en krachten. Een apostolische bediening wordt gekenmerkt door een bijzondere  openbaring van Gods kracht. Op die manier gebruikt God een apostel om geestelijk harde grond open te breken.
3. Apostelen hebben vooral ook een vaderlijke bewogenheid voor een gemeente. Het is kenmerkend dat de apostel Petrus zichzelf ook een mede oudste noemt (1 Petr.5:1-4) en van Jezus die zelf een Apostel is (Hebr.3;1) zegt Petrus dat Hij de Opperherder is. Paulus was zo bewogen met de gemeenten die hij had gesticht dat hij zei ze op het hart te dragen. Paulus kon ook intens strijden in het gebed (lees Kol.2:1) voor hen. Zulke mensen kennen echt het vaderhart van God en ze zijn ook zelf geestelijke vaders geworden van de gemeenten die ze mogen dienen. Vanuit dat vader hart hebben ze ook meer vrijheid om dingen recht te zetten,  in het bijzonder als er sprake is van valse leringen, die afwijken van de Bijbel. Lees over Paulus vermaningen in de Galaten brief. Paulus schreef de gehele Galaten brief van uit een diepe onrust over de situatie, maar was soms ook behoorlijk fel tegen hen. Dit kon hij doen, omdat hij als een vader voor hen was.

Hier volgt een waarschuwing: jezelf apostel noemen.
In deze tijd zien we vaak te gemakkelijk dat mensen ‘zichzelf’ tot apostel benoemen. Nu is het altijd gevaarlijk als mensen van zichzelf iets gaan zeggen te zijn. In Rom.12:3 staat juist dat we niet naar hoge dingen moeten jagen. God is het die mensen aanstelt en niet wij. In de Bijbel lezen we over de roeping van bijvoorbeeld Aäron en dat niemand zich deze plaats kan toe-eigenen, het moet ons van God gegeven zijn.

Hebreeën 5 :4 en 5 zegt: “Niemand kan zich die waardigheid toe-eigenen, men wordt daartoe door God geroepen, zoals ook met Aäron gebeurde. Christus heeft zich de eer hogepriester te worden evenmin zelf verleend, dat deed degene die tegen hem zei: Jij bent mijn zoon, ik heb je vandaag verwekt.”

We zijn dus zeker geen dienaar van God op grond van onze eigen mening, maar op grond van Gods keuze die alleen zichtbaar kan worden door de tekenen van het apostelschap in onze bediening. Het is dus veel beter dat anderen dat opmerken, dan dat we er zelf mee te koop gaan lopen. Laten we niet vergeten dat we het ook nog gemakkelijk mis kunnen hebben en dan is het niets anders dan hoogmoed. Hierin zit ook weer een duidelijk verschil tussen de 12 apostelen en Paulus, die zelf op een bijzondere wijze door Jezus waren aangewezen als apostelen en die daarom wel het recht hadden om van zichzelf te zeggen een apostel van Jezus Christus te zijn (Gal. 1:1).

Mensen die zichzelf in deze tijd apostel durven te noemen moeten voorzichtig zijn. In Openb.2:2 staat dat Jezus de Efeze gemeente waarschuwt met de woorden “…die van zichzelf zeggen dat zij apostelen zijn, maar het niet zijn..”.  Laat ons ook beseffen dat er vanaf de tijd van het Nieuwe Testament, valse profeten en leraars waren, die claimden apostelen te zijn, maar Paulus wees hen af. Het is in onze tijd ook nog zo, dat mensen claimen apostel te zijn en men meent daardoor ook een bijzondere apostolische status en gezag te hebben, vergelijkbaar met de 12 apostelen.

Op basis hiervan zijn al grote fouten gemaakt, zoals het aankondigen van nieuwe openbaringen, die niet Bijbels te controleren zijn. Met als gevolg dat we mogelijk gaan bouwen op uitspraken van mensen. In de eindtijd zal dit nog grotere vormen aannemen, de Bijbel waarschuwt ons ook dat miljoenen misleidt zullen worden (Openb.13:14). Wees gewaarschuwd, leef dicht bij de bron, dat is de veiligste plek.

Misschien wilt u hierover napraten met ons, of u wilt gewoon uw verhaal anoniem aan ons kwijt, dat kan allemaal KLIK HIER.